8 mei 2022 🌤☀️ 21° C.

Şanlıurfa

We beginnen vandaag met een volledige verzorging van de camper. De watertank helemaal vol en een schoon toilet. We verwachten dat we de komende dagen veel vrij zullen moeten staan. Als we Gaziantep verlaten, zien we langs de weg beelden van een karavaan. We realiseren ons dat we momenteel steden aandoen die vroeger langs de zijderoute lagen. In al deze steden vinden we daarom ook grote Hans (een Han is een overnachtingsplek voor de karavanen: een vaak vierkant gebouw met een binnenplaats waar de kamelen werden verzorgd.

We rijden vervolgens over een schitterend aangelegde snelweg van Gaziantep naar Şanlıurfa door een wijds landschap. Rijdend door licht glooiende heuvels bereiken we na twee uur Şanlıurfa.

We parkeren de camper op een grote parkeerplaats bij het archeologisch museum. Onder de parkeerplaats ligt ook een grote parkeergarage. Aan de andere kant van de parkeerplaats ligt een groot winkelcentrum waar het de hele dag (we arriveren op een zondag) door erg druk is. We blijven hier twee dagen staan. De overnachting is weer goedkoop: 10 TL (€ 0,63).

Als eerste bezoeken we het Şanlıurfa Arkeoloji Müzesi. Opnieuw een schitterend museum, hier zijn de Turken toch wel heel goed in! Het gigantische museum laat de oudste tijden herleven met mooie panorama’s met artefacten van meer dan 10.000 jaar voor Christus.

Elke keer als we een ander tijdperk “ingaan”, passeren we een soort van poort waardoor je goed beseft dat je weer in een nieuwe tijd belandt. In het museum is één van de oudste nederzettingen nagebouwd en zijn veel van de daar gevonden spullen tentoongesteld. We gaan de echte vindplaats (Göbeklitepe) overmorgen bezoeken.

We lunchen in het restaurant van het archeologisch museum en gaan daarna naar het volgende prachtige museum: het Şanlıurfa Mozaik Müzesi (Haleplibahçe Mozaik Müzesi).

Hier liggen opnieuw prachtige mozaïekvloeren die gered zijn nadat er in de buurt een stuwdam is aangelegd. Bij die werkzaamheden kwamen mozaïeken tevoorschijn die via een grote reddingsoperatie nu in dit museum te zien zijn. En terecht… de mozaïeken uit 185 jaar na Christus zijn erg mooi.

We doen boodschappen (onze voedselvoorraad moest aangevuld) in het drukke winkelcentrum vlakbij en de rest van de middag zitten we lekker in het zonnetje voor de camper. Er zijn meer campers die hier overnachten. We staan in een rij met Duitse, Franse en Turkse campers.

Şanlıurfa

9 mei 2022 🌤☀️ 22° C.

Gisteren twee musea, vandaag staat de oude binnenstad van Şanlıurfa op het programma. Als eerste bezoeken we het park Balıklıgöl met de geboortegrot van Ibrahim (Abraham). Şanlıurfa heette vroeger Urfa en vandaar dat wij in de Bijbel het over Abraham van Ur hebben.

De grot heeft een aparte ingang voor mannen en vrouwen. De plek is een bedevaartsoord voor veel moslims. Rond de geboortegrot is veel te doen.

Er ligt een mooi park met meerdere kleine moskeeën maar er is één grote die we mogen bezoeken (zonder schoenen en Agnes met hoofddoek). In de grote moskee kunnen we een relikwie bewonderen met haren van Ibrahim.

Er is een vijver (Balihkgöl) met allemaal grote vissen. De vijver heeft te maken met een legende. Ibrahim zou hier bijna vermoord zijn doordat hij in een groot vuur werd gegooid. Allah veranderde het vuur in water en redde de jonge Ibrahim.

De vissen zijn nu heilig. Ook rond deze vijver weer veel bedevaartsplekken waar de moslims bidden en de vissen voeren met speciaal voer. Als wij er ‘s ochtends zijn, is het er nog rustig. ‘s Middags als we teruggaan is het er ontzettend druk omdat alle moslims hier op de foto gaan in de mooiste kleding.

