Fotoboek Turkije 2022

Van 2 april t/m 19 juni 2022 maakten wij een reis naar Turkije. Bijna drie maanden onderweg. We maakten nog niet eerder zo’n lange reis. Het is ons prima bevallen en we hebben enorm genoten.

Aan het eind van deze reis hebben we al onze volgers beloofd om het fotoboek te delen als het af zou zijn. Het heeft even geduurd maar.. het is af! Bij deze hebben we onze belofte ingelost.

Hieronder twee linken naar de online versie van het fotoalbum. Natuurlijk kun je ook de hele reis teruglezen op onze blogpagina onder het kopje “Roadtrip Turkije 2022” maar misschien vinden jullie het leuk om het fotoalbum te bekijken.

https://www.albelli.nl/onlinefotoboek-bekijken?widgetId=12772de2-840b-44d3-9465-11d9b1b11b3f?utm_campaign=CRM_SML_EML_T34404&utm_medium=E-Mail&utm_source=Service-Mail

Tip: Bekijk het album op een laptop of een pc. Het album heeft een XL – formaat en is op een telefoon niet echt goed te bekijken. Het is een groot album geworden met bijna 120 pagina’s. Houd hier rekening mee.

Tot slot:

Er volgen nog twee fotoboeken. Het fotoboek van onze reis naar Engeland (niet zo groot) en het andere fotoboek is van de reis naar Spanje die we in de maanden november en december hebben gemaakt. Wordt vervolgd!

Houd trouwens onze blogpagina in de gaten! Onze rondreis door Nederland beloofd echt heel leuk te worden. We verklappen nog niets en houden nog even de spanning er in!

Weggeefactie / Verloting:

We verloten onder de nieuwe abonnees van onze webpagina (hier zijn geen kosten aan verbonden) één pakketje Camping Card ACSI 2023 (een CC kortingcard van de ACSI, twee boeken deel 1 en 2, een Minigids 2023 ACSI Klein & Fijn Kamperen en een Mini-Atlas 2023) – zie foto hieronder.

Abonneer je op onze website als volger voor 31 januari 2023 en dan maak je (gratis) kans op bovenstaand pakketje. We zullen de winnaar benaderen via het email-adres waarmee je je hebt geabonneerd.

Groeten,

Jan en Agnes

Weer thuis

Uitgelicht

19 juni 2022 ☀️ 36 C.

We vertrokken vroeg (6:30 uur) met het idee om de files rondom de grote steden voor te zijn. De Duitse wegen zouden wel eens vol komen te staan met terugkerende vakantiegangers (Pinkstervakantie). Door ons vroege vertrek viel dat enorm mee en waren we München al snel gepasseerd. Ook Stuttgart en Karlruhe konden we zonder files voorbij rijden.

Wat echter wel tegenviel was de alsmaar oplopende temperatuur. Op een gegeven moment stond de thermometer op 36° C. We hebben toen besloten om met de airco aan door te rijden naar huis. Slechts één momentje van schrik toen we moesten tanken langs de snelweg… € 2,23 voor een liter diesel. Deze Shellpomp berekende ons de absolute topprijs van onze hele vakantie.

We hebben nog wel even een tussenstop gemaakt bij een wijnhuis aan de “Weinstrasse “ en wat doosjes wijn meegenomen voor thuis. Deze stop wordt onderhand een traditie al hebben we nu wel voor een ander wijnhuis gekozen dan de voorgaande jaren.

Omstreeks 18:35 uur kamen we aan in Delft. Het vuile wasgoed en wat andere spulletjes meegenomen naar boven (we wonen op acht hoog). Het was fijn om na bijna drie maanden weer thuis te komen.

Annemarie en Arie: Bedankt dat jullie al die weken op ons huis hebben gepast!

Derek: Bedankt voor je oplossing voor het tijdelijk repareren van onze fietsendrager.

Busbiker NL en Buscamper NL: bedankt voor het tot driemaal toe opsturen van een nieuwe beugel en alvast bedankt voor de reparatie (vrijdag a.s. al). Wij zijn blij met de goede service tot zover.

Onze volgers, vrienden en familie: Bedankt voor het lezen van onze avonturen. Bedankt voor jullie reacties!

Wij hebben enorm genoten van deze reis en we hopen dat we dat ook een beetje hebben kunnen overbrengen.

Tot onze volgende reis: van 2 t/m 23 augustus 2022 reizen we naar het Lake District en het Noorden van Engeland om campings te bezoeken voor de ACSI. Het is voor het eerst dat we zoiets gaan doen dus best wel een beetje spannend. Jullie kunnen deze reis ook volgen via Polarsteps op:
https://www.polarsteps.com/JanJaarsma/5078512-north-uk-and-lake-district

Na deze blog komt er nog één blog om deze reis af te sluiten: het wordt een kort bericht met daarin een link naar ons digitale fotoalbum. Het kan wel even duren want ik neem meestal flink de tijd om het album te maken. De laatste grote reis duurde het bijna twee maanden.

Wat cijfers in verband met deze reis…

Vervoer…

We reisden 78 dagen (onze langste reis tot nu toe). We reden 11.983 km (gemiddeld 141 km per dag). We tankten voor € 1321,35 aan diesel en € 11,10 aan Ad Blue. De goedkoopste diesel tankten we in Hongarije (€ 1,27 p/l) en de duurste in Duitsland (€ 2,23 p/l). Voor 2 veerboten en 1 brug betaalden we € 55,10. Aan tolgeld en tolvignetten betaalden we € 105,85. We namen 3 x een taxi, 2 x een metro, 3 x de bus en huurden 1 x een auto voor 1 dag (€ 50,00).

Camperplaatsen…

Van de 78 overnachtingen stonden we er 20 vrij (gratis). De goedkoopste overnachtingsplek kostte 10 TL (€ 0,63) en de duurste € 31,20. De laagste (overnachtings) temperatuur was -2° C. en de hoogste (dag) temperatuur was 36° C. (allebei in Duitsland – onze eerste nacht en laatste dag).

Grensverkeer…

We passeerden 20 maal een landsgrens. De langste wachttijd was de grenspassage van Hongarije en Servië (2 uur). De snelste was die van Albanië en Noord-Macedonië (op de fiets).

Camperspelletjes…

We maakten samen 49 cryptogrammen en speelden 69 avonden een spelletje Qwixx, Keer op Keer, Dobbel so Clever, Agricola, Phase 10. We kiezen er voor om de uitslag hier niet te vermelden.

Göbekli Tepe – Dansende Derwisjen – Schraneck kabelbaan – Nemrut Dagi

We bezochten 13 musea of opgravingen. Nemrut Dagi en omgeving deden we als dagtrip (€ 50,00). De oudste opgraving was van 12.000 jaar voor Chr. (Göbekli Tepe – Sanliurfa). We maakten daarbij dankbaar gebruik van de Turkse Museumkaart die ons toegang verschafte tot de meeste musea voor een totaalbedrag van 600 TL (€ 63,00). De goedkoopste attractie en de duurste: Voor een voorstelling van de Dansende Derwisjen in Konya betaalden we 30 TL (€ 1,89) en voor de kabelbaan naar Straneck (€ 38,00).

Onvoorziene uitgaven: kapotte waterpomp (€ 45,00) en reparatie fietsendrager (€ 50,00 – vergoed door firma Busbiker en Buscamper). Stalling fietsen Karahayit (€ 50,00 – vergoed door firma Busbiker en Buscamper). We draaiden 13 x een wasmachine voor in totaal € 16,00. Onderweg ook nog gratis telefonische pechhulp gehad van Stef (werkplaats Buscamper.nl) ivm koelkaststoring waarvoor dank!

In totaal werd deze pagina 24.210 keer bekeken. Dat gebeurde door 8310 personen. Hieronder zijn onze vaste volgers: via Instagram 744, abonnees van deze pagina 585 en via Facebook 206 vaste abonnees.

Agnes maakte tijdens deze reis twaalf maal een recept voor en met de Omniaoven. We zullen de receptenpagina nog wat gebruikersvriendelijker maken door alle recepten via een menu toegankelijk te maken.

Omniaoven

Nogmaals bedankt allemaal! Tot de volgende reis.

Jan en Agnes

👋👋

Nog even een hoogtepuntje… De Großglockner Hochalpenstrasse

Uitgelicht

Heiligenblut

16 juni 2022 🌧🌤 22° C.

Van Velden aan de Wörthersee naar Heiligenblut aan de voet van de Großglockner (Oostenrijks hoogste berg) is het één uur en drie kwartier rijden. Eerst over de tolweg en het laatste stuk door mooie rivierdalen naar Heiligenblut.

Processie ivm Sacramentsdag

De laatste 400 meter naar de camping kostte ons echter veel tijd. We werden door een agente staande gehouden die ons vertelde dat we even een kwartiertje geduld moesten hebben.

Er was een processie onderweg naar de kerk in het dorp en hierdoor konden we de afslag naar de camping niet bereiken. We hadden al eerder gemerkt dat het een feestdag was in Oostenrijk. Iedereen heeft vrij vanwege de Rooms-katholieke feestdag: Sacramentsdag of Corpus Christi (tweede donderdag na Pinksteren). In de processie werden allerlei beelden meegedragen door mannen en vrouwen in klederdracht. Tijdens de processie werd er gebeden en de omhoog lopende weg maakte het extra zwaar om de grote houten beelden te dragen.

Camping Heiligenblut

De camping van Heiligenblut is erg ruim van opzet en we vinden zonder problemen een mooi plekje aan de rand van het grote veld. Weliswaar prijzig maar het is een prima camping met alles er op en aan en met een magnifiek uitzicht. Nadat we ons hebben geïnstalleerd, lopen we naar het dorp om het een en ander te verkennen. Het pad vanaf de camping loopt over het kerkhof en langs de kerk van Heiligenblut. We nemen een kijkje en het blijkt een echt heel oud kerkje te zijn. Hier zoeken we ook uit hoe deze plaats aan zijn opvallende naam komt.

Heiligenblut

De plaats Heiligenblut dankt zijn naam aan een Deense prins. Het verhaal gaat dat deze prins omkwam van de kou hier vlakbij. Boeren hebben toen geprobeerd om het lichaam te begraven. Echter… het been van de dode prins kwam elke keer weer uit het graf en toen men het lichaam onderzocht, vond men een flesje met bloed waarvan men toen zei dat het wel het bloed van Jezus zou moeten zijn. Men heeft toen een kapel gebouwd om het lichaam van de prins te begraven. In de Middeleeuwen is er vervolgens de huidige karakteristieke kerk gebouwd. Als we later de kerk bezoeken, treffen we hier ook weer de beelden aan die tijdens de processie naar boven werden gedragen.

Na dit kerkbezoek nemen we alvast een kijkje bij het station van de kabelbaan. Morgen willen we met de gondel 🚡 omhoog en boven gaan wandelen. We vinden een paar folders met informatie. Vandaag is het weer nog erg wisselvallig. Dan weer regent het een beetje en dan weer schijnt de zon. Morgen zijn de verwachtingen beter. We maken van zo’n opklaring gebruik om op het terras van de plaatselijke pizzeria een lekkere pizza te eten met uitzicht op de Großglockner.

Bergkristal

Natuurlijk vinden we ook weer even tijd om een geocache te doen. Ditmaal een zogenaamde “Earthcache”. Dit soort caches gaan altijd over geologische verschijnselen. Nu is het onderwerp het monument midden in het dorp dat gemaakt is van bergkristal.

s Avonds maak ik Agnes heel gelukkig door haar eindelijk eens een spelletje Qwixx te laten winnen. Dat moest wel een keer want de laatste keer dat we het speelden, dreigde ze het nooit meer met mij te willen spelen 😉.

Met de kabelbaan naar boven

17 juni 2022 🌤☀️ 24° C.

Uitzicht Schareck

Vanochtend gingen we met één van de eerste gondels naar boven. Vanaf 9:30 uur kun je vanuit Heiligenblut naar boven naar het uitzichtpunt Schareck (2600 meter hoog). De kabelbaan brengt je hier in twee etappes (tussenstop is bij Rossbach) naar toe. Hiervandaan heb je prachtig uitzicht op de omringende bergtoppen met natuurlijk ook de Großglockner.

Er staat voor deze wandeling twee en half uur naar beneden tot het tussenstation Rossbach van waaruit je de kabelbaan weer naar Heiligenblut kunt nemen.

Bloempjes fotograferen…

We genieten enorm van de wandeling. Het is niet zwaar en de uitzichten zijn wederom magnifiek. We zien onderweg enorm veel mooie bloemetjes en midden op het pad ziet Agnes zelfs opeens een Edelweiss. We krijgen er maar geen genoeg van om al die mooie bloemetjes op de foto te zetten.

Edelweiss midden rechts

We dalen dan ook in een langzaam tempo af, eten onderweg een boterham en zijn pas rond 14:00 uur weer in Heiligenblut. Hier maken we nog wat dronebeelden van de omgeving van het opvallende kerkje en om 14:30 uur zijn we weer terug bij de camper. Tijd voor een tukje 😉.

Edelweiss midden boven

Nadat onze kuiten en zere tenen weer wat rust hebben gehad, vind Agnes nog even tijd om een lekker recept voor de Omniaoven te maken. Het is voorlopig het laatste recept omdat we verwachten volgende week om deze tijd thuis te zijn. Je vindt het recept op de receptenpagina. Als we thuis zijn, gaan we deze pagina wel anders vormgeven zodat de recepten sneller en makkelijker te vinden zijn.

De Hochalpenstrasse

18 juni 2022 🌤☀️ 14 – 24° C.

Vanochtend vroeg eerst de normale camperverzorging. Op deze camping kan dat prima, er zijn uitstekende faciliteiten! Daarna afrekenen. Ging ook snel. Pas in de auto had ik in de gaten dat de gastheer vergat om een nacht af te rekenen (het is hier best prijzig) en toen op weg naar de Grossglockner.

Kaizer Franz Josef Höhe

De Hochalpenstrasse is een tolweg waar je extra voor moet betalen (€ 38,00). De weg is 48 km lang, heeft haarspeldbochten en kent een gemiddeld stijgings- en dalingspercentagd van 12%. De weg was met onze buscamper prima te doen. Voor alle informatie over deze schitterende weg kijk je op grossglockner.at

Onze hoogste geocache

Vanaf Heiligenblut reden we in een rustig tempo naar Kaiser-Franz-Josefs-Höhe (2369 m). De keizer naar wie dit uitzichtpunt is vernoemd is de echtgenoot van “Sissi”. Hij hield erg van de bergen en bezocht dit punt met zijn vrouw. We hebben hiervandaan een mooi uitzicht op de Grossglockner en de gletsjer Pasterze. We vinden hier ook een geocache die volgens ons de hoogste is die we tot nu toe hebben gevonden.

Een paar honderd meter lager stappen we even uit voor een korte wandeling naar een dichtbijgelegen waterval. Na deze onderbreking rijden we verder naar Hochtor (2504 m). We maken hier wel een paar foto’s maar rijden al gauw door omdat het nu steeds drukker wordt.

Hochtor

Aan de andere kant van de tunnel bij Hochtor wordt duidelijk waarom het zo druk is. Behalve dat het weekend is, doet de Oostenrijkse brandweer een wereldrecord poging om water 9,6 km lang omhoog te pompen vanuit het dal. Bij elke bocht staan brandweermensen met (vaak oldtimer)brandweermaterieel het water uit het dal omhoog te pompen. De slangen (één slang is 20 meter!) liggen van het meer beneden tot de Edelweiss-spitze (2571 m). Dit is ook de reden dat wij nu niet deze top op kunnen rijden omdat bij de Edelweiss-spitze alles vol staat met brandweerauto’s.

9,6 km brandslangen en 40 pompen

Als we onder deze top even stil staan, krijgen we alle info over deze recordpoging van één van de vele brandweerlieden die alles gade slaan. Hij zit al de hele ochtend met zijn vrienden op de uitkijk met verrekijkers naar het verkeer te kijken. Het zijn niet alleen brandweerwagens die de Hochalpenstrasse rijden vandaag. Het zijn vooral erg veel motorrijders die deze weg rijden. Het lijkt wel of het er steeds meer worden. Naar onze mening nemen ze onverantwoorde risico’s bij het inhalen van het andere verkeer vooral vlak voor de vele haarspeldbochten.

Hoewel we van plan waren om een camping in Zell am See te nemen, besluiten we door te rijden omdat het er wel heel erg druk is. Uiteindelijk vinden we een camping met zwembad (het is inmiddels 30° C.) in Swoich-Egerbach niet ver van de Duitse grens.

Camper bij Hochtor

Op weg richting huis… maar niet te snel.

Uitgelicht

Jajce

12 juni 2022 🌤☀️ 28° C.

Ook Ingrid heeft besloten om er in Jajce een extra dagje aan vast te plakken. Terwijl wij de ochtend gebruiken om de was te doen, haalt zij wat achterstallig schrijfwerk in. Ingrid bezoekt tijdens haar vakantie campings voor de ACSI in Bosnië. Wij gaan dat in augustus in Noord-Engeland doen en kijken nu een beetje de kunst af 😉.

Kod Asima

Rond het middaguur bezoeken we het centrum van Jajce en gebruiken de lunch in een oud poorthuis (van oorsprong Turks) Kod Asima. Ingrid nuttigt een traditioneel Bosnisch stoofpotje terwijl wij een ander Bosnisch gerecht eten. Het is een soort pannenkoek met veel kleine pittige gehaktrolletjes erin. Wel lekker maar voor ons wat te veel van het goede. Zoals overal in Bosnië vallen de prijzen erg mee. Meestal eet je in Bosnië voor de helft van de prijs als je het vergelijkt met Nederland.

Jajce

Na een wandeling door het stadje gaan we weer richting de camping. We “vergeten” het kasteel te bekijken (het is erg warm 😉) en lopen door het mooi aangelegde park langs de rivier terug. We drinken wat, halen de fietsen van de camper en fietsen in een rustig tempo vier kilometer omhoog naar een park waar vlakbij elkaar in een deel van het Malo Plivsko meer heel veel watermolentjes staan.

Mlinčići

Al die oude watermolentjes tussen de watervallen in het groene park zijn een schitterend (en fotogeniek) gezicht. De Bosniakken noemen de plek Mlinčići wat “kleine molentjes” betekent. Op de terugweg drinken we nog wat bij een barretje bij een ander waterpark met kleine watervalletjes. Je kunt hier een korte wandeling over houten vlonderpaden maken. Het is zondag vandaag en er zijn veel Bosniakken die in deze “waterpartijen” verkoeling zoeken. Ze noemen het hun natuurlijke airco.

Most Ljubavi-Jajce – Plivsko jezero

Terug op de camping herinnert Ingrid zich opeens dat ze nog een nieuwe en ongebruikte barbecue in de camper heeft. We vinden nog briketten op de camping en niet veel later smullen we van zalm en vlees dat op de barbecue door Agnes is klaargemaakt.

De vergeten barbecue…

Na de afwas ruimen we alvast het een en ander op en gaan op tijd slapen. Morgen staat er een flinke reisdag op het programma.

Twee keer de grens over…

13 juni 2022 🌤 28° C.

Bosnië i Herzegowina – Kroatië – Slovenië

Half negen rijden we weg uit Jajce. We hebben dan afscheid genomen van Ingrid, water ingenomen en weer alle camperverzorging gedaan.

We rijden vandaag een flink stuk omhoog op de kaart. Eerst naar Banja Luka door de mooie rivierdalen vanaf Jajce. Smalle en bochtige weg maar erg mooi!

Grens Bosnië-Kroatië

Vanaf Banja Luka naar Zagreb waarbij we de Bosnisch-Kroatische grens passeren. Gaat lekker vlot. We rijden voornamelijk over de (prima) tolwegen. Alleen voor de grens is de weg matig. We moeten via een tussendoorweggetje (we noemen dat tegenwoordig een googletje 😉) naar Gradiška waar we dan weer een goede snelweg krijgen.

Grens Kroatië – Slovenië

Als we een koffiestop maken even voorbij Zagreb, kopen we een e-vignet voor Slovenië. Je hoeft in Slovenië tegenwoordig geen vignet meer op je raam te plakken. Dat scheelt weer uitzicht (we hebben inmiddels er al vier te pakken en overmorgen komt nummer vijf er bij). De grenspassage met Slovenië gaat ook snel.

Camperplaats Ruše

We komen omstreeks 15:30 uur aan in Ruše. Hier hebben we een erg mooi camperplekje gevonden. Elektriciteit en water, grasveldje met 3 picknicktafels: alles gratis. Midden in het dorp en maar plaats voor maximaal vier campers. Als we aankomen, zijn we de eersten en dat blijft ook zo.

Onweersbuitje op komst

Als we geïnstalleerd zijn, trekt de lucht helemaal dicht. We krijgen een stevige onweersbui op ons dak. Gelukkig duurt het maar kort en daarna zitten we al snel weer buiten. We maken ons nog wel even zorgen om onze nachtrust omdat we vlak naast een kerkje staan dat elk kwartier de klokken luidt. Weer eens wat anders dan een moskee… Maar gelukkig stopten de klokken hier om 21:00 uur met luiden om pas de volgende morgen om 7:00 uur weer vrolijk verder te gaan met luiden.

Geocache

We staan niet ver van de rivier de Dravo (de Drau in Oostenrijk). Hierlangs ligt een prima fietsroute en we besluiten gelijk om morgen hier ook nog te blijven en Maribor met het fietsje te bekijken. ‘s Avonds doen we nog een fietstochtje in de omgeving en scoren gelijk wat geocaches die hier weer volop te vinden zijn.

Maribor

14 juni 2022 🌤☀️ 24° C.

Na het ontbijt maken we een gevarieerde fietstocht naar Maribor (heette vroeger Malburg). We hadden een tochtje langs de rivier verwacht maar we reden niet alleen langs het water maar ook langs het spoor en door de bossen. De bewegwijzering was niet overal duidelijk zodat we een paar keer fout reden maar we vonden altijd snel de juiste route terug.

Eenmaal in Maribor vinden we het een verrassend leuk stadje. De bouwstijl doet ons aan Oostenrijk en Tsjechië denken. De stad heeft verschillende leuke pleinen met terrassen waar muzikanten wat proberen bij te verdienen.

Pest monument

Op het centrale markplein (het oude stadhuis wordt gerenoveerd) staat het Pest monument. Rond 1550 is een groot deel van de bevolking aan de pest gestorven.

Nationaal Bevrijdings Monument

Op een ander plein staat een indrukwekkend monument ter nagedachtenis aan het feit dat de Duitse bezetter hier een groot aantal mensen heeft gefusilleerd als vergelding voor een verzetsdaad. De naam van het monument is officieel: Het nationale bevrijdingsmonument. In de volksmond kreeg het al gauw de naam Kodžak (Kojak).

In Maribor en omgeving hebben we ook nog wat geocaches gedaan waaronder twee leuke Labcaches, zoals altijd een prima manier om de stad te verkennen.

Nadat we ook nog een geocache bij de oudste wijnrank ter wereld (400 jaar oud) hebben gedaan, zit het er weer op.

De oudste wijnrank ter wereld

In de loop van de middag fietsen we weer terug naar Ruše waar we nog lekker tot ‘s avonds van het zonnetje genieten. Het is bijzonder om te merken dat we allebei het gevoel hebben om na al die weken in het oosten weer in een andere cultuur te komen. Het land is gecultiveerder, geen rommel meer langs de straat, automobilisten stoppen weer voor een zebra, we zien mensen sporten, gebouwen zijn verzorgder. Het zijn maar onnozele dingen maar toch…

Tot slot nog even dit: Van volgers krijgen we vragen waar we onderweg hebben gestaan. Op Polarsteps kun je ons ook volgen: https://www.polarsteps.com/JanJaarsma/4468293-turkije. Polarsteps is een app waarmee je heel gemakkelijk je route kunt bijhouden. Op onze Polarsteps schrijven we elke dag waar we staan met de exacte coördinaten van Park for Night (P4N), Campercontact (CC) en What three Words (W3W). Het laatste systeem is vooral handig als je de codes niet hebt van P4N en CC.

Wörthersee

15 juni 2022 ☀️⛈🌤 25° C.

We passeren vanochtend al vroeg de Sloveens-Oostenrijkse grens. Even wennen om niet meer in de rij te staan. We kunnen gewoon doorrijden. Handig zo’n Europese Unie.

We rijden vandaag opnieuw langs de Drau Oostenrijk in. Alleen het laatste stuk pakken we de snelweg. Hebben we niet voor niets een tolvignet gekocht (€ 9,50). Het vignet is 10 dagen geldig, wij blijven er waarschijnlijk maar drie of vier.

Boerderij Lindenhof

Ons reisdoel van vandaag is boerderij Lindenhof bij Velden. De camperplaats is hooggelegen en biedt een schitterend uitzicht over de Wörthersee. Er is hier plek voor een stuk of tien campers. Wij zullen er maar één nachtje staan. De boer wil graag contant betaald worden en steekt het geld zo in z’n broekzak. Er komt geen bonnetje aan te pas. Eigenlijk betalen we alleen voor het uitzicht. Maar ja…

We halen al gauw de fietsen van de camper en dalen de steile helling af naar de Wörthersee. We verkennen het centrum met een eenvoudige labcache en proberen een plekje aan het water te vinden. Dat laatste valt nog niet mee. De hele rand van het meer is vergeven van dure woningen met privé strandjes. Uiteindelijk vinden we een grasveld in het Openlucht zwembad aan het meer. Dat kost dan wel € 3,50 pp maar dat hebben we er wel voor over. Door een duik koelen we heerlijk af.

Open Luchtbad Wörthersee

Tegenover het hotel Falkensteiner is het een drukte van belang. Voor wie het kan betalen, liggen er motorboten die je voor € 200,00 per uur kunt huren. Het tot hotel omgebouwde kasteel zal ook niet goedkoop zijn. De gasten rijden in kostbare auto’s, we zien Porsches en Lamborghini’s voor de deur staan. Velden lijkt ons geen goedkope plaats om te verblijven en we horen dat vooral de rijke mensen uit Wenen hier huizen hebben gebouwd.

Schloss Falkensteiner
Miss Lamborghini

Rond een uur of vijf fietsen we weer naar boven (eigenlijk hebben we dan weer een duik nodig 😉) en borrelen we gezellig bij de camper. We hebben ook contact met het thuisfront zodat ze weten dat we weer bijna thuis zijn.

‘s Avonds rommelt het behoorlijk. We zijn al gewend dat het met deze warme dagen onweert. Vandaag koelt het nog niet echt af. Het blijft nog lang benauwd.

Richting Bosnië i Herzegowina

Uitgelicht

Niet naar Kotor maar naar Komaji

9 juni 2022 🌧🌧 22° C.

Rond 9:00 uur vertrekken we richting Montenegro. We hebben het voornemen om Kotor te bezoeken. Het ligt aan de Adriatische kust in de verste hoek van een mooie baai.

De andere weghelft was al afgesloten

Het duurt ongeveer een half uur voordat we de grens zijn gepasseerd. De weg door Montenegro richting Kotor is erg slecht. Ook het weer wordt steeds slechter, harde wind en veel regen. Zoveel regen dat de wegen onderlopen. De weersverwachting is dat het voorlopig nog zo blijft.

Veerboot Tivat

We veranderen onze route en steken de baai over met een veerboot bij Tivat. Hierdoor bereiken we binnen een uur de Kroatische grens. Deze grenspassage gaat snel. Tien minuten later rijden we richting onze volgende camperplaats.

Camperplaats Vineyard

Agnes heeft een camperplaats gevonden bij een wijngaard. De eigenaresse Antje ontvangt ons vriendelijk en omdat we vroeg zijn en de eerste, kunnen we een mooi plekje uitzoeken met uitzicht over de wijngaard. ‘s Avonds staat het al gauw vol (er is maar plek voor vier campers) en er zijn zelfs campers die moeten omkeren en verder moeten zoeken.

Vlindertje onderweg

Het is inmiddels ook opgehouden met regenen. Vanaf de camperplaats lopen we in een half uurtje naar een hoge heuvel aan de kust van waaruit we een prachtig uitzicht hebben over de kust tot aan bijna Cavtat. Op de heuvel ligt ook een uitkijkpost van de vrijwillige brandweer van Čilipi.

Slecht weer op komst

Bij de camper terug zien we in de verte vanuit Montenegro het slechte weer nu ook onze kant opkomen. Agnes heeft nog wel tijd om het volgende Omniarecept op de website (bij recepten) te zetten. Dit keer een recept voor een lekker toetje. Niet veel later gaat het bij ons flink regenen. De rest van de avond zitten we binnen.

Kravica watervallen en Medjugorje

10 juni 2022 🌤 26° C.

Na amper een verblijf van een halve dag vertrekken we weer richting Bosnië i Herzegowina. Vlak voor de grenspost doen we nog boodschappen bij een Lidl. Fijn om weer eens bekende producten in te kunnen slaan.

De weg vanaf Kroatië naar de watervallen in Kravica is één van de mooiste wegen die we tot nu toe hebben gereden. Vanaf Trebinje rijden we over een goede autoweg (103 km) langs de rivier de Trebišnjica. De weg voert ons door een prachtig berglandschap. Omdat de weg niet super breed is en vrij bochtig, is de maximumsnelheid bijna overal 60 km per uur. Voor ons geen bezwaar en dat gold ook voor de honderden motorrijders die we hier tegenkwamen. Schitterend landschap!

Even een selfie…

De watervallen van Kravica vonden wij ook de moeite waard om te bekijken. Bij aankomst was het gelukkig nog niet zo druk maar aan het eind van de middag liep het aardig vol. Het is echt één van de toeristische trekpleisters in Bosnië.

Watervallen Kravica

Wij bezochten naast de grote waterval ook nog de kleine waterval. Deze bereik je via een mooie wandeling langs de rivier en is net onder het grote viaduct van de autoweg door.

Wandeling naar de kleine waterval

Na de Kravica waterval rijden we door naar Medjugorje waar we een prima camperplaats treffen bij Autocamp Zemo. Autocamp Dane zijn we weer snel afgereden nadat de man bij de ingang Agnes lastig viel.

Openluchtdienst Medjugorje

Bij Autocamp Zemo zijn we zonder het weten op vijf minuten loopafstand van een grote kerk die daar is gebouwd nadat er erg veel Mariaverschijningen waren. Medjugorje blijkt het grootste bedevaartsoord van Zuid-Europa te zijn met een miljoen bezoekers per jaar. Het hele gebeuren er om heen lijkt erg op Lourdes.

In de rij voor een biecht

We kijken nog een klein stukje mee van een openluchtdienst waar voor ruim 5000 mensen plaats is. Vandaag is het er rustig. Het is ook bekend vanwege het grote aantal biechtplekken (61). Dat zijn er nog te weinig… vandaar dat we er buiten ook veel zien. Bordjes geven aan in welke taal men kan biechten. Het zou de grootste biechtstoel ter wereld zijn.

Openlucht biecht

‘s Avonds doen we nog een spelletje en gaan we op tijd naar bed. Morgen een flink stuk rijden!

Van Mostar naar Jajce

11 juni 2022 ☀️🌤🌧 16 – 24° C.

Van Medjugorje naar Mostar is het maar een half uurtje rijden. We waren er hierdoor al vroeg. Wel fijn omdat we dan de oude binnenstad kunnen bezoeken voordat de grote groepen toeristen arriveren. Het lukt om de camper op 300 meter van de Stari Most te parkeren.

De Stari Most

Als we bij de overbekende brug aankomen, zijn daar ook de jongens die van deze brug (ongeveer 35 a 40 meter hoog) in de rivier springen. Het verhaal gaat dat vroeger jongens pas echt man werden als zij deze sprong maakten. Tegenwoordig zijn het waaghalzen die voor een bedrag van rond de € 35 naar beneden springen. De sprong wordt pas gemaakt als er genoeg geld is opgehaald.

In de directe omgeving van de brug is het zo druk met souvenirwinkeltjes dat wij vrij snel afhaken en terug naar de camper gaan. Het museumpje waar de gruwelen worden herdacht van de laatste oorlog waarbij ook de Stari Most is beschadigd, is zeker wel de moeite waard.

Er zijn ook andere bezienswaardigheden die de moeite waard zijn maar wij besluiten om door te reizen naar Jajce waar we twee overnachtingen willen maken omdat we hier een wasmachine tot onze beschikking hebben. De reis van Mostar naar Jajce volgt rivierdalen met schitterende uitzichten. Fantastisch rijden waardoor we de maximumsnelheid van 60 km per uur totaal niet als hinderlijk ervaren. We rijden er wel bijna drie uur over maar genieten volop.

Als we op de camping arriveren, blijkt tot onze grote verrassing Ingrid Vertessen er ook te staan. We zouden eigenlijk elkaar pas maandag ontmoeten in Banja Luka. Ingrid heeft echter haar programma omgegooid waardoor we elkaar nu al treffen. Ingrid reist al jaren door heel Europa en schrijft ook een reisblog “Toeren met ons busje”. Haar blog heeft ons geïnspireerd om onze Turkijereis te maken.

Forel eten en bijkletsen

We hebben heel wat bij te kletsen en Ingrid weet hiervoor een goed restaurant met werkelijk een schitterend terras bij een waterval net even buiten Jajce en op 1500 meter lopen van de camperplaats. Het restaurant Konoba Slapovi heeft een eigen forellenkwekerij en we eten heerlijk vis.

Albanië

Uitgelicht

Ohridmeer – Hudënisht

5 juni 2022 ☀️ 34° C.

De kortste afstand tussen twee van onze overnachtingsplekken. Zeventien km om precies te zijn. Zestien minuten na ons vertrek staan we op een heerlijk campinkje bij Hudënisht: Camping Peshku. Het is opnieuw een camping aan het Ohridmeer. Drie jaar geleden stonden we hier ook al eens op weg naar Griekenland.

Hiervandaan kun je prima fietsen langs het Ohridmeer. We maken een fietstochtje van ongeveer 30 km. Onderweg wordt er op stalletjes van alles aangeboden. Een drietal jongens verkoopt zakjes met vissen er in. De vissen zien er niet al te vers uit. (Als we de volgende dag langsrijden, liggen de zakjes nog steeds te koop).

Bij een oud kerkje stappen we even af om binnen te kijken. De Grieks-Orthodoxe kerkjes zijn altijd een kleurrijk geheel. Als we weer naar buiten gaan, komen we de tuinman tegen die kersen verkoopt. We vragen of hij euro’s accepteert en geven hem twee euro. Tot onze grote verbazing wordt er twee kilo kersen afgewogen. Bijna één fietstas vol!

Twee kilo kersen voor € 2,00

Hierna gaan we een schiereilandje bij Lin op en komen bij een aantal campings terecht waar ook wat Duitse campers vrij staan. Het is inderdaad een mooie plek. Wij doen er wat geocaches en fietsen daarna weer terug.

De rest van de middag liggen we lui op een stoel voor de camper. Het is zo warm (34° C.) dat we niet tot veel andere dingen in staat zijn.

Lin

We reorganiseren de kratten in de camper wat. Van de oorspronkelijke vier kratten met etenswaren is er nog maar eentje over. Een teken dat we langzamerhand terug gaan. ‘s Avonds eten we vis op de camping. De campingeigenaar heeft een forellenkwekerij, Agnes eet een forel en ik eet een koran die in het meer is gevangen. Het smaakt heerlijk!

Forel uit eigen kwekerij

Het koelt ‘s avonds maar langzaam af, zo nu en dan dreigt er een onweersbui maar het blijft bij een paar spetjes. Pas ‘s nachts regent het wat harder maar ook dan blijft het nog drukkend warm.

Buona Vila

6 juni 2022 ☀️ 34° C.

We zijn door de warmte vroeg wakker en rijden al om 8:00 uur weg richting de Albanese kust. Agnes heeft op Park for Night een kleine camperplaats aan het strand gevonden.

We rijden dwars door het heuvel- en berglandschap van Albanië en steken over naar de Adriatische kust. De afstand is niet zo groot maar op de meeste wegen rijden we niet harder dan 60 km per uur. Veel bochtenwerk. Gelukkig is de weg goed.

We doen onderweg boodschappen en komen om 11:45 uur aan bij Buona Vila. Je mag hier gratis parkeren maar als je de strandstoelen, parasols, de toiletten, de WiFi en de douches gebruikt, betaal je € 10,00. 😉 Wellicht vreemd om te lezen dat we hier in euro’s betalen. De Albanese munteenheid is de LEK. 100 LEK is op dit moment € 0,76.

We hebben heerlijk aan het strand gelegen. Een mooi schoon en langzaam aflopend zandstrand. Bijna 200 meter de zee in en je kunt nog steeds staan. Toch heerlijk om zo nu en dan af te koelen. Het blijft (ook hier) erg warm. Aan het eind van de middag douchen we het zout van onze huid en zitten tot laat te lezen. Het zeewindje is heerlijk.

Zonsondergang Buona Vila

Shkodër – Lake Shkodra Resort

7 juni 2022 ☀️ 34° C.

Door de warmte zijn we allebei al weer vroeg wakker. We rijden dan ook al op tijd weg. Het reisdoel van vandaag is Lake Shkodra Resort bij Shköder. Drie jaar geleden bezochten we deze camping ook al. De camping is sindsdien alleen maar beter geworden… zelfs de toegangsweg is nu geasfalteerd.

Kujdes! Opgepast!

Op weg naar Shkodër valt ons op hoe dichter we bij Tirana (de rondweg) komen des te slechter de wegen worden. Veel grote gaten in de weg die soms maar matig zijn gerepareerd. Zodra we Tirana voorbij zijn, kunnen we weer wat sneller rijden.

De ene na de andere Lavazh

Ook het grote aantal wasstraten (lavazh) en benzinestations valt ons op. Heel veel zijn er verlaten of niet afgebouwd. Het lijkt er op dat er een verborgen verdienmodel achter zit dat wij niet snappen. Zijn er echt zoveel auto’s in Albanië die gewassen moeten worden?

Even luchten in de schaduw

Aangekomen op Lake Shkodra Resort krijgen we een mooi plekje met veel schaduw. Nu we nog een beetje fris zijn, maken we een fietstocht naar een oude brug: de Ura e Mesi. Het is een oude Ottomaanse nokbrug met dertien bogen en 108 meter lang die in 1768 is gebouwd door Mehmet Pasha Bushati.

Ura e Mesi

Terug op de camping trekken we snel onze zwemkleding aan. Het was toch wel weer warm geworden en een plons in het water van het meer van Shkodër lonkt. Aan de temperatuur van het water merken we ook dat het dit jaar al vroeg warm is. Het water is aan de warme kant. We genieten er toch van en nemen een duik van de steiger die een eind het meer insteekt.

Het blauwe uurtje

Shkodër – Eerste Albanese labcache

8 juni 2022 ⛈ ☀️ 26° C.

We blijven een extra dag op deze voortreffelijke camping. Als de onweersbuien overgewaaid zijn, is het 12:00 uur en stappen we op de fiets naar Shkodër. De fietsroute naar de vijfde stad van Albanië gaat langs een drukke autoweg. Uitkijken dus want de Albanesen zijn niet gewend aan fietsers. Het lukt ons om zonder ongelukken het centrum te bereiken. We zetten de fietsen vast aan het hek bij de grote moskee. De foto laat gelijk zien dat het religieuze klimaat hier zeer verdraagzaam is. Katholiek en Islam staan hier naast elkaar.

Ebu Beker Moskee

De moskee is gelijk het eerste punt van onze Adventure Labcache. Het is de eerste Albanese labcache (we weten niet of er meer zijn in Albanië) die ons langs vijf interessante punten van Shkodër voert. We bezoeken de moskee niet. We dragen dit keer niet de vereiste kleding. We lopen door naar het tweede punt en komen bij het fotografiemuseum. Om het museum te kunnen bezoeken, moeten we eerst wat euro’s voor LEK’s wisselen. De toegangsprijs vinden we vrij hoog (€ 7,00 pp) en het museum is ook klein. We vinden het een beetje tegenvallen.

Graffiti Shkodër

We wandelen door een aantal straten die ons doen denken aan de straten van Havanna. Er hangt een beetje hetzelfde sfeertje. Ook hier verval waar niemand zich druk om maakt met wat graffiti-artiesten en luide muziek vanuit de café’s.

Shkodër

Een volgende stop is een kathedraal waar moeder Theresa levensgroot aan de muur hangt. Moeder Theresa (tegelijk met mij jarig op 26 augustus) is geboren in Skopje (Noord-Macedonië). Er wordt nog steeds ruzie gemaakt of ze nu Albanese was of niet omdat haar ouders uit Albanië kwamen.

Katedralja e Shën Shtjefnit

De andere stops van de labcache waren niet zo interessant maar ik slaagde er wel in in een aantal oude deuren te fotograferen voor mijn nog later uit brengen fotoboek met opvallende deuren (met deuren over de hele wereld). Nadat we de labcache hebben voltooid, fietsen we terug naar de camping.

Op de camping blijkt dat we toch even gebruik moeten maken van elektriciteit. We staan in de schaduw, het was erg bewolkt en we hadden veel op te laden. Dus… even de stekker er in. Terwijl de boel weer oplaadt, nemen wij even een duik vanaf de beroemdste steiger van Albanië. De dag is weer omgevlogen!

De beroemdste steiger van Albanië

We reizen weer…

Uitgelicht

Camperklusjes…

2 juni 2022 ☀️ 33° C.

Vandaag om 13:45 uur stopte de auto van de koeriersdienst voor de deur met aan boord een pakket uit Nederland. Yes!!! Het is eindelijk gelukt. We hadden de moed al bijna opgegeven. Maar de nieuwe beugel van onze fietsendrager is binnen.

Eindelijk… pakket gearriveerd!

We konden nu gelukkig met een goed gevoel camping Alexandros ontvluchten. Vandaag stonden al om 9:30 uur zes (6!!) volle bussen met kinderen op de camping. Opnieuw hetzelfde beeld als gisteren, alleen speelden de kinderen nu gelijk voor en om onze camper.

Behalve een drone – demonstratie (even de blits gemaakt), waren ze ook nieuwsgierig naar het interieur van de camperbus en lieten het niet na om hun Engelse talenkennis te spuien… het OMG vloog ons voortdurend om de oren 😀.

Drone demo

Reuzeblij stapten we in de camper en reden naar Thessaloniki. Er wachtte ons nog een klusje. De waterpomp had het begeven en er moest een nieuwe in. Voor er een andere pomp in kon, moest eerst de oude eruit. Dat bleek nog niet zo eenvoudig. De vorige eigenaar had de pomp zeer speciaal in de watertank bevestigd. Na het doorknippen van wat Tie-raps was de klus snel geklaard.

We hebben vandaag de camper achter de Camper-Megastore in Thessaloniki geparkeerd. Als klant kun je hier gratis een nachtje staan. Het woord “Megastore” doet heel wat vermoeden maar dat viel tegen. Gelukkig konden we er wel twee nieuwe waterpompen aanschaffen (hebben we gelijk een reserve). Ook toiletreiniger, nieuwe keggen en twee nieuwe siliconen ringen voor de Omnia konden we inslaan. Een aantal andere zaken kopen we wel weer als we in Nederland zijn.

De oude waterpomp eruit

Helemaal blij werden we toen het na het shoppen lukte om onze waterpomp snel aan te sluiten. Heerlijk! Alles doet het weer. Nog even geborreld voor de camper, gegeten en gelezen en daarna op tijd naar bed. Morgen vroeg weer op!

Kalochori lagune – Vergina – Kastoria

3 juni 2022 ☀️ 32° C.

Het eerste vliegtuig vertrok om 6:00 uur van Thessaloniki AirPort. Dat hield in dat wij ook wakker waren aangezien onze camperplaats onder de landings(en opstijg)baan lag. Vonden we niet erg omdat we een vol programma voor vandaag hebben. Snel alles opruimen, snel havermout ontbijt, verzorging en wegwezen…

Route vandaag

Ehhh… dat dachten we tenminste. We stonden als eerste bij het toegangshek. We kwamen er achter dat het hek pas om 9:00 uur openging en een groot hangslot voorkwam dat we het hek zelf openschoven. Het eerste personeelslid arriveerde om 8:50 uur zodat we bijna een uur later vertrokken. Ik wil hierbij toch wel opmerken dat ik het “opsluiten” van een stuk of vijftien campers toch wel een onveilige situatie vind. Er waren geen nooduitgangen en bij brand wordt dit een regelrechte ramp.

Krabben vangen bij de Kalochori lagune

Gelukkig is nu alles goed en wij vertrokken naar onze eerste tussenstop van vandaag, de Kalochori lagune om flamingo’s te spotten. Het is een groot natuurgebied aan de andere kant van Thessaloniki met allemaal wetlands alleen vandaag zonder flamingo’s.

We hebben er een stuk gewandeld waarbij we mensen tegenkwamen die met stukken kip grote krabben vingen.

Na een korte wandeling (het begon al weer behoorlijk warm te worden) vertrokken we naar Vergina. Een grote grafheuvel bevat drie tombes waaronder de graftombe van Philippus II (vader Alexander de Grote). In één van de tombes werden de overblijfselen (beenderen) van Phillipus II in een gouden kistje aangetroffen. De zon op het kistje werd het symbool van het Macedonische koninkrijk.

Deze voorwerpen zijn in het echt ongeveer anderhalve cm hoog.

In de grafheuvel vindt men nu het museum met alle voorwerpen die men in de drie tombes heeft gevonden. Deze voorwerpen zijn van een ongekende verfijning. Ongelofelijk dat men in die tijd (3400 jaar geleden) zulk vakmanschap had. Veel van de gevonden schatten zijn van goud of zilver en er zijn ook veel bronzen gebruiksvoorwerpen te zien. We hebben weer genoten!

Koningstombe Philippus II

De rit naar Kastoria ging door een mooie omgeving waar we rond 15:30 uur een mooi plekje aan het meer vonden. Op de wegen rondom Kastoria wordt overal gewaarschuwd voor beren. De snelweg is ook met hekken afgezet. Men schat dat er in dit gebied ongeveer vijfhonderd (beschermde) beren loslopen.

Pas op voor beren op de weg

We waren hier drie jaar geleden ook al. Toen was er nog een grote kolonie pelikanen. Nu zwom er slechts één. We hebben ‘s middags niet zo veel meer gedaan. Het was er gewoonweg te heet (34° C.) voor. Met een biertje en een wijntje aan de oever is echter ook vakantie.

Ons bankje aan het meer…

We vonden het ook te warm om zelf te koken en hebben ons lekker laten verwennen bij de Griek. Hierna toch nog de moed gevonden om naar de oude stad omhoog te klimmen waar we opnieuw een kadootje kregen. We konden de oude Bijzantijnse kloosterkerk Metropolis bezoeken omdat er een gebedstonde werd gehouden. De kerk bleek een fantastisch oud interieur te hebben.

Metropolis kloosterkerk

Kastoria staat ook wel bekend als de stad met 75 kerken. Alleen zijn ze vaak gesloten.. We hadden dus geluk. Tijdens onze stadswandeling zagen we nog meer kerkjes die inderdaad dicht waren. Het viel ons echter op dat er in Kastoria enorm veel leegstand is. We vermoeden dat eerst de economische – en later de Corona crisis hier de oorzaak van zijn. Na Turkije merken we dat ook in Griekenland de toeristen wegblijven.

Één van de 75 kerkjes

De nacht in Kastoria is erg warm, het koelt bijna niet af. Het blijft tot middernacht 25° C.

Pogradec – Albanië

4 juni 2022 ☀️ 27° C.

Na opnieuw een slechte nacht (geluidsoverlast en hitte) staan we toch relaxed op met een heerlijk uitzicht over het stille meer. Terwijl Agnes een ontbijtje maakt (eieren met spek) laat ik de drone omhoog gaan. Ik doe mijn best om de enige pelikaan te volgen die al vroeg komt langszwemmen en maak nog wat shots van de omgeving.

We vertrekken en een half uur later zijn we bij de grens met Albanië. Griekenland heeft moeite om ons te laten vertrekken (duurt 25 minuten) en Albanië is blij met onze komst (5 minuten). De tijd gaat ook weer een uur terug zodat we met de grenspassage geen tijd verliezen en na ongeveer een half uur rijden we camping Fabio op aan het Ohridmeer.

Een prima camperplaats met alle voorzieningen inclusief een wasmachine. Dus… twee wassen gedraaid. Daarna lekker even een tukje op de ligstoelen om wat slaapachterstand weg te werken. Agnes vindt ook nog de tijd om een nieuw recept online te zetten. Zie hiervoor de receptenpagina.

We zitten twee kilometer van de grens met Noord-Macedonië en besluiten om ‘s middags op de fiets de grens (paspoorten mee) over te steken om één van de oudste kloosters van Noord-Macedonië te bezoeken. De kloosterkerk van Sveti Naum is de moeite waard om de bezoeken. Het hele toeristencircus er om heen laten we even voor wat het is. Er is hier veel drukte omdat er bronnen zijn waarvan het water vrij krachtig het Ohridmeer instroomt.

Als we boven het klooster bezoeken (ook bekend van de vele pauwen) zien we in de verte over het meer zware onweersbuien aankomen. We besluiten om zo snel mogelijk naar de camper terug te gaan want we hebben de hele boel open staan. Als we bij de camper aankomen, hebben onze buren de was onder de luifel gelegd. We zijn echter net op tijd want er barst vervolgens zo’n zware onweersbui los dat we ook de luifel binnen moeten halen.

Zonsondergang Ohridmeer

Gelukkig duurt het maar kort en niet veel later kan alles weer open gezet worden. Buiten is het opgefrist en ‘s avonds zitten we tot laat nog buiten.

Terug naar Europa

Uitgelicht

Altin Camp: Zon, zee en strand

26 – 27 – 28 mei 2022 ☀️ 29° C.

Drie dagen waarin we niet veel anders doen dan zwemmen in de zee, luieren bij de camper en we maken wat kleine fietstochtjes in de omgeving. De camping Altin Camp in Burhaniye is een prima uitvalsbasis.

Onze camper staat daar pal aan het strand, de zee is er enorm helder en alle voorzieningen zijn helemaal oké. De camping heeft een tuinman in dienst die alles bijhoudt en de was- en toiletruimtes worden de hele dag meerdere malen schoongemaakt. Heerlijk warme douches. Het kon voor ons niet beter. We hebben dit nog niet eerder meegemaakt op een Turkse camping.

Altin Camp

De 26e werden we trouwens al tijdens het ontbijt aangesproken door Derek, één van de Duitse gasten op deze camping. Hij had ons blog gelezen en had wakker gelegen en bedacht hoe hij ons kon helpen met het probleem van onze fietsendrager. Helemaal terug naar Nederland met de fietsen in de camper dat kan toch niet… Of we het goed vonden dat hij ons ging helpen?

Derek schaft es!

Natuurlijk! Even later kwam Derek met een goed gevulde gereedschapskoffer terug (in het dagelijkse leven is hij elektrotechniker) en een goed uurtje later was de klus geklaard. De fietsendrager lijkt vrij stevig en degelijk gerepareerd. Geweldig!

Wieder in ordnung!

We hebben inmiddels bericht ontvangen dat de fabriek voor de derde maal een nieuwe beugel heeft opgestuurd die we in Thessaloniki kunnen ophalen. Geweldig hoe iedereen z’n best doet om ons te helpen. Vraag me trouwens wel af wat de Turkse douane nu gaat doen met al die beugels??

De laatste avond dat we op Altin Camp staan, fietsen we nog naar de jachthaven van Ören waar het erg gezellig is. Tijdens de zonsondergang eten we daar een ijsje. Het is er best wel druk op straat. Veel Turkse mensen die op deze zaterdagavond ook even langs de zee banjeren.

We verlaten Turkije

29 mei 2022 ☀️🌤 29° C.

Na vijf nachten Altin Camp is het tijd om verder te gaan. We nemen de grote weg naar Çannakale waar nog steeds hard aan een nieuwe weg wordt gewerkt. Op de heenweg konden we deze nieuwe weg (met de nieuwe brug over de Dardanellen) al gebruiken maar nu zijn we nog op de veerboot naar Eceabat aangewezen.

Nieuwe brug over de Dardanellen

Wij vinden zo’n veerboot altijd leuk, het kost alleen wat extra tijd maar tijd hebben we genoeg. Vanaf de veerboot (ongeveer 15 minuten) hebben we een mooi uitzicht over het water dat Azië en Europa scheidt.

Veerboot Eceabat

Eenmaal aan de overkant maken we een stop bij het herdenkingsmonument van de Slag om de Dardanellen. Er is hier hevig gevochten om de strategische posities van de Dardanellen zeeroute. Ook nu passeren hier enorme zeeschepen richting de Zwarte Zee of de Middellandse Zee (Suez-kanaal).

Monument Slag om de Dardanellen

Vanaf hier is het zo’n 150 kilometer naar de Turkse grens. Als we nog 6 km van de grens verwijderd zijn, staat er al een enorme lange rij met vrachtwagens die tot aan de grens reikt. Ongelooflijk, het zal je vak maar zijn om zo lang (in deze hitte) in de rij te moeten staan om de grens te mogen passeren.

Turkse grenspost

We denken dat de vrachtwagens rekening moeten houden met wachttijden van een dag of langer… Wij doen het gelukkig sneller. We rijden langs de lange rij en doen er een half uur over om de Turkse grens te passeren en tien minuten voor de Griekse grens. We hoeven beide keren alleen ons paspoort te tonen. De rij vrachtwagens aan de Griekse kant is trouwens niet zo lang (we schatten zo’n 500 meter).

Welkom in Griekenland

Bij Alexandroupoli gaan we van de snelweg af en parkeren onze camper op een camping aan het strand. We staan op twintig meter van zee onder een “schaduw-afdak”. Prima, omdat het ook hier weer erg warm is.

Alexandroupoli Municipal Camping

Trouwens… wederom materiaalpech. Onze waterpomp heeft het begeven. Gelukkig is die makkelijk zelf te vervangen maar… dan moet je wel een reservepomp bij je hebben. Nu moeten we toch naar Thessaloniki voor de fietsdrager dus halen we daar gelijk bij een grote camperzaak een tweetal waterpompen (hebben we de volgende keer wel een reserve bij ons). We zijn wel heel blij dat de door Derek gerepareerde fietsdrager zich prima heeft gehouden!

Alexandroupoli

30 mei 2022 ☀️ 27° C.

In plaats van gelijk door te reizen, blijven we hier een nachtje staan. Na het ontbijt halen we de fietsen van de camper en gaan de omgeving verkennen door weer eens te geocachen. Die waren er in Turkije bijna niet maar hier hebben we er vier op fietsafstand gevonden. Het is altijd een mooie manier om de omgeving te verkennen.

Goederentrein die nergens meer heen gaat

Ook nu blijkt één van de caches op een vreemde plek te liggen. Aan de rand van Alexandroupoli treffen we een stuk spoorlijn aan dat buiten gebruik is. Vreemd genoeg staat op dat stuk spoor een behoorlijk lange goederentrein die daar dus verlaten in het landschap staat en behoorlijk is verloederd. Feestje voor de urbanfotografen onder ons.

Een andere cache ligt weer in een natuurgebied vlakbij Alexandroupoli met daarin een oud Grieks-Orthodox kapelletje en een bruggetje waarover je door het water moet fietsen om aan de overkant te komen.

Na het geocachen doen we boodschappen en liggen we de rest van de dag op het strand bij onze camper.

Nea Karvali – Kavala

30 mei 2022 ☀️ 28° C.

Rustig aan dagje zoveel. Opstaan, ontbijten, camper verzorgen en op weg. Onze eerste stop is 1,5 km verderop bij een bekende supermarkt waar we weer voor een week boodschappen inslaan. Je weet immers nooit van te voren waar je de volgende dag staat.

Nou… dit keer weten we het wel. Camping Alexandros in Nea Karvali bij Kavala is ons reisdoel. Op de heenweg hebben we hier ook gestaan maar toen we hier wegreden, bleek dat onze ACSI kaart was achtergebleven. Goede reden om daar nog eens een nachtje te staan.

Tijdens de tocht naar Nea Karvali deden we trouwens een bijzondere ontdekking. Agnes schrijft altijd (voor de statistieken aan het eind van de reis) de bedragen op die we aan tol betalen. Wat blijkt… niet alleen de benzineprijzen fluctueren maar de Griekse tolbedragen ook. Voor alle trajecten moesten we nu ongeveer € 1,00 meer betalen dan op de heenweg.

Klik hier

De WiFi op camping Alexandros is goed, dus ons volgende video is ook weer online. Het heeft even geduurd om een camperplaats met goede WiFi te vinden. Klik hier!

Het fietsdragerverhaal krijgt hier ook een vervolg… Het blijkt dat het UPS center in Thessaloniki gesloten is. Na heen en weer gebel met de leverancier en UPS bezorgen ze de nieuwe beugel morgen op de camping waar we nu staan. We staan hier dus een nacht langer dan gedacht. Wordt vervolgd…

Wij hebben vanmiddag onder de luifel voor de camper een spelletje zitten doen ivm wat onweersbuien die overtrokken. Weer eens wat anders en ook heel gezellig.

Onweer op komst

Gelukkig vielen de buien wel mee. Het grootste deel van de zware buien ging vlak langs onze camping.

Onweersbui

Wachten op…

1 juni 2022 ☀️ 31° C.

Vandaag een “wachtdag”. Wachten op een nieuwe beugel voor onze fietsdrager. Wachten op een beugel voor de fietsdrager die ook vandaag weer niet kwam… We zijn het zo langzamerhand zat. Als de beugel morgen niet wordt bezorgd, reizen we door. We balen er stevig van en willen verder met onze reis.

We hebben de wachttijd “nuttig” besteed door het strandje uit te proberen bij de camping. Het is smal en loopt heel langzaam af. Wel een grote hoeveelheid zeegras waar we eerst doorheen moeten waden voordat het water helder wordt. Maar… de temperatuur is prima! Heerlijk even afkoelen bij de huidige 31° C.

Schoolverlaters uitje…

Wat we vandaag ook heel bijzonder vonden, was het feit dat er vanochtend rond 10:30 uur een hele school met kinderen de camping opkwam die vervolgens door het onderwijzend personeel aan hun lot werd overgelaten. Het personeel zat aan één tafel gezellig ouzo te drinken en te kletsen terwijl één collega de wacht hield over zeker honderd andere kinderen (na elk half uur werd er gewisseld). We begrepen dat het hier ging om een zogeheten eindejaarsuitje van een basisschool. Maria (eigenaresse) vertelde ons dat er dit jaar maar vijf keer zo’n uitje wordt georganiseerd en er andere jaren wel twintig groepen langskwamen. Er was voor de kinderen zelf geen enkel programma…

Zo… ook weer schoon!

Verder hebben we de tijd benut om onze zonnepanelen eens schoon te maken omdat we merkten dat de accu minder goed werd opgeladen. Na het schoonmaken werkte dit weer naar wens. O ja… de camper voor wat meer schaduw onder een boom zetten, helpt ook niet echt mee om de accu op te laden 🤪.

‘s Avonds hebben we gezellig zitten kletsen met Karin en Gerhard uit Oostenrijk die al vanaf februari onderweg zijn met hun camper. We hebben wat tips uitgewisseld over de reis naar Turkije die zij nu nog gaan maken. Het blijft leuk hoeveel mensen we ontmoeten deze reis. We doen ook weer leuke reisideeën op. Karin en Gerhard vertelden ons over hun camperreis naar Tunesië.

Fietsen halen… ???

Uitgelicht

Konya – Beyşehir – Eğirdir

22 mei 2022 🌤☀️ 24° C.

Rustig opgestaan, alle verzorging van de camper gedaan en toen naar de Butterfly Garden in Konya. Het bezoeken waard vanwege de vlinders natuurlijk maar ook vanwege de architectuur van het gebouw.

Even met de drone omhoog

De architect van het gebouw is ontwikkelaar van vele projecten over de hele wereld: Arup. Als je van architectuur houdt, even op link klikken (Mirjam en JanRijn: ook een Deens project). Erg mooi gebouw! Jammer genoeg zien we wel weer een Turks trekje. Ze bouwen / maken iets moois maar houden het niet bij. Het gebouw vertoont al veel tekenen van verval; een kapot dak en binnenin is er veel afgebladderd door het vochtige en warme binnenklimaat.

In de tuin is maar een beperkt aantal vlinders te zien maar de grote blauwe vlinders zijn mooi om naar te kijken. De vlinders 🦋 zijn helemaal gewend aan veel mensen en komen soms zelfs op je hoofd zitten.

De weg naar Beyşehir is goed aangelegd en weer prima om te rijden. We maken hier een stop om boodschappen te doen en een oude moskee te bekijken. Voor we dat doen bellen we met een aantal jarigen: Tobias en Josje van harte gefeliciteerd met jullie verjaardag!

We doen boodschappen bij de Migros. Deze supermarktketen verkoopt ook biertjes en een flesje wijn. Echter… de eerste Migros had alles maar geen alcohol. Toen we vervolgens iets verderop bij een kleinere vestiging stopten, verkochten ze het wel. Agnes werd daar de bezienswaardigheid van de dag omdat ze als vrouw alleen biertjes en wijn kwam halen. Al het winkelpersoneel kwam bij de kassa kijken toen ze afrekende 😀. Dikke pret!

Moskee Beyşehir

De moskee werd een verrassing. Het was een zogenaamde “bosmoskee”. Een plat houten dak dat door ruim 50 houten palen werd gedragen. Werkelijk prachtig! We staan er versteld van hoe we steeds elke keer opnieuw verrast worden!

Moskee Beyşehir
Het lijkt alsof we vreselijk omrijden maar het is de enige weg in dit gebied.

De weg naar Eğirdir is wat slechter maar toch nog goed te doen. We komen ‘s middags rond 17:00 uur aan. We staan hier op een prachtige plek op een parkeerplaats aan het grootste zoetwatermeer van Turkije met een een mooi uitzicht op de besneeuwde bergtoppen aan de overkant.

Storm op komst…

‘s Avonds gaat het hard waaien. De bus schudt aardig heen en weer maar houdt zich verder prima. We staan er overigens niet alleen. Naast ons staat een groep Zwitsers en Duitsers die in hun grote campertrucks op weg zijn naar Iran.

Eğirdir – Karahayit

23 mei 2022 ☀️🌤 24° – 29° C.

De storm van gisteravond is vannacht overgetrokken en het is schitterend weer. We besluiten om een rondje om het schiereiland te lopen. We staan met de camper op het smalste stuk en lopen een rondje naar de haven en weer terug.

Als we bij het haventje aankomen, krijgen we een gratis concert van een grote groep brulkikkers. We zijn vroeg, het is stil en daardoor klinkt het geluid bijna oorverdovend. In het dorpje op het uiteinde van het schiereiland staan veel oude Griekse huisjes uit vroeger tijden.

Oude vissershaven Eğirdir

Van Eğirdir naar Karahayit rijden we in één keer door. Het landschap is wederom wijds en schitterend. Wat een mooi land om met je campertje door heen te reizen. Rond een uur of twee parkeren we de buscamper naast onze fietsen. Ze staan er nog! 👍😀.

De dame van de camping herkent ons gelijk en wijst naar onze fietsen. We laten ze echter nog even staan. De temperatuur is hier inmiddels 29° C. en het zwembad is ditmaal vol dus we plonzen al gauw in het heerlijke water.

Als we nog even door de bazar wandelen, worden we ook weer herkend door de verkoper van sinaasappelsap en we krijgen een thee aangeboden die we natuurlijk niet kunnen weigeren. We kopen nog wat souvenirs voor de kleinkinderen en relaxen de rest van de dag op de camping. ‘s Avonds zetten we alvast de fietsen op de fietsdrager. Even de vasthoudbeugels opnieuw afstellen.

Naar de kust bij Burhaniye

24 mei 2022 ☀️ 29° C.

We zijn vroeg op. Een snel ontbijt, camper verzorgen, de fietsen er op, afscheid nemen van de campingeigenaar en op weg naar de kust. We hebben het plan om een weekje op een camping aan het strand te gaan staan en even “vakantie” te houden. Het wordt steeds warmer (34° C.) en zo nu en en dan een duik in zee trekt ons wel.

De weg naar Altin Camp bij het plaatsje Burhaniye is 362 km rijden. Een groot deel van de route gaat over een gladde driebaans tolweg. Weinig verkeer dus en we schieten lekker op.

Marmara Gölü

Halverwege maken we nog een stop bij Marmara Gölü, een groot meer dat er echter niet meer is. Opgedroogd door allerlei oorzaken (dammen, klimaatverandering, enz.). De restanten van het meer zijn nog zichtbaar in de vorm van visrestaurantjes en bootjes. Van water is echter geen sprake. Het uitdrogen is enorm snel gegaan. Op foto’s is te zien dat drie jaar geleden het meer nog vol met water was.

Heel veel druiven

Een groot deel van de weg loopt door twee rivierdalen: Alasehir Ovasi en de Akhisar Ovasi. Beide dalen staan helemaal vol met druiven. Het is een gigantisch gebied. Het verbaast ons een beetje omdat er weinig Turkse wijn te vinden is. Als we het nazoeken, blijkt dat de druiven voor de rozijnen (inderdaad Sultana rozijnen) worden verbouwd.

Opnieuw gebroken

Als we aankomen op de camping, worden we opnieuw geconfronteerd met een kapotte fietsdrager. Gelukkig zijn de fietsen er onderweg niet afgevallen maar de stang is opnieuw afgebroken op dezelfde plek als de vorige breuk. De reparatie in Aksahay heeft dus niet mogen baten. De twee opgestuurde beugels zijn nog steeds niet aangekomen. De Turkse douane is nogal vasthoudend 😉.

Strand Camp Altin

Goede raad is duur. Hoe nu verder? We balen natuurlijk als een stekker! Maar goed… nu eerst maar eens nadenken en genieten van het lekkere strand!

Meeuw met visie

Campingleven

25 mei 2022 ☀️ 29° C.

Twee wasmachines vol

Heerlijk geslapen. Opnieuw twee wassen gedraaid (wat een was heeft een mens toch) en een lekke band geplakt van Jan z’n fiets.

Band plakken (was lang geleden)

Toen we wakker waren, was er ook iets vreemds aan de hand. Het spiksplinternieuwe gelzadel van Agnes haar fiets was beschadigd. We denken door één of ander dier… Iemand wel eens zoiets meegemaakt?

Vreemde beschadiging…

Tussen de middag hebben we telefonisch contact gehad met de leverancier van onze fietsdrager. Ook zij vinden het erg vervelend voor ons en willen ons graag helpen. We spreken nu af dat zij de nieuwe beugel opsturen naar een adres in Griekenland. Wij passeren over drie dagen de grens en halen dan de beugel in Griekenland op. Hebben we geen problemen meer met de Turkse douane. We hopen dat deze oplossing wel werkt en dat we onze reis op de normale manier kunnen vervolgen.

Pegasus in Ören

‘s Middags fietsen we een kort stukje naar het nabijgelegen Ören. Een oud dorpje dat uitgegroeid is tot een behoorlijk badplaatsje met een mooi zandstrand. Er is ook nog een pleintje met wat opgravingen en het Pegasusbeeld.

Terug bij de camper genieten wij lekker van ons eigen strandje. Agnes maakt nog een recept voor de Omnia (zie hiervoor de receptenpagina). Ons volgende blog zal pas volgende week woensdag weer zijn. We doen even rustig aan.

Tot slot een tip: Deze blog leest het best als je vanuit het mailbericht doorklikt naar de website camperoppad.com. De foto’s komen dan beter tot hun recht. Sommige foto’s kun je pas op werkelijke grootte zien als je er op klikt en dat werkt alleen op de website. Ook de opmaak is beter dan in het mailbericht.

Door het midden…

Uitgelicht

Sultanhani en een fietsendragerprobleem…

19 mei 2022 🌧☁️ 14° C.

Gisteren vertelden we Tahir (campingeigenaar) van ons fietsdragerprobleem. Is echt een probleem aan het worden omdat de fabriek al voor de tweede keer een reserve stang heeft opgestuurd maar de Turkse douane houdt het pakket nog steeds vast…

Alle sultans op een rij tegenover de Han

Tahir bood aan om ons vandaag te helpen en bracht ons naar een plaatselijke garage waar men een nieuwe stang zou kunnen maken. Dat feest ging echter niet door. Wat nu? Opnieuw een telefoontje van Tahir… In Aksaray (30 km terug) kon men het maken.

Het duurde even maar uiteindelijk is het gelukt! Met drie man sterk is er aan de fietsdrager gesleuteld maar uiteindelijk is onze originele buis gelast en kunnen we de fietsdrager weer gebruiken. We hopen dat hij het houdt tot we in Nederland terug zijn en een nieuwe kunnen halen.

Karavanserai Sultanhani

Terug in Sultanhani gaan we naar de grote karavanserai (Han). Deze is erg mooi om te bekijken. Men heeft veel zorg besteedt om de karavanserai goed uit te lichten. We vinden het een schitterend gebouw. Het wordt niet gebruikt zoals de andere karavanserais die we bezochten maar is echt een museum waarin het gebouw centraal staat.

In Sultanhani stuiten we op een vreemd verschijnsel. Men maakt nieuwe tapijten “oud” door ze op straat te gooien en al het verkeer er over heen te laten rijden. “Oude” tapijten brengen bij sommige kopers meer geld op.

Slijtageslag

In Göreme zagen we al een draaiende trommel met tapijten en stenen erin om “slijtage” te bewerkstelligen. Hier is de straat bedekt met tapijten.

Stopwerk

We kijken ook even bij een atelier waar mannen oude tapijten herstellen. Een precies klusje wat veel van je ogen vergt, horen we van Tahir die vroeger dit stopwerk ook jaren heeft gedaan.

Het weer is vandaag omgeslagen. Zaten we gisteravond nog tot een uur of acht buiten voor de camper, nu is het erg fris. De temperatuur komt amper boven de 14° C. We zitten een groot deel van de middag knus binnen. Agnes maakt al vast het recept voor de Omniaoven dat dit weekend online komt.

Tuz Gölü – Sille – Konya

20 mei 2022 🌤☀️ 12 – 19° C.

We verlaten Sultanhani, nemen afscheid van Tahir en rijden richting Tuz Gölü. Het is een groot zoutmeer dat steeds verder aan het droogvallen is. De weg er naar toe loopt over een grote vlakte die al door het water van het meer is prijsgegeven. We kijken uit over een grote dorre vlakte waar maar weinig vegetatie is.

Drooggevallen grond

Als we langs een rij bomen rijden op een zandwal, zien we in de verte de uitkijktoren opdoemen. Van hieruit zouden we flamingo’s kunnen spotten. Als we bij de uitkijktoren aankomen, blijkt echter het water zich al verder te hebben teruggetrokken. Toch is het een mooie plek om even rond te kijken. Hier zijn de geulen met het zoute water goed zichtbaar. Het is er heerlijk rustig en op een paar vogels na doodstil.

Tuz Gölü

Na een kop koffie en een paar dronevluchten rijden we door naar Konya. Terwijl we richting Konya rijden, krijgen we contact met Sebiha die we al eerder tijdens onze reis bij Manavgat ontmoetten. Zij woont in Konya en wil ons heel graag Sille laten zien. We spreken af op de parkeerplaats bij het plaatsje.

Het is heel leuk om Sebiha nogmaals te ontmoeten. Ze is een mooie en moderne jonge Koerdische vrouw die ons van alles vertelt over de Turkse gewoontes. We leren een hoop van haar over allerlei onderwerpen. Voor ons is het fijn dat ze zo goed Engels spreekt. Ze vertelt over haar werksituatie en we horen dat het met de goede banen hard werken is met lange werktijden. Ze is wat dat betreft best jaloers op de Turkse mensen die in Nederland wonen en werken.

De rivier stroomt dwars door Sille

Het dorpje Sille is een toeristische trekpleister. In het dorpje sprak men tot 1920 nog Grieks en leefden Grieken en Turken vreedzaam naast elkaar. De grote filosoof Rumi zorgde er voor dat er al vanaf de twaalfde eeuw respect was voor elkaars geloof.

We bekijken samen het Grieks-orthodoxe kerkje, de moskee en ook nog een klein museumpje dat “Tijd” als thema heeft. Er staat een aantal bijzondere meetinstrumenten.

Sebiha laat ons na deze bezoeken kennismaken met het roken van een Turkse shisha (waterpijp) en we eten gefrituurd ijs. Lekker!

Hierna brengen we Sebiha thuis met de camper en rijden wij door naar een grote gratis camperplaats aan de rand van Konya. Het is een prachtige camperplaats waar alle voorzieningen (water, elektriciteit, toiletten en douches) gratis zijn. Volgens Sebiha is dit omdat het een bedevaartsoord is. Veel voorzieningen in de stad zijn hier gratis.

In het begin staan er nog niet zoveel campers maar als na een kwartier nadat wij zijn gearriveerd, er een grote groep Italiaanse campers (groepsreis) aankomt, is de camperplaats bijna vol. We hebben weer leuke gesprekken met een Zwitser en de Italiaanse reisleidster. ‘ s Avonds zitten de Italianen gezellig met elkaar aan een lange tafel buiten te eten.

Konya

Om 9:00 uur (8:00 uur Nederlandse tijd) zingen we eerst voor Sam. Sam, onze jongste kleinzoon, wordt vandaag 1 jaar. We vinden het toch wel een beetje lastig dat we er vandaag niet bij kunnen zijn. Maar even FaceTimen maakt veel goed.

Mevlana

Vandaag bezoeken we Konya. Konya is de oudste hoofdstad van Turkije en heeft veel oude moskeeën. Vanaf de camperplaats is het 400 meter lopen naar de tramhalte van lijn 5H die je snel de stad inbrengt. We stappen na vier haltes uit bij Mevlana waar het klooster is met de tombe van Rumi. Rumi is één van de grootste filosofen en dichters die bij alle godsdiensten weerklank vindt (Soefisme). Enorm veel gelovigen bezoeken zijn graf.

De tombe maakt ook op ons grote indruk. Het klooster ziet er heel anders uit dan alle andere kloosters die we tijdens deze reis hebben gezien. Binnen klinkt muziek van de derwisjen en dat alles bij elkaar maakt dat er een speciale sfeer hangt. Aan de buitenkant worden momenteel restauratiewerkzaamheden uitgevoerd.

Na het graf van Rumi slenteren we door de ruim opgezette bazarwijk richting de heuvel in de oude stad met daarop de Alaeddin moskee.

De bazar is Konya is authentieker van opzet dan in andere grote steden in Turkije. Redelijk ruim opgezette straatjes met winkeltjes, restaurantjes en verschillende oude moskeeën die de moeite waard zijn om te bekijken.

Aleadin moskee

Op de heuvel is de Alaedin moskee. Het is de oudste moskee van Konya. Hierachter is een grafkamer met tombes van een aantal sultans. We lopen daarna over de (kunstmatig opgeworpen) heuvel en gaan door de bazar weer terug naar de tramlijn en naar de camper.

Onderweg eten we als lunch een specialiteit uit Konya, Etliekmek. Het is smaakvol en heeft wel iets weg van de in Nederland verkrijgbare Turkse Pizza (iets pittiger).

.

Etlietmek

‘s Avonds bezoeken we een voorstelling van de dansende derwisj. Een derwisj is een soefigeestelijke die een gelofte van armoede heeft afgelegd. De voorstelling is toegankelijk voor iedereen. Wij betalen 30 TL per persoon. De dans stelt eigenlijk een gebed voor. Voor extra informatie over de achtergrond van de dans: klik hier.

Dansende derwisj

Göreme

Uitgelicht

15 mei 2022 🌤🌧 20° C.

Voor ons doen een rustige dag. Geen echte plannen vandaag. We hebben het idee om een paar dagen in deze omgeving rond te kijken. Er valt hier veel te zien. Als gevolg van erosie door water en wind werden de vulkanische afzettingen tot een sprookjesachtig landschap omgetoverd. In het tufsteen werden door de Byzantijnen kerken en woningen uitgehouwen.

We hadden gehoopt om vanochtend naar de ballonnen te kunnen kijken. De voorspellingen waren echter slecht voor vandaag; te veel wind en regen. De ballonnen blijven dan aan de grond.

Lang zal ze leven…

Wij zingen eerst voor Myran. Zij is jarig vandaag. Ze is blij verrast: toch nog een klein feestje. Rond een uur of elf vertrekken zij terug naar de kust en als zij weggaan, kunnen we op hun plaats staan. Hiervandaan hebben wij een schitterend uitzicht op Göreme.

Bye Bye Endless

Nadat we hen hebben uitgezwaaid, lopen we de helling af naar het dorp. We gaan even langs de stalletjes en bedenken wat we hier allemaal willen bekijken. Er worden veel verschillende tours aangeboden omdat het hele gebied erg interessant is. We kunnen niet echt kiezen. We doen nog wat kleine boodschapjes in het dorp en gaan terug naar de camping. Pfff… weer de steile helling op.

Het camping-café

Op de camping doen we rustig aan. Er gaat veel tijd inzitten om het filmpje te uploaden. De WiFi is van matige kwaliteit hier. Zonder WiFi werkt ons internetabonnement hier gek genoeg niet. We zijn hierdoor slecht bereikbaar. ‘s

De “salon” van de Panorama camping

Avonds begint het te waaien en niet veel later breekt er een flink onweer los. De camper staat hoog en we schudden aardig heen en weer. Gelukkig zitten we droog en hebben we het lekker knus in ons huisje op wielen. Het heeft één voordeel, de storm gaat ‘s nachts weer liggen en dat betekent dat de volgende ochtend de ballonnen varen (van twee dagen).

Göreme

16 mei 2022 ☀️🌤 22° C.

Het is rond vijf uur ‘s ochtends als we het eerste geluid horen van de branders van de luchtballonnen. Als we buiten kijken, weten we niet wat we zien… de hele vallei is bezaaid met opstijgende luchtballonnen. Gigantisch! Wat een gezicht, zeg! Overal waar we kijken, zien we dalende en opstijgende luchtballonnen. De piloten van zijn zo ervaren dat ze al stijgend en dalend door de rotsformaties heen varen.

Als we meer dan een uur hebben staan kijken, zien we de eerste ballonnen weer landen. Een aantal piloten zijn zo ervaren dat ze de grote manden gewoon op de trailer laten landen en vervolgens van de landingsplek wegrijden.

We hebben ook besloten wat we vandaag gaan doen. Achmed (campingeigenaar) adviseert ons om voor één dag een auto te huren en tekent een plattegrond met een toertocht door de omgeving. We moeten een keuze maken voor vandaag. Er is veel moois en bijzonders te zien. De huurauto kost ons € 50,00 en wordt op de camping gebracht.

Openluchtmuseum Göreme

We zijn niet de enige bezoekers van al het moois. Het is in schrille tegenstelling met de vorige dagen… Als we het Open luchtmuseum van Göreme bezoeken, kunnen we over de hoofden lopen. Het museum is vooral leuk vanwege de oude kerken die zich in de tufsteen formaties bevinden.

Het tweede hoogtepunt waar we naar toe rijden, is de “Love Valley”, zo genoemd vanwege de penisvormige tufsteenformaties. Ze worden ook wel feeënschoorstenen of fairychimney’s genoemd. We kijken eerst boven bij de vallei voor een mooi uitzicht over de formaties en vinden later een weggetje de vallei in.

“Love Valley”

Na een lekkere lunch (Turkse ravioli) rijden we richting Ürgüp. Langs deze weg staan rotsen van tufsteen met grote stenen er op. We zetten de auto langs de kant van de weg en wandelen een stukje het gebied in en laten de drone even omhoog gaan omdat het hier niet druk is.

Na Ürgüp passeren we Uçhisar. Dit stadje heeft een intrigerende bouw. Het ligt op de hoge rotsen gebouwd en in de rotsen zijn veel grotten. Je kunt de top bereiken via een gangenstelsel binnendoor en via een pad buitenom. Het lijkt wel een kasteel. Mooi gezicht!

Pigeon Valley

Na een stop bij de Pigeonvalley keren we terug naar de camping. Daar ontmoeten we een ander Nederlands stel dat naast ons komt staan in hun blauwe camperbus (Instagram: #living_the_Paco_live). We borrelen, eten samen en ik krijg drone-les van Jorg die met zijn drone schitterende filmpjes maakt en Lisa wordt door Agnes enthousiast gemaakt voor de Omniaoven. ‘s Avonds gaan we op tijd naar bed. Morgen weer een dag!

Göreme en Avanos

17 mei 2022 🌦 18° C.

Geen ballonnen (hoewel… we zagen er later toch een stuk of vier) vandaag ivm de slechte weersverwachting. Toch ontbijten we in het zonnetje voor de camper voordat Achmed ons naar het keramiekmuseum in Avanos brengt.

Keramiek museum Avanos

Het stadje Avanos ligt op zeven kilometer van Göreme aan de rivier de Kizihrmak (Rode rivier). Deze rivier levert de grondstof (rode klei) voor alle keramiek die in deze omgeving wordt gemaakt.

Keramiek museum Avanos

Hoewel het museum niet in de vele tours wordt opgenomen en maar in weinig reisgidsen wordt vermeld, is het een aanrader van jewelste! Wat een schitterend museum is dit toch weer. Als je voor de ingang staat, denk je even dat het niet veel voorstelt maar als je eenmaal binnen bent (30 TL pp), weet je niet wat je ziet! Het museum bevindt zich onder de grond in een groot gangenstelsel en bevat een grote collectie keramiek. Alleen al het gangenstelsel is de moeite waard om te bekijken.

Het stadscentrum kent een groot aantal keramiekwinkels. In één van die winkels schuilen we voor het noodweer (al weer een flinke onweersbui) dat nu net losbarst. Agnes mag even haar kunsten op de draaischijf laten zien en we kopen er wat souvenirs en ook heel praktisch een ovenschaal voor thuis.

Keramiek langs de rivier

In Avanos is hier en daar langs de rivier ook mooie keramiek te bewonderen. Nadat we bij de supermarkt nog wat boodschappen hebben gedaan, haalt Achmed ons weer op. De rest van de middag brengen we door op de camping.

‘s Avonds doen we nog een spelletje en we ruimen de camper een beetje op. Morgen gaan we weer verder maar… ‘s ochtends kijken we eerst weer naar de ballonnen! Het belooft druk te worden!

Göreme – Sultanhani

18 mei 2022 ☀️🌤 25° C.

Een dag met een gouden randje… het houdt maar niet op. Elke dag in Turkije brengt ons weer nieuwe verrassingen.

Vanochtend de wekker gezet om 05:00 uur. Naar buiten en … opnieuw 156 ballonnen (maximaal toegestane aantal) in de lucht! Erg helder weer en maar weinig wind! Wat een schitterend schouwspel! Twee uur lang keken we naar de ballonnen die vandaag wel heel dichtbij ons vlogen. Ilse en Niels, een Nederlands stel dat op de motor op weg is naar Kazachstan, kwamen ook met enthousiaste verhalen terug en deelden enkele foto’s vanuit de mand van hun luchtballon. Ze hadden een fantastische ervaring!

We reizen vandaag weer verder. Nadat we van iedereen afscheid hebben genomen, is de ondergrondse stad bij Derinkuyu de eerste stop van vandaag. Er bevindt zich hier onder de grond een gigantisch gangenstelsel waar vroeger 35.000 tot 50.000 mensen onder de grond konden leven. Het gangenstelsel telt 11 verdiepingen en strekt zich uit over 4 km2.

Ondergrondse stad Derinkuyu

Je moet hier geen last hebben van claustrofobie. De gangen zijn zeer smal en soms steil. Natuurlijke luchtkokers en waterbronnen maakten het bewonen mogelijk.

Rotswoningen Güzeljurt

Güzeljurt is een dorpje waar de oude straatjes van vroeger nog goed bewaard zijn gebleven. Via een helling van bijna 20% komen we het oude Cappadociase dorp in en uit. We treffen hier veel grotwoningen aan waarvan er een groot aantal is verbouwd tot woningen die nu nog steeds worden bewoond.

Muurreparatie in Güzeljurt

Bij Ihlara loopt een enorme kloof door het landschap. In de wanden zijn in de 11e na Christus ruim zestig kerken en kloosters uitgehakt. Iets voorbij het dorpje Ihlara dalen we af naar het dorpje Belisürma. Hier maken we een wandeling door de kloof en bezoeken we één van die oude kerken. Even een flinke klim!

Moe gelopen en met een hoofd overvol met indrukken laten we het prachtige stadje Selime aan ons voorbij gaan en zetten we onze camper neer op het groene gras van de Kervansaray Camping en Pansion in Sultanhani.

Kervansaray Camping Sultanhani

We blijven hier een nachtje extra staan omdat de hulpvaardige Tahir ons wellicht kan helpen met de fietsdrager te herstellen omdat het reserveonderdeel nog steeds niet uit Nederland is gearriveerd.

Diyarbakir – Karadut

Uitgelicht

12 mei 2022 ☀️ 24° C.

Diyarbakir

Als we afscheid hebben genomen van Manfred en Gerlinde (zij gaan via Van door richting Azerbeidzjan), gaan wij de stad Diyarbakir nog in. Het is voorlopig de laatste grote stad die we zullen bezoeken.

Ook de laatste stad van de voormalige zijderoute. Aan de grote karavanserai midden in de stad kun je al enigszins merken hoe het in de tijd van Marco Polo er uit gezien moet hebben. Het ademt een sprookjesachtige atmosfeer en het is er al een drukte van belang terwijl wij toch echt vroeg op pad zijn gegaan.

Tot onze verrassing bevindt zich in de kelderruimte onder de karavanserai een gigantische boekwinkel. Zo groot zie je ze bij ons bijna nergens meer. We komen er heel veel bekende schrijvers (Harari, James Joyce, feministische literatuur) tegen die in het Turks zijn vertaald. De boekverkoper wijst ons ook de afdeling Koerdische boeken.

De oude moskee is ook het bezoeken waard. Net zoals in Mardin valt het ons op dat de moskee een langwerpig rechthoekig grondplan kent. In Istanbul hebben de grote moskeeën een ronde of vierkante vorm. Veel oude gebouwen in Diyarbakir hebben trouwens een zwart-wit gestreepte gevel. Bij één van de oude moskeeën staat een opvallende minaret die gebouwd is op vier rechtopstaande blokken steen.

Moskee Diyarbakir

Als we dwars door de hele stad heen zijn gekuierd en we de stadsmuren aan de andere kant bereiken, keren we om en gaan terug naar de camper. We verlaten deze miljoenenstad en rijden in anderhalf naar Karadut.

Bij het Pansiyon Karadut Otel zetten we de camper achter het hotel neer. We zijn (voor de zoveelste keer) opnieuw de enige camper. We worden enthousiast en erg vriendelijk geholpen door Osman, de neef van de eigenaar, die ons alles wijst. We hebben achter het hotel een erg mooi uitzicht op de ons omringende bergen.

We willen vanuit hier naar Nemrut Dagi. Het is voor ons beiden één van de hoogtepunten van deze reis. We maken een afspraak dat we de volgende dag eerst naar boven gaan om de Nemrut te bezoeken en daarna nog een aantal andere bezienswaardigheden in de omgeving. De eigenaar van het hotel verzorgt zelf deze rondrit met zijn eigen auto. Een Turks ontbijt (ditmaal een ontbijt van normale proporties) is in de rondrit inbegrepen. Deze dag gaat ons 800 TL (ongeveer € 50,00) kosten. Voor dit bedrag laten wij ons graag een dag rondrijden.

We genieten de rest van de middag heerlijk op onze luie stoelen voor de camper en maken ook gebruik van de wasmachine. Één minpuntje: we hadden hier ons volgende filmpje willen uploaden naar ons YouTube kanaal. Dat lukte helaas niet… de WIFI verbinding is veel te traag en valt meerdere malen weg. Je kunt nu echt merken dat we meer het binnenland ingaan en dat in kleine dorpjes de dekking weg valt. We proberen het zaterdag bij volgende stop.

Nemrut Dağı en omgeving

13 mei 2022 ☀️ 27° C.

Vroeg wakker worden met een strakblauwe lucht is beslist geen straf. We zitten al vroeg aan een kopje thee voor de camper in het zonnetje en al voor 9:00 uur wordt er door Osman gevraagd of we al trek hebben.

Na het ontbijt rijden we eerst de berg op. De weg omhoog is op zich goed te doen met een buscamper (netjes aangelegd en breed genoeg om andere busjes te laten passeren) maar nu kunnen we heerlijk genieten van de echt fantastische uitzichten. Onze “chauffeur” stopt ook regelmatig en dringt er bij mij op aan om een foto te maken. Het is te merken dat hij het vaak doet… hij stopt op de mooiste plekken.

Als we de parkeerplaats bereiken (wel even een stop voor een kaartje kopen) is het vervolgens nog een flinke klim naar boven. Wij kiezen voor de trap die naar het Westelijke plateau gaat. Achteraf gezien een goede keuze. De mooi aangelegde trap gaat door tot bovenaan.

Het is nog voor tien uur als we boven zijn. We zijn de enige bezoekers op dit tijdstip. Ongelofelijk! Er komen heel veel bezoekers maar die komen vrijwel allemaal met zonsopgang of zonsondergang. Nu hebben we de hele berg voor ons zelf.

Het werd voor ons echt een magisch moment. Ongelofelijk dat er op deze hoogte (2200 meter) zulke grote beelden zijn gemaakt. De verweerde en gecraqueleerde koppen geven deze berg een onwerkelijke sfeer. De stilte en het fantastische uitzicht maken het plaatje compleet! Nemrut Dagi overtreft onze stoutste verwachtingen.

Nemrut Dagi

We lopen een ronde om de top heen en bezoeken ook het Oostelijke plateau. Hier staan niet alleen de koppen maar ook nog de metershoge beelden waar ooit de koppen op hebben gestaan.

Nemrut Dagi – Oostelijk plateau

Na dit alles dalen we weer in een rustig tempo af naar de auto. We nemen opnieuw de trappen van het Westelijke plateau omlaag omdat die beter zijn aangelegd dan de Oostelijke kant. Hier loop je op oneffen stenen.

Een Turkse çai-pot

Na Nemrut Dağı drinken we een kopje çai met familie van onze chauffeur die zitten te picknicken aan de voet van de berg. We kletsen en wisselen foto’s uit van de kleinkinderen. Na deze korte kennismaking gaan we verder met de tour.

We rijden langs Arsemia, het zomerverblijf van koning Antiochus de eerste, gebouwd 300 jaar voor Christus.

Vervolgens nemen we een kijkje bij Yeni Kale. Yeni Kale (nieuw kasteel) is gebouwd door de Mamluks op de plaats van een oud kasteel uit 300 jaar voor Christus.

Hierna gaan we naar Cendre Köprüsü, een oude Romeinse brug. De oude brug overspant op een mooie plek (vlakbij een grote kloof) de rivier Cendere Çayi. We laten bij de brug de drone nog even vliegen (zie filmpje op YouTube binnenkort).

Als laatste onderdeel van onze rondrit lopen we een ronde om de heuveltop bij Karakus Tümülüsü. Hier staan grote zuilen op een grafheuvel waarvan de zuil met de adelaar er op het bekendste is. De grafheuvel zelf is ooit geplunderd.

We zijn weliswaar rondgereden (deze bezienswaardigheden waren erg interessant maar wij vonden vooral ook de natuur erg mooi!) maar bij de meeste plekken moest op deze warme dag flink trappen gelopen worden. De rest van de dag luieren we bij de camper en genieten van het uitzicht.

Voor de fans: Agnes vindt nog wel tijd voor weer een heerlijk recept voor de Omniaoven. Zie hiervoor onze receptenpagina.

Reisdag naar Göreme

14 mei 2022 🌦 17 – 21° C.

Vandaag is een reisdag geworden. In eerste instantie waren we van plan om bij Kahramanmaraş een overnachtingsplek te zoeken. Het weer werkt echter niet mee. De temperatuur daalt onder de twintig graden, het regent zo nu en dan en op de geplande tussenstop is niet veel bijzonders te zien. We maken er een reisdag van en rijden in één keer naar Göreme. Agnes plant twee andere tussenstops onderweg waar we een langere stop maken.

De eerste stop is bij een groot meer. Het is er vrijwel windstil en de weerspiegeling de omringende bergen in het water zorgt voor een prachtig plaatje. We maken mooie dronebeelden van onze camper aan het water.

De laatste stop is aan het eind van een lange reeks nieuwe tunnels. De toch al redelijke weg (D-300) wordt hier verbreed naar een zesbaansweg. Het landschap is weer adembenemend. Wat is het toch een mooi land. De stop waar we allebei een gözleme eten is ook weer sfeervol. We raken er in gesprek met een Syrische jongen die graag wil weten hoe hij in Nederland kan komen. We leggen hem uit dat dat niet eenvoudig is.

We passeren onderweg een groot vluchtelingenkamp. Er worden hier 90.000 vluchtelingen opgevangen. Na vandaag in totaal meer dan 500 kilometer te hebben afgelegd, arriveren we om 17:45 uur in Göreme. Het was voor ons doen een erg lange ritmaar de mooie natuur waar we doorheen reden, maakte veel goed!

Controlepost onderweg

In Göreme vinden we een plekje op de Panorama camping en treffen daar voor de tweede maal deze vakantie Peter en Myran van Endless on Wheels.

Peter en Myran zorgen voor een Chinese maaltijd (inclusief Chinese muziek) en Agnes voor een toetje (Turkse yoghurt met walnoten en honing). Heerlijk om na zo’n lange rit aan te schuiven.

Ontmoeting Myran en Peter

We kletsen weer heel wat af al zitten we deze avond niet heel lang buiten. Het wordt al gauw te fris om buiten te zitten. Jammer genoeg genoeg horen we dat we de volgende morgen niet vroeg op hoeven omdat de luchtballonnen waar (Göreme bekend om is) morgenochtend niet opstijgen ivm het slechte weer. Volgende keer beter!

We kunnen wel melden dat het op de Panorama Camping ook eindelijk is gelukt om onze derde film te uploaden. Zie hiervoor ons YouTube kanaal.

De steden van de Zijderoute

8 mei 2022 🌤☀️ 21° C.

Şanlıurfa

Zijderoute

We beginnen vandaag met een volledige verzorging van de camper. De watertank helemaal vol en een schoon toilet. We verwachten dat we de komende dagen veel vrij zullen moeten staan. Als we Gaziantep verlaten, zien we langs de weg beelden van een karavaan. We realiseren ons dat we momenteel steden aandoen die vroeger langs de zijderoute lagen. In al deze steden vinden we daarom ook grote Hans (een Han is een overnachtingsplek voor de karavanen: een vaak vierkant gebouw met een binnenplaats waar de kamelen werden verzorgd.

We rijden vervolgens over een schitterend aangelegde snelweg van Gaziantep naar Şanlıurfa door een wijds landschap. Rijdend door licht glooiende heuvels bereiken we na twee uur Şanlıurfa.

We parkeren de camper op een grote parkeerplaats bij het archeologisch museum. Onder de parkeerplaats ligt ook een grote parkeergarage. Aan de andere kant van de parkeerplaats ligt een groot winkelcentrum waar het de hele dag (we arriveren op een zondag) door erg druk is. We blijven hier twee dagen staan. De overnachting is weer goedkoop: 10 TL (€ 0,63).

Şanlıurfa Arkeoloji Müzesi

Als eerste bezoeken we het Şanlıurfa Arkeoloji Müzesi. Opnieuw een schitterend museum, hier zijn de Turken toch wel heel goed in! Het gigantische museum laat de oudste tijden herleven met mooie panorama’s met artefacten van meer dan 10.000 jaar voor Christus.

Şanlıurfa Arkeoloji Müzesi

Elke keer als we een ander tijdperk “ingaan”, passeren we een soort van poort waardoor je goed beseft dat je weer in een nieuwe tijd belandt. In het museum is één van de oudste nederzettingen nagebouwd en zijn veel van de daar gevonden spullen tentoongesteld. We gaan de echte vindplaats (Göbeklitepe) overmorgen bezoeken.

We lunchen in het restaurant van het archeologisch museum en gaan daarna naar het volgende prachtige museum: het Şanlıurfa Mozaik Müzesi (Haleplibahçe Mozaik Müzesi).

Haleplibahçe Mozaik Müzesi

Hier liggen opnieuw prachtige mozaïekvloeren die gered zijn nadat er in de buurt een stuwdam is aangelegd. Bij die werkzaamheden kwamen mozaïeken tevoorschijn die via een grote reddingsoperatie nu in dit museum te zien zijn. En terecht… de mozaïeken uit 185 jaar na Christus zijn erg mooi.

Haleplibahçe Mozaik Müzesi

We doen boodschappen (onze voedselvoorraad moest aangevuld) in het drukke winkelcentrum vlakbij en de rest van de middag zitten we lekker in het zonnetje voor de camper. Er zijn meer campers die hier overnachten. We staan in een rij met Duitse, Franse en Turkse campers.

Şanlıurfa

9 mei 2022 🌤☀️ 22° C.

Gisteren twee musea, vandaag staat de oude binnenstad van Şanlıurfa op het programma. Als eerste bezoeken we het park Balıklıgöl met de geboortegrot van Ibrahim (Abraham). Şanlıurfa heette vroeger Urfa en vandaar dat wij in de Bijbel het over Abraham van Ur hebben.

Vrouwen ingang

De grot heeft een aparte ingang voor mannen en vrouwen. De plek is een bedevaartsoord voor veel moslims. Rond de geboortegrot is veel te doen.

Geboortegrot

Er ligt een mooi park met meerdere kleine moskeeën maar er is één grote die we mogen bezoeken (zonder schoenen en Agnes met hoofddoek). In de grote moskee kunnen we een relikwie bewonderen met haren van Ibrahim.

De grote moskee bij de geboortegrot

Er is een vijver (Balihkgöl) met allemaal grote vissen. De vijver heeft te maken met een legende. Ibrahim zou hier bijna vermoord zijn doordat hij in een groot vuur werd gegooid. Allah veranderde het vuur in water en redde de jonge Ibrahim.

Balihkgöl

De vissen zijn nu heilig. Ook rond deze vijver weer veel bedevaartsplekken waar de moslims bidden en de vissen voeren met speciaal voer. Als wij er ‘s ochtends zijn, is het er nog rustig. ‘s Middags als we teruggaan is het er ontzettend druk omdat alle moslims hier op de foto gaan in de mooiste kleding.

Even de drone omhoog

Na de Balikhgöl lopen we om de hooggelegen burcht die boven de oude stad uittorent. Hier is goed te zien hoe groot deze miljoenenstad is. Vanaf de hoogste plek is het uitzicht prachtig over de op heuvels gebouwde stad. We komen er een bruidspaar tegen dat zich hier laat fotograferen. De burcht blijkt gesloten ivm restauratiewerkzaamheden.

Het is trouwens wel iets wat wij hier in het oosten van Turkije niet hadden verwacht. Het is de zoveelste miljoenenstad op een rij. Na Mersin, Adana en Gaziantep ook hier weer veel Chinese aandoende hoogbouw. Şanlıurfa heeft bijna twee miljoen inwoners. Ook Diyarbakir dat we de komende dagen nog gaan bezoeken, is een zeer grote stad.

De bazar van Şanlıurfa is andermaal een feestje. Druk en toch gezellig. Het is wederom een groot gebied waar duizenden mensen hun inkopen doen. Ook hier weer kruiden, groenten en dit keer veel straatjes met handwerkslieden.

Bazar Şanlıurfa

We vinden het hier erg prettig dat de verkopers totaal niet opdringerig zijn. Een groot verschil met voorgaande soukhs. We genieten hierdoor heel relaxed van het kleurige spektakel. Over kleuren gesproken… we zien hier de mooiste gewaden voorbij komen. Ook de winkeltjes zijn één groot kleurenfeest.

Kleurenspektakel

Midden in de bazar ligt de Gümrük Hani, een mooie karavanserai waar we wat eten en lekker om ons heen kunnen kijken. We zijn hier één van de weinige toeristen. Kinderen zitten ons soms echt aan te staren.

Even een watertje tappen

Moe gelopen (acht kilometer geslenterd) na al dit moois, gaan we terug naar ons huisje op wielen en luieren we voor de deur. Na een uurtje staat daar opeens weer het Duitse stel uit Gaziantep voor onze neus. We kletsen even gezellig met elkaar en het blijkt dat we ze de komende dagen ook weer zullen ontmoeten. Ze hebben zeker nog twee dagen dezelfde route als wij. We spreken af om de komende nachten in ieder geval samen op de overnachtingsplekken in Mardin en Diyarbakir te gaan staan.

Göbekli Tepe – Mardin

10 mei 2022 ☀️🌤 23° C.

Göbekli Tepe

Göbekli Tepe stond al de hele reis hoog op ons verlanglijstje. Deze opgraving laat één van de oudste nederzettingen ter wereld zien. Archeologen geven aan dat de hier gebouwde tempel heeft geleid tot de eerste vestiging van mensen die zich bezighielden met landbouw. De gevonden tempelresten zijn meer dan 12.000 jaar oud. Ook hier weer een erg mooi en modern bezoekerscentrum.

12.000 jaar oude tempel

Van Göbekli Tepe is het ruim twee en halfuur rijden over de D-400 naar Mardin. Mardin is een echte oude Oosterse stad gebouwd op de hellingen van de hoog oprijzende rotsen van een oude vulkaan. De D-400 is een staatsweg. De weg vormt een lange oost-westroute door het zuiden van het land, vanaf Datça tot de grens met Iran bij Esendere. Op de route liggen grote steden als Antalya, Adana, Gaziantep en Şanlıurfa. De D400 is 2.057 kilometer lang.

Wij vinden het best wel een beetje spannend om deze weg te rijden omdat hij vrij dicht langs de grens met Syrië loopt. We merken echter niets van onveilige situaties en het is zelfs druk op deze weg naar Mardin. Wel zien we op een afstand van de weg twee keer een groot vluchtelingenkamp. We komen echter geen vluchtelingen tegen in het straatbeeld. Na Göbekli Tepe wordt de D-400 wel een stuk slechter, veel herstelde gaten in het wegdek. Het betekent dat we rustig moeten rijden.

Mardin

De eerste aanblik van Mardin is best wel overweldigend. We gaan via soms steile wegen omhoog naar de oude binnenstad en vinden vlakbij de oude stad een parkeerplaats voor de nacht. Het uitzicht is vanaf hier erg mooi. De parkeerplaats is veilig maar kent maar weinig voorzieningen. We krijgen gelijk thee aangeboden en er wordt ons aangeboden om de camper te laten wassen voor 80 TL (=vraagprijs, we geven 120 TL = € 7,50).

De rest van de middag doen we een eerste verkenning van Mardin (de oude binnenstad is UNESCO werelderfgoed). Het is flink trappenlopen omhoog naar de oude markt. De straatjes zijn erg smal en het is niet eenvoudig om de weg te vinden. Maar het lukt en we komen ook hier weer op een zeer uitgebreide bazar terecht die zich over de vele smalle straatjes uitstrekt. Voor het eerst zien we dat hier ezels als lastdier worden gebruikt.

We bezoeken ook de binnenplaats van een oude moskee. We gaan nu niet naar binnen omdat het gebed net bezig is. We drinken een thee en koffie op het hoog gelegen terras van een klein restaurantje waar we een schitterend uitzicht hebben.

Het lukt ons goed om de weg terug te vinden de trappen en straatjes naar beneden en we brengen de rest van de avond door in de camper. Onze Duitse vrienden zijn niet gekomen. We hebben geen telefoonnummers van elkaar. Waarschijnlijk hebben ze het niet kunnen vinden. Misschien dat we elkaar morgen in Diyarbakir treffen.

Smalle straatjes in Mardin

We hebben vandaag het verste punt van onze reis bereikt, volgens Google Maps zitten we nu 4234 kilometer van huis. We vermoeden echter dat er nog wel wat meer km op de teller bij komen.

Mardin – Diyarbakir

11 mei 2022 ☀️🌤 24° C.

De haan die naast onze camper bivakkeert, was behoorlijk van slag en begon vanochtend al rond 3:30 uur met kraaien. Als dan de ezel in de buurt, de kippen en de hond ook nog mee gaan doen, is het feest compleet (Agnes blokt het beest) en ben ik klaarwakker en doe daarna geen oog meer dicht. Oftewel: we waren vroeg en gingen rond 8:00 uur de trappen van Mardin omhoog op zoek naar de Mardin Zinciriye Medresesi. Het is een bekend herkenningspunt van Mardin en je hebt vanaf het terras van deze koranschool een mooi uitzicht over de oude stad en het omliggende landschap.

Mardin Zinciriye Medresesi

Nadat we de Medresesi hebben bekeken (heerlijk rustig omdat we zo vroeg waren) nemen we op een nabij gelegen terras voor het eerst het beroemde Turkse ontbijt. Heerlijk… een echt smakenfestijn.

Turks ontbijtje

De grote moskee van Mardin kunnen we nu wel bekijken. Als het niet de tijd van het gebed is, is het mogelijk om in alle rust rond te kijken. De moskee heeft een langwerpig ontwerp terwijl de andere moskeeën die we bezochten eerder een ronde/vierkante plattegrond hadden.

Rond het middaguur vertrekken we naar Diyarbakir. Het is ongeveer anderhalf uur rijden over een perfecte weg. Er zijn onderweg opvallend veel uitkijktorens en éénmaal worden we staande gehouden bij een militaire controlepost. We kunnen nadat we de camper hebben opengemaakt en de paspoorten hebben laten zien gelijk weer doorrijden.

Stadsmuur Diyarbakir

In Diyarbakir vinden we op een bewaakte parkeerplaats een overnachtingsplek. Deze krijgt geen schoonheidsprijs maar we doen het er mee. We staan wel centraal vlakbij de muur die stad ooit omringde.

Als we de camper hebben geïnstalleerd, vinden we in de schaduw van de stadsmuren een plekje om wat te drinken. We kijken uit over de rivierbedding van de Tigris en nemen de tijd om even lekker onderuit te zakken.

We hebben via Ingrid Vertessen (Toeren met ons busje) het telefoonnummer gekregen van iemand die ons morgen een rondleiding door de stad zou geven. Bij de camper teruggekomen maken we alvast een afspraak voor morgen en dan blijkt dat onze afspraak verhinderd is. We besluiten om ons zelf rond te leiden. Als we net ons eten op hebben, staan opeens Manfred und Gerlinde voor onze neus. We hebben elkaar gisteren gemist maar vandaag toch weer getroffen. We kletsen ruim anderhalf uur bij ons in de camper tijdens een onweersbui.

Als de regenbui over is getrokken, probeer ik ons volgende filmpje online te krijgen. Het zal waarschijnlijk donderdagavond worden… Wil je het niet missen? Abonneer je dan en je ontvangt automatisch een berichtje.

Weg van de zee, verder naar het Oosten

Tarsus

5 mei 2022 🌦 20° C.

De regendruppels die vanochtend op het dakluik vallen, kondigen het wat mindere weer aan van de komende week. We klagen niet want het is nog altijd zo’n 20° C.

Watervallen van Tarsus

Vandaag een luie dag. We lanterfanten wat op de Camping Municipal en Agnes maakt weer een recept voor de Omniaoven (een snel klaar te maken lunchrecept).

Frittata met Quinoa

We lopen ook een rondje om de watervallen van Tarsus (naast de camping) en ontmoeten daar twee Turkse landgenoten uit Nederland. Ze zijn hier voor een korte vakantie om familie te bezoeken. We maken een een kletspraatje en zijn daarna al gauw weer terug bij de camper.

We vinden het opvallend dat we tijdens deze reis erg vaak gesprekken hebben met allerlei andere camperaars. We hebben veel korte maar ook lange gesprekken met andere mensen die net zo als wij ook al lange tijd onderweg zijn. De ene keer zijn het de altijd vriendelijke en hartelijke Turken die ook rond reizen in hun eigen land. De andere keer zijn het Duitsers, Engelsen en Fransen. We hebben enorm profijt van alle talen die we ooit hebben geleerd.

‘s Avonds doen we ook weer lui en gaan uit eten in het restaurant dat half boven de watervallen is gebouwd. Na het eten spelen we nog een spelletje Keer op Keer 2 en gaan vervolgens vroeg slapen. Morgen gaan we weer verder naar het oosten, richting Gaziantep!

Gaziantep

6 mei 2022 🌦🌤 19° C.

Vandaag maken we opnieuw een grote ruk naar het Oosten. We rijden eerst naar Adana en kopen een gimball bij de Mediamarkt. We hopen dat we met de gimball wat makkelijker mooie filmpjes kunnen gaan maken voor ons YouTube kanaal.

We vinden de Mediamarkt op een heel ruim opgezet terrein waar ook andere in Nederland bekende zaken gevestigd zijn zoals bijv. IKEA en de H&M. Voor ons nu wel prettig omdat we niet met de camper allerlei kleine straatjes in hoeven.

Gezien nog net vóór de grote weg…

Na de aankoop pakken we de grote weg naar Gaziantep. Wel fijn om ook weer eens lekker door te kunnen rijden. Op de snelwegen mogen we 120 km rijden maar met 100 km per uur zijn we al om 14:00 uur bij de camperplaats. Deze ligt ongeveer een halfuur (met de bus of een taxi) van de oude binnenstad.

Camperplaats Gaziantep

Op de camperplaats worden we aangesproken door een Turkse caravanbezitter die om hulp vraagt bij het repareren van zijn kranen. Hij heeft last van zijn watersysteem. We proberen hem te helpen maar het lukt helaas niet. We hebben wel weer een leuk gesprek met hem. Hij blijkt een VN – medewerker en spreekt uitstekend Engels. Hij vertelt ons ook dat het echt veilig is in deze omgeving en hij dagelijks updates krijgt. We krijgen zijn telefoon nummer. Hij biedt aan om ons naar het centrum van Gaziantep te brengen. Drie kwartier later staan we midden in de stad bij de burcht die het straatbeeld in het centrum overheerst.

We zijn gewoon een beetje overdonderd door de enorme drukte in deze stad. We vluchten als eerste een Han in voor een cay. Als we een beetje van de schrik bekomen zijn, gaan we rustig slenterend op zoek naar een oude en verlaten hamam.

De oude Hamam in Gaziantep

We hebben deze locatie ontdekt door de erg leuke Atlas Obscura travel app. Met deze app ontdek je allemaal verborgen “schatten” (interessante locaties – aanrader) in heel veel landen. Als je zelf een mooie locatie weet, kun je die er ook in zetten.

Atlas Obscura travel app

De verlaten Hamam blijkt achter een rijtje winkels in een drukke winkelstraat te liggen en wordt door de winkeliers gebruikt om van alles en nog wat op te slaan.

Gaziantep baklava

We kopen ook nog een doos met Baklava om thuis op te snoepen. Gaziantep staat bekend om de lekkere baklava en lahmacun (Turkse pizza). We eten dit keer echter een kebab bij een klein zaakje waar we door een leuk joch van amper tien jaar worden bediend. Als we hem na afloop fooi geven, is hij de koning te rijk.

Na deze middag nemen we voor 100 TL (€ 6,30) een taxi terug naar de camping. Morgen opnieuw naar Gaziantep.

Gaziantep: bazar en mozïekmuseum

7 mei 2022 🌤 🌧 19° C.

Op deze camperplaats kunnen we geheel gratis ook gebruik maken van de warme douches en wasmachines. Het sanitair is zoals overal eenvoudig maar daar malen wij niet om.

Met de bus naar Gaziantep

Als de was hangt, vertrekken we met de bus naar het centrum. Onze eerste busrit in Turkije. We worden tijdens de hele rit van 45 minuten aangestaard en aangesproken door een stuk of 6 Turkse mannen die ons ook graag laten horen dat ze Duits kunnen spreken. We weten ondertussen dat er enorm veel Turken in Duitsland en Nederland familie hebben of er zelf geweest zijn. Onderweg passeren we ook nog een grote wijk met mooie moderne architectuur. We hebben al gehoord dat een appartement in zo’n gebouw 5.000.000 TL (€ 316.000) kost. Voor Turkse begrippen een gigantisch bedrag.

Moderne architectuur Gaziantep

Als we de bus uitstappen, vinden we al gauw de bazar. De bazar is één groot kleurenfeest. Hoewel het er erg druk is, slenteren we in een rustig tempo langs de winkeltjes met kruiden, zeep, thee, koffie, handwerkslieden, enz.

We ontmoeten ook daar weer een Duits stel van de camperplaats en we eten met hen katmer. Een heerlijk dessert-gerecht dat vooral spectaculair is als het door de kok wordt klaargemaakt.

We kopen een pot met een soort van pasta die van gemalen koffiebonen wordt gemaakt. We kunnen nu zelf goede Turkse koffie maken. Ook een pot met groene pasta van pistachenoten kunnen we niet laten staan: heerlijk voor op brood!

Koffiepasta kopen

Na de bazar is het mozaïek-museum aan de beurt. Het museum is het grootste museum ter wereld en is gevuld met mozaïeken van de “verdronken” stad Zeugma.

Deze oude stad met fantastische mozaïeken moest wijken voor een stuwmeer. De mozaïeken zijn met een grote reddingsoperatie bewaard gebleven en zijn nu tentoongesteld in dit opnieuw schitterende museum! Meer weten? Klik dan op deze link

Als we door het centrum lopen, passeren een paar plekken met leuke beelden en ook een aantal oude Hans (karavanserai) waar je heerlijk kunt eten of gewoon even een cay drinken. Moe gelopen pakken we weer een taxi terug naar de camper en zijn net op tijd terug om de was droog binnen te halen. We krijgen even een fikse regenbui op ons dak.

Het zonnige zuiden

Myra – Kumluca – Meeting Endless on Wheels

30 april – 1 mei 2022 ☀️ 27° C.

We rijden vandaag maar een klein stuk. We gaan naar de restanten van de oude stad Myra.

Ook hier weer oude Lycische rotsgraven. Wat ons opvalt zijn de reliëfs. Ze zien er anders uit dan bij Dalyan. Meer mensfiguren.

Reliëf rotsgraf

Helaas kunnen we niet heel erg dichtbij komen. In het verleden zijn er ongelukken gebeurd met onvoorzichtige toeristen en men heeft de toegang tot de graven afgesloten.

Myra

Naast de rotsgraven ligt een oud theater waarbinnen we een kijkje nemen.

Hiervandaan is het maar anderhalve kilometer naar het museum waar behalve een oude Grieks-Orthodoxe kerk ook het vermoedelijke graf van Sint Nicolaas ligt. En om aan alle zwartepietengezeur in Nederland een eind te maken: De Turkse beelden in Myra van Sinterklaas laten duidelijk zien dat de goedheiligman zijn eigen zak droeg en geen hulpjes had. 😉

Van Myra / Demre is het maar een klein stukje naar het strand waar we “Endless on Wheels” ontmoeten. We worden hartelijk ontvangen door Myran en Peter. Endless on Wheels is één van de vloggers die we volgen tijdens onze reis.

Endless on Wheels

Vóór onze camperreis hebben we ook een aantal vloggers en bloggers gevolgd. Altijd leuk om reis- en camperideeën op te doen. Endless is een Nederlandse vlog die wij erg leuk vinden (aanrader!).

We brengen samen anderhalve dag door op het schitterende strand bij Kumluca. Het zeewater heeft al een prima zwemtemperatuur. Omdat het best warm is (rond de 30° C.) duiken we regelmatig het water in om af te koelen. In zee gaan en er uit gaan is wel even een dingetje omdat het eerste stukje van de branding grote golven heeft en we worden soms hard op het strand gegooid. Maar we worden er steeds handiger in…

Peter en Myran hebben ook een drone en we oefenen samen om wat mooie beelden te maken. Myran is helemaal vol van het maken van haar vlog en we krijgen veel tips om ons blog en onze filmpjes te verbeteren. Leuk en leerzaam.

Op 1 mei wordt het ‘s avonds druk op het strand. Turkse families komen het einde van de Ramadan vieren: Bayram! (Het is drie dagen feest. Hele families vieren dat met elkaar. Vrijwel alle winkels zijn drie dagen gesloten).

Er heerst een heel ongedwongen sfeer en als ik even later vraag aan een familie op het strand of ik wat foto’s mag maken van de maaltijd, word ik uitgenodigd om er bij te komen zitten en hebben we een leuk gesprek over Turkse en Nederlandse gewoontes. Het valt ons elke keer op hoe hartelijk de mensen zijn. Als ik terug ga naar onze camper, krijgen we twee grote zakken met aubergines, paprika’s en komkommers mee. We hebben weer voor een hele week groenten 🌶 🍆.

De bakker is er…

Op deze camperplaats (we staan hier vrij) staan een stuk of vijftien campers (Tsjechen, Roemenen, Turken, Belgen en Nederlanders). Het is een internationaal gezelschap. We hebben ook ontdekt dat in de Turkse campers ook vaak buitenlanders reizen (huurcampers). Ze hebben gelijk: Turkije is een prachtig land om te camperen. Een oud bakkertje uit Kumluca heeft dat ook ontdekt, ruikt handel en komt ‘s ochtends broodjes verkopen. Heerlijk!

Manavgat

2 mei 2022 🌤☁️🌧 20° C.

Als we ‘s ochtends ons hoofd uit de camper steken, is het helemaal bewolkt. We nemen afscheid van Myran en Peter en gaan op weg. Ons reisdoel voor vandaag is een piepkleine camping voorbij Manavgat: Mavi Cennet.

Voor we bij de camping arriveren, rijden we langs de watervallen bij Manavgat. De waterval is maar 2 meter hoog maar wel heel breed. Wij vinden het niet heel veel voorstellen maar er zijn de nodige ondernemers die er in kraampjes van alles en nog wat verkopen. Vanwege Bayram is het er enorm druk.

Waterval Manavgat

Wij maken er ook even gebruik van en drinken er een lekkere Starbucks koffie (Latte).

De camping ligt zeven kilometer verder op en we boffen omdat er nog één plekje vrij is. Het is een soort van terrassencamping waar wel veel plekjes zijn voor kleine tentjes maar het aantal camperplaatsen is beperkt. Het is er prima toeven en we zijn als altijd extra blij met de hete douches.

Camping Mavi Cennet

Als we de stoelen hebben neergezet, maken we eigenlijk gelijk kennis met twee jonge Turkse mensen (Sebiha en Serdar). Omdat het vervolgens een hele poos gaat regenen, zitten we zomaar twee uur lang in onze camper met elkaar te kletsen over allerlei Turkse en Nederlandse onderwerpen. Ze spreken beiden redelijk goed Engels. Erg leerzaam en gezellig! Het zijn allebei goed ontwikkelde en opgeleide jonge mensen.

Serdar en Sebiha

Sebiha heeft een Koerdische achtergrond en wij vinden het erg verhelderend om haar kant van het verhaal te horen. Serdar is wat genuanceerder en geeft ons een paar titels van boeken die volgens hem een goede kijk hebben op de Turkse samenleving. We hadden hierdoor zo weer een prima middag.

Camping Mavi Cennet

Hoewel het begin van de avond droog is, wordt het weer slechter. Het regent tot ‘s nachts 01:00 uur. Maar dan slapen wij allang … 😉

Bozyazi

3 mei 2022 ☀️ 23° C.

Omdat we verder oostwaarts willen komen, reizen we opnieuw een flink stuk vandaag. Wij vinden het niet een leuk stuk om te rijden . We passeren op de kustweg kilometers lang resorts en hotels als we Alanya passeren. Pas twintig kilometer voorbij Alanya wordt de bebouwing weer een beetje normaal. We vinden het jammer omdat het Turkse landschap fantastisch is.

Even voorbij Anamur vinden we een overnachtingsplek die bij Park for Night erg goed staat aangeschreven. Het is er echter vandaag zo druk vanwege Bayram dat het ons niet lukt om een stuk grond te vinden dat vlak genoeg is om de camper voor een nacht neer te zetten.

We rijden door naar Bozyasi en vinden niet ver van de riviermonding naast een moskee een mooie camperplaats. Andermaal met het strand voor de deur. De rest van de middag luieren we voor de camper en zwemmen wat. We drinken op het strand een biertje en halen in het stadje wat te eten. We eten een vrij pittig gerecht: Çigköfteci (plantaardig).

Bozyasi

‘s Avonds belanden we ongewild op een politieke manifestatie van de MHP. In eerste instantie dachten we dat het ging om een folkloristisch feest maar later bleek het om iets anders te gaan. We zijn niet lang gebleven en op tijd naar de camper gegaan waar het nog wel een poosje onrustig bleef op deze laatste dag van Bayram.

Tarsus

4 mei 2022 ☀️ 27° C.

Een reisdag met weinig hoogtepunten. We rijden eerst door gebieden met veel landbouw. Vandaag zijn vooral de aardbeien en de citroenen in de aanbieding. Overal langs de weg worden aardbeien en citroenen aangeboden. Het zijn vaak opa en oma die de kramen runnen om voor extra inkomsten te zorgen. We kopen een grote bak aardbeien om later op te snoepen. Heerlijk!

Als we in de buurt van Mersin komen, maakt de landbouw plaats voor heel veel hoogbouw. Wat een grote stad en wat een hoge flats! De hoogbouw doet ons denken aan sommige Chinese steden. We maken heel wat kilometers door verstedelijkte gebieden. Het geeft ons een heel ander beeld van Turkije dan we in eerste instantie hadden gedacht.

Één van de hoogtepunten is ons bezoek aan de EHBO van een ziekenhuis in Tarsus. Tijdens onze zwempartijen op het strand bij Kumluca heeft Jan een oorontsteking opgelopen. In eerste instantie denken we dat het linkeroor verstopt is. Bij het bezoek aan het ziekenhuis in Tarsus blijkt echter dat het oor schoon is maar wel ontstoken. We krijgen medicijnen en druppels (antibiotica). Hopelijk gaat de oorpijn gauw over.

Tien minuten later staan we met onze camper op de Camping Municipal in Tarsus vlakbij de watervallen. De camping is gratis en bij de camperplaats is een mooie tuin waar we heerlijk kunnen relaxen.

Er staat maar één buitenlandse camper (Oostenrijk) die op weg is naar Iran en verder alleen een paar Turkse campers. De Oostenrijker valt op met zijn enorme campertruck (4×4). We merken dat we verder richting het oosten gaan omdat we steeds minder buitenlanders ontmoeten.

Watervallen Tarsus

We sluiten de dag af met een biertje en een wijntje bij de watervallen. De watervallen zijn niet hoog maar wel erg “uitgebreid”. Een mooie plek!

En als dat biertje en wijntje op zijn, ligt dit op je stoel bij de camper! Bedankt! Erg leuk! Tot slot: ons tweede filmpje is online op ons Je vindt ons You Tubekanaal op: https://youtube.com/channel/UCGSiufu_V6IIl3buFaBKVsg. Alweer wat verbeteringen ten opzichte van vorige filmpje. Laat ons weten wat je er van vindt. Groeten!

Van de westkust naar de zuidkust…

Kayaköy

27 april 2022 ☀️🌤 23° C.

Vanochtend zijn we vroeg opgestaan om de verlaten stad Levissi te bezoeken. Tegenover onze camping ligt de ingang naar deze toch wel enigszins macabere plaats. Een compleet verlaten stad waar in 1920 nog ruim 20.000 mensen woonden. In de stad woonden oorspronkelijk Grieks-orthodoxe mensen.

De gevolgen van de Eerste Wereldoorlog en de ineenstorting van het Ottomaanse rijk leidden tot de landroof van de Grieks-Turkse oorlog (1919-1922). Het verlies van de Grieken in deze oorlog eindigde met geweld en vergelding, die vaak gericht was tegen de overgebleven Grieks-orthodoxe gemeenschap binnen de nieuwe Turkse grenzen en op hun beurt tegen de moslim Turken in Griekenland. Honderdduizenden Grieken ontvluchtten het geweld in Turkije, wat ertoe leidde dat de regeringen in 1923 instemden met een wederzijdse verplichte bevolkingsuitwisseling om het bloedvergieten te stoppen. De inwoners van Kayaköy die tot dusver vreedzaam met hun Turkse buren hadden geleefd, verlieten de stad en gingen naar Griekenland, dat worstelde om onderdak te vinden voor de bijna 200.000 vluchtelingen van de uitwisseling. Er werden meer dan 300.000 Turken uit Griekenland verdreven naar Turkije. In Kayaköy staan nu ongeveer 350 huizen leeg en grotendeels dakloos omdat al het hout er uit is gesloopt. Alle kozijnen en daken zijn verdwenen. Door strenge winters en harde wind zijn de gebouwen tot ruïnes vervallen. De stad is nu Unesco erfgoed en geadopteerd als Vrede en vriendschapsstad.

Bovenop de ruïnes vinden we na een flinke klimpartij nog een geocache naast een oud Grieks-orthodoxe kerk waar de Turkse vlag wappert boven de oude stad.

Wasdag

Na ons bezoek gebruiken we de rest van de dag om de was te doen en luieren we wat. Het is echt heerlijk relaxed hier.

Aan het eind van de middag maken we een wandeling door het dorpje Kayaköy. Het maakt een rustige en gezellige indruk. Het dorp is ook onderdeel van de Lycian Way, een wandelroute in het zuiden van Turkije over een afstand van 540 kilometer over geitenpaadjes en oude heuvelweggetjes. Voor wie maar een stuk wil lopen en terug moet met een taxi, zijn er hier en daar taxi-oproeppunten langs de weg.

We bestellen als we teruglopen nog een lekkere gözleme. We nemen er allebei eentje mee en eten ze bij de camper op.

Allebei een lekkere gözleme

Saklikentkloof – Patara – Kaş

28 april 2022 ☀️ 25° C.

We nemen afscheid van de mensen van de Jungle Camping en rijden via de blauwe baai bij Olüdeniz naar de Saklikentkloof. Van de baai is weinig te zien. Vrijwel de hele “Blue Lagoon” is omgeven door ligbedden.

De Saklikentkloof is een mooi ravijn om door heen te lopen. Het is een toeristische topattractie. Omdat wij vroeg in het jaar de kloof bezoeken is er van wandelen geen sprake meer. De eerste 300 meter lopen we over vlonders de kloof in. Daarna wordt het waden vanwege de hoge waterstand.

Saklikentkloof

Onder begeleiding van een Cayon Guide (€ 15 pp) waden we door het erg koude water ongeveer een kilometer de kloof in. Op sommige plaatsen staat het water tot boven ons middel. Onze kloofgids sjort ons door de kloof heen en zorgt er voor dat mijn fototas droog blijft.

Saklikentkloof

We vinden het al met al toch wel een hele belevenis. We zijn ook weer blij als we heelhuids terug zijn. De stroming was hier en daar sterk en het koude water zorgde voor gevoelloze voeten aan het eind van de tocht. We kleden ons om in de camper en vertrekken van het koude water naar het warme zand van Patara.

Schildpad bij de Saklikentkloof

Bij Patara liggen hele grote zandduinen aan het strand. Het strand zelf mag niet gebruikt worden om te zonnebaden. Overal staan stokken in het zand om de nesten van de zeeschildpadden te markeren. De zeeschildