Kayaköy

27 april 2022 ☀️🌤 23° C.

Vanochtend zijn we vroeg opgestaan om de verlaten stad Levissi te bezoeken. Tegenover onze camping ligt de ingang naar deze toch wel enigszins macabere plaats. Een compleet verlaten stad waar in 1920 nog ruim 20.000 mensen woonden. In de stad woonden oorspronkelijk Grieks-orthodoxe mensen.

De gevolgen van de Eerste Wereldoorlog en de ineenstorting van het Ottomaanse rijk leidden tot de landroof van de Grieks-Turkse oorlog (1919-1922). Het verlies van de Grieken in deze oorlog eindigde met geweld en vergelding, die vaak gericht was tegen de overgebleven Grieks-orthodoxe gemeenschap binnen de nieuwe Turkse grenzen en op hun beurt tegen de moslim Turken in Griekenland. Honderdduizenden Grieken ontvluchtten het geweld in Turkije, wat ertoe leidde dat de regeringen in 1923 instemden met een wederzijdse verplichte bevolkingsuitwisseling om het bloedvergieten te stoppen. De inwoners van Kayaköy die tot dusver vreedzaam met hun Turkse buren hadden geleefd, verlieten de stad en gingen naar Griekenland, dat worstelde om onderdak te vinden voor de bijna 200.000 vluchtelingen van de uitwisseling. Er werden meer dan 300.000 Turken uit Griekenland verdreven naar Turkije. In Kayaköy staan nu ongeveer 350 huizen leeg en grotendeels dakloos omdat al het hout er uit is gesloopt. Alle kozijnen en daken zijn verdwenen. Door strenge winters en harde wind zijn de gebouwen tot ruïnes vervallen. De stad is nu Unesco erfgoed en geadopteerd als Vrede en vriendschapsstad.

Bovenop de ruïnes vinden we na een flinke klimpartij nog een geocache naast een oud Grieks-orthodoxe kerk waar de Turkse vlag wappert boven de oude stad.

Na ons bezoek gebruiken we de rest van de dag om de was te doen en luieren we wat. Het is echt heerlijk relaxed hier.

Aan het eind van de middag maken we een wandeling door het dorpje Kayaköy. Het maakt een rustige en gezellige indruk. Het dorp is ook onderdeel van de Lycian Way, een wandelroute in het zuiden van Turkije over een afstand van 540 kilometer over geitenpaadjes en oude heuvelweggetjes. Voor wie maar een stuk wil lopen en terug moet met een taxi, zijn er hier en daar taxi-oproeppunten langs de weg.

We bestellen als we teruglopen nog een lekkere gözleme. We nemen er allebei eentje mee en eten ze bij de camper op.

Saklikentkloof – Patara – Kaş

28 april 2022 ☀️ 25° C.

We nemen afscheid van de mensen van de Jungle Camping en rijden via de blauwe baai bij Olüdeniz naar de Saklikentkloof. Van de baai is weinig te zien. Vrijwel de hele “Blue Lagoon” is omgeven door ligbedden.

De Saklikentkloof is een mooi ravijn om door heen te lopen. Het is een toeristische topattractie. Omdat wij vroeg in het jaar de kloof bezoeken is er van wandelen geen sprake meer. De eerste 300 meter lopen we over vlonders de kloof in. Daarna wordt het waden vanwege de hoge waterstand.

Onder begeleiding van een Cayon Guide (€ 15 pp) waden we door het erg koude water ongeveer een kilometer de kloof in. Op sommige plaatsen staat het water tot boven ons middel. Onze kloofgids sjort ons door de kloof heen en zorgt er voor dat mijn fototas droog blijft.

We vinden het al met al toch wel een hele belevenis. We zijn ook weer blij als we heelhuids terug zijn. De stroming was hier en daar sterk en het koude water zorgde voor gevoelloze voeten aan het eind van de tocht. We kleden ons om in de camper en vertrekken van het koude water naar het warme zand van Patara.

Bij Patara liggen hele grote zandduinen aan het strand. Het strand zelf mag niet gebruikt worden om te zonnebaden. Overal staan stokken in het zand om de nesten van de zeeschildpadden te markeren. De zeeschildpadden leggen hier hun eieren in het warme zand. Wij blijven op de zandduinen staan om ons zelf een warme klim terug te besparen.

Terug bij de camper staat onze bus naast een andere bus geparkeerd van twee Duitse meiden die ook vloggend rondtrekken. Ze maken reclame voor hún Instagram account op “Van__sisters”. In Kalkan nemen we wat contant geld op bij een pinautomaat. Het ING loket waar we naar zochten is echter opgeheven. Het lukt ons nog steeds niet echt om in Turkije ergens geld op te nemen zonder teveel kosten (6%) te betalen.

De weg van Kalkan naar Kaş loopt pal langs zee. Mooie weg met schitterende vergezichten over eilandjes die hier voor de kust liggen. Jammer genoeg weinig plekken om even uit te stappen voor een plaatje. Agnes maakt onderweg wat filmpjes die je later kunt bekijken op ons YouTube kanaal.

In Kaş vinden we opnieuw een erg mooie camping. Weliswaar van een heel ander kaliber dan de Jungle Camping maar toch… Voor we de camping oprijden, onderhandelen we eerst over de prijs per nacht. Van de oorspronkelijke 800 TL blijft 500 TL ( € 31,60) over. We doen het er voor. We hebben geen zin om verder te zoeken. De camping blijkt inderdaad erg mooi en werkelijk van alle luxe gemakken voorzien. We staan hier twee nachten.

‘s Avonds wandelen we nog naar Kaş. Het is een erg mooi havenstadje. Voor het eerst vinden we dat er een beetje sprake is van een zwoel zomeravondgevoel.

We maken nog een gezellig praatje met de Nederlandse Lieke en Robbie die hier hun meivakantie doorbrengen. We vinden dat we onderweg vaak leuke ontmoetingen hebben. In Kaş is het ook voor het eerst wat drukker op de vele mooie terrasjes. Heerlijk sfeertje hier. Bijzonder zijn ook de Lycische koningtombes die hier en daar in het straatbeeld staan.

Kaş

29 april 2022 ☀️ 25° C.

Vanochtend vroeg op. Op vrijdag is er een lokale markt waar werkelijk van alles en nog wat te koop is. Als we op de markt komen, is het nog rustig. Heel veel mensen uit de omgeving verkopen hier hun producten en er zijn ook veel kledingstalletjes.

We kopen groenten en fruit voor de komende dagen en ook noten en Turks fruit. We nemen de tijd voor een kopje koffie en een verse sinaasappelsap. De markt is erg sfeervol en we zitten lekker rond te kijken.

Na de markt gaan we op zoek naar een kapper. Alle reisgidsen bevelen zo’n bezoek aan en Jan z’n haar kan wel een knipbeurt gebruiken. Het wordt zonder dat we dat echt aangeven een complete behandeling inclusief haarwassen, scheren en een gezichtsmasker. Na afloop ben ik een ander mens en ik moet zelfs m’n Face-ID opnieuw instellen.

Terug op de camping nemen we contact op met Buscamper.nl, de leverancier van onze buscamper. Onze koelkast heeft last van een bipolaire stoornis en gaat telkens aan en uit. Als we de koelkast er uithalen, blijkt één van de contacten problemen te geven. Met behulp van Stef van de werkplaats lukt het ons om de koelkast te repareren. We kunnen weer een koud wijntje en biertje drinken.

Agnes heeft de tijd genomen om een nieuw recept te maken voor de Omniaoven: een zachtzoete appel-yoghurtcake. Het recept staat weer op inmiddels bekende receptenpagina.