Na de Balikhgöl lopen we om de hooggelegen burcht die boven de oude stad uittorent. Hier is goed te zien hoe groot deze miljoenenstad is. Vanaf de hoogste plek is het uitzicht prachtig over de op heuvels gebouwde stad. We komen er een bruidspaar tegen dat zich hier laat fotograferen. De burcht blijkt gesloten ivm restauratiewerkzaamheden.

Het is trouwens wel iets wat wij hier in het oosten van Turkije niet hadden verwacht. Het is de zoveelste miljoenenstad op een rij. Na Mersin, Adana en Gaziantep ook hier weer veel Chinese aandoende hoogbouw. Şanlıurfa heeft bijna twee miljoen inwoners. Ook Diyarbakir dat we de komende dagen nog gaan bezoeken, is een zeer grote stad.

De bazar van Şanlıurfa is andermaal een feestje. Druk en toch gezellig. Het is wederom een groot gebied waar duizenden mensen hun inkopen doen. Ook hier weer kruiden, groenten en dit keer veel straatjes met handwerkslieden.

We vinden het hier erg prettig dat de verkopers totaal niet opdringerig zijn. Een groot verschil met voorgaande soukhs. We genieten hierdoor heel relaxed van het kleurige spektakel. Over kleuren gesproken… we zien hier de mooiste gewaden voorbij komen. Ook de winkeltjes zijn één groot kleurenfeest.

Midden in de bazar ligt de Gümrük Hani, een mooie karavanserai waar we wat eten en lekker om ons heen kunnen kijken. We zijn hier één van de weinige toeristen. Kinderen zitten ons soms echt aan te staren.

Moe gelopen (acht kilometer geslenterd) na al dit moois, gaan we terug naar ons huisje op wielen en luieren we voor de deur. Na een uurtje staat daar opeens weer het Duitse stel uit Gaziantep voor onze neus. We kletsen even gezellig met elkaar en het blijkt dat we ze de komende dagen ook weer zullen ontmoeten. Ze hebben zeker nog twee dagen dezelfde route als wij. We spreken af om de komende nachten in ieder geval samen op de overnachtingsplekken in Mardin en Diyarbakir te gaan staan.

Göbekli Tepe – Mardin

10 mei 2022 ☀️🌤 23° C.

Göbekli Tepe stond al de hele reis hoog op ons verlanglijstje. Deze opgraving laat één van de oudste nederzettingen ter wereld zien. Archeologen geven aan dat de hier gebouwde tempel heeft geleid tot de eerste vestiging van mensen die zich bezighielden met landbouw. De gevonden tempelresten zijn meer dan 12.000 jaar oud. Ook hier weer een erg mooi en modern bezoekerscentrum.

Van Göbekli Tepe is het ruim twee en halfuur rijden over de D-400 naar Mardin. Mardin is een echte oude Oosterse stad gebouwd op de hellingen van de hoog oprijzende rotsen van een oude vulkaan. De D-400 is een staatsweg. De weg vormt een lange oost-westroute door het zuiden van het land, vanaf Datça tot de grens met Iran bij Esendere. Op de route liggen grote steden als Antalya, Adana, Gaziantep en Şanlıurfa. De D400 is 2.057 kilometer lang.

Wij vinden het best wel een beetje spannend om deze weg te rijden omdat hij vrij dicht langs de grens met Syrië loopt. We merken echter niets van onveilige situaties en het is zelfs druk op deze weg naar Mardin. Wel zien we op een afstand van de weg twee keer een groot vluchtelingenkamp. We komen echter geen vluchtelingen tegen in het straatbeeld. Na Göbekli Tepe wordt de D-400 wel een stuk slechter, veel herstelde gaten in het wegdek. Het betekent dat we rustig moeten rijden.

De eerste aanblik van Mardin is best wel overweldigend. We gaan via soms steile wegen omhoog naar de oude binnenstad en vinden vlakbij de oude stad een parkeerplaats voor de nacht. Het uitzicht is vanaf hier erg mooi. De parkeerplaats is veilig maar kent maar weinig voorzieningen. We krijgen gelijk thee aangeboden en er wordt ons aangeboden om de camper te laten wassen voor 80 TL (=vraagprijs, we geven 120 TL = € 7,50).

De rest van de middag doen we een eerste verkenning van Mardin (de oude binnenstad is UNESCO werelderfgoed). Het is flink trappenlopen omhoog naar de oude markt. De straatjes zijn erg smal en het is niet eenvoudig om de weg te vinden. Maar het lukt en we komen ook hier weer op een zeer uitgebreide bazar terecht die zich over de vele smalle straatjes uitstrekt. Voor het eerst zien we dat hier ezels als lastdier worden gebruikt.

We bezoeken ook de binnenplaats van een oude moskee. We gaan nu niet naar binnen omdat het gebed net bezig is. We drinken een thee en koffie op het hoog gelegen terras van een klein restaurantje waar we een schitterend uitzicht hebben.

Het lukt ons goed om de weg terug te vinden de trappen en straatjes naar beneden en we brengen de rest van de avond door in de camper. Onze Duitse vrienden zijn niet gekomen. We hebben geen telefoonnummers van elkaar. Waarschijnlijk hebben ze het niet kunnen vinden. Misschien dat we elkaar morgen in Diyarbakir treffen.

We hebben vandaag het verste punt van onze reis bereikt, volgens Google Maps zitten we nu 4234 kilometer van huis. We vermoeden echter dat er nog wel wat meer km op de teller bij komen.

Mardin – Diyarbakir

11 mei 2022 ☀️🌤 24° C.

De haan die naast onze camper bivakkeert, was behoorlijk van slag en begon vanochtend al rond 3:30 uur met kraaien. Als dan de ezel in de buurt, de kippen en de hond ook nog mee gaan doen, is het feest compleet (Agnes blokt het beest) en ben ik klaarwakker en doe daarna geen oog meer dicht. Oftewel: we waren vroeg en gingen rond 8:00 uur de trappen van Mardin omhoog op zoek naar de Mardin Zinciriye Medresesi. Het is een bekend herkenningspunt van Mardin en je hebt vanaf het terras van deze koranschool een mooi uitzicht over de oude stad en het omliggende landschap.

Nadat we de Medresesi hebben bekeken (heerlijk rustig omdat we zo vroeg waren) nemen we op een nabij gelegen terras voor het eerst het beroemde Turkse ontbijt. Heerlijk… een echt smakenfestijn.

De grote moskee van Mardin kunnen we nu wel bekijken. Als het niet de tijd van het gebed is, is het mogelijk om in alle rust rond te kijken. De moskee heeft een langwerpig ontwerp terwijl de andere moskeeën die we bezochten eerder een ronde/vierkante plattegrond hadden.

Rond het middaguur vertrekken we naar Diyarbakir. Het is ongeveer anderhalf uur rijden over een perfecte weg. Er zijn onderweg opvallend veel uitkijktorens en éénmaal worden we staande gehouden bij een militaire controlepost. We kunnen nadat we de camper hebben opengemaakt en de paspoorten hebben laten zien gelijk weer doorrijden.

In Diyarbakir vinden we op een bewaakte parkeerplaats een overnachtingsplek. Deze krijgt geen schoonheidsprijs maar we doen het er mee. We staan wel centraal vlakbij de muur die stad ooit omringde.

Als we de camper hebben geïnstalleerd, vinden we in de schaduw van de stadsmuren een plekje om wat te drinken. We kijken uit over de rivierbedding van de Tigris en nemen de tijd om even lekker onderuit te zakken.

We hebben via Ingrid Vertessen (Toeren met ons busje) het telefoonnummer gekregen van iemand die ons morgen een rondleiding door de stad zou geven. Bij de camper teruggekomen maken we alvast een afspraak voor morgen en dan blijkt dat onze afspraak verhinderd is. We besluiten om ons zelf rond te leiden. Als we net ons eten op hebben, staan opeens Manfred und Gerlinde voor onze neus. We hebben elkaar gisteren gemist maar vandaag toch weer getroffen. We kletsen ruim anderhalf uur bij ons in de camper tijdens een onweersbui.

Als de regenbui over is getrokken, probeer ik ons volgende filmpje online te krijgen. Het zal waarschijnlijk donderdagavond worden… Wil je het niet missen? Abonneer je dan en je ontvangt automatisch een berichtje.