Konya – Beyşehir – Eğirdir

22 mei 2022 🌤☀️ 24° C.

Rustig opgestaan, alle verzorging van de camper gedaan en toen naar de Butterfly Garden in Konya. Het bezoeken waard vanwege de vlinders natuurlijk maar ook vanwege de architectuur van het gebouw.

De architect van het gebouw is ontwikkelaar van vele projecten over de hele wereld: Arup. Als je van architectuur houdt, even op link klikken (Mirjam en JanRijn: ook een Deens project). Erg mooi gebouw! Jammer genoeg zien we wel weer een Turks trekje. Ze bouwen / maken iets moois maar houden het niet bij. Het gebouw vertoont al veel tekenen van verval; een kapot dak en binnenin is er veel afgebladderd door het vochtige en warme binnenklimaat.

In de tuin is maar een beperkt aantal vlinders te zien maar de grote blauwe vlinders zijn mooi om naar te kijken. De vlinders 🦋 zijn helemaal gewend aan veel mensen en komen soms zelfs op je hoofd zitten.

De weg naar Beyşehir is goed aangelegd en weer prima om te rijden. We maken hier een stop om boodschappen te doen en een oude moskee te bekijken. Voor we dat doen bellen we met een aantal jarigen: Tobias en Josje van harte gefeliciteerd met jullie verjaardag!

We doen boodschappen bij de Migros. Deze supermarktketen verkoopt ook biertjes en een flesje wijn. Echter… de eerste Migros had alles maar geen alcohol. Toen we vervolgens iets verderop bij een kleinere vestiging stopten, verkochten ze het wel. Agnes werd daar de bezienswaardigheid van de dag omdat ze als vrouw alleen biertjes en wijn kwam halen. Al het winkelpersoneel kwam bij de kassa kijken toen ze afrekende 😀. Dikke pret!

De moskee werd een verrassing. Het was een zogenaamde “bosmoskee”. Een plat houten dak dat door ruim 50 houten palen werd gedragen. Werkelijk prachtig! We staan er versteld van hoe we steeds elke keer opnieuw verrast worden!

De weg naar Eğirdir is wat slechter maar toch nog goed te doen. We komen ‘s middags rond 17:00 uur aan. We staan hier op een prachtige plek op een parkeerplaats aan het grootste zoetwatermeer van Turkije met een een mooi uitzicht op de besneeuwde bergtoppen aan de overkant.

‘s Avonds gaat het hard waaien. De bus schudt aardig heen en weer maar houdt zich verder prima. We staan er overigens niet alleen. Naast ons staat een groep Zwitsers en Duitsers die in hun grote campertrucks op weg zijn naar Iran.

Eğirdir – Karahayit

23 mei 2022 ☀️🌤 24° – 29° C.

De storm van gisteravond is vannacht overgetrokken en het is schitterend weer. We besluiten om een rondje om het schiereiland te lopen. We staan met de camper op het smalste stuk en lopen een rondje naar de haven en weer terug.

Als we bij het haventje aankomen, krijgen we een gratis concert van een grote groep brulkikkers. We zijn vroeg, het is stil en daardoor klinkt het geluid bijna oorverdovend. In het dorpje op het uiteinde van het schiereiland staan veel oude Griekse huisjes uit vroeger tijden.

Van Eğirdir naar Karahayit rijden we in één keer door. Het landschap is wederom wijds en schitterend. Wat een mooi land om met je campertje door heen te reizen. Rond een uur of twee parkeren we de buscamper naast onze fietsen. Ze staan er nog! 👍😀.

De dame van de camping herkent ons gelijk en wijst naar onze fietsen. We laten ze echter nog even staan. De temperatuur is hier inmiddels 29° C. en het zwembad is ditmaal vol dus we plonzen al gauw in het heerlijke water.

Als we nog even door de bazar wandelen, worden we ook weer herkend door de verkoper van sinaasappelsap en we krijgen een thee aangeboden die we natuurlijk niet kunnen weigeren. We kopen nog wat souvenirs voor de kleinkinderen en relaxen de rest van de dag op de camping. ‘s Avonds zetten we alvast de fietsen op de fietsdrager. Even de vasthoudbeugels opnieuw afstellen.

Naar de kust bij Burhaniye

24 mei 2022 ☀️ 29° C.

We zijn vroeg op. Een snel ontbijt, camper verzorgen, de fietsen er op, afscheid nemen van de campingeigenaar en op weg naar de kust. We hebben het plan om een weekje op een camping aan het strand te gaan staan en even “vakantie” te houden. Het wordt steeds warmer (34° C.) en zo nu en en dan een duik in zee trekt ons wel.

De weg naar Altin Camp bij het plaatsje Burhaniye is 362 km rijden. Een groot deel van de route gaat over een gladde driebaans tolweg. Weinig verkeer dus en we schieten lekker op.

Halverwege maken we nog een stop bij Marmara Gölü, een groot meer dat er echter niet meer is. Opgedroogd door allerlei oorzaken (dammen, klimaatverandering, enz.). De restanten van het meer zijn nog zichtbaar in de vorm van visrestaurantjes en bootjes. Van water is echter geen sprake. Het uitdrogen is enorm snel gegaan. Op foto’s is te zien dat drie jaar geleden het meer nog vol met water was.

Een groot deel van de weg loopt door twee rivierdalen: Alasehir Ovasi en de Akhisar Ovasi. Beide dalen staan helemaal vol met druiven. Het is een gigantisch gebied. Het verbaast ons een beetje omdat er weinig Turkse wijn te vinden is. Als we het nazoeken, blijkt dat de druiven voor de rozijnen (inderdaad Sultana rozijnen) worden verbouwd.

Als we aankomen op de camping, worden we opnieuw geconfronteerd met een kapotte fietsdrager. Gelukkig zijn de fietsen er onderweg niet afgevallen maar de stang is opnieuw afgebroken op dezelfde plek als de vorige breuk. De reparatie in Aksahay heeft dus niet mogen baten. De twee opgestuurde beugels zijn nog steeds niet aangekomen. De Turkse douane is nogal vasthoudend 😉.

Goede raad is duur. Hoe nu verder? We balen natuurlijk als een stekker! Maar goed… nu eerst maar eens nadenken en genieten van het lekkere strand!

Campingleven

25 mei 2022 ☀️ 29° C.

Heerlijk geslapen. Opnieuw twee wassen gedraaid (wat een was heeft een mens toch) en een lekke band geplakt van Jan z’n fiets.

Toen we wakker waren, was er ook iets vreemds aan de hand. Het spiksplinternieuwe gelzadel van Agnes haar fiets was beschadigd. We denken door één of ander dier… Iemand wel eens zoiets meegemaakt?

Tussen de middag hebben we telefonisch contact gehad met de leverancier van onze fietsdrager. Ook zij vinden het erg vervelend voor ons en willen ons graag helpen. We spreken nu af dat zij de nieuwe beugel opsturen naar een adres in Griekenland. Wij passeren over drie dagen de grens en halen dan de beugel in Griekenland op. Hebben we geen problemen meer met de Turkse douane. We hopen dat deze oplossing wel werkt en dat we onze reis op de normale manier kunnen vervolgen.

‘s Middags fietsen we een kort stukje naar het nabijgelegen Ören. Een oud dorpje dat uitgegroeid is tot een behoorlijk badplaatsje met een mooi zandstrand. Er is ook nog een pleintje met wat opgravingen en het Pegasusbeeld.

Terug bij de camper genieten wij lekker van ons eigen strandje. Agnes maakt nog een recept voor de Omnia (zie hiervoor de receptenpagina). Ons volgende blog zal pas volgende week woensdag weer zijn. We doen even rustig aan.

Tot slot een tip: Deze blog leest het best als je vanuit het mailbericht doorklikt naar de website camperoppad.com. De foto’s komen dan beter tot hun recht. Sommige foto’s kun je pas op werkelijke grootte zien als je er op klikt en dat werkt alleen op de website. Ook de opmaak is beter dan in het mailbericht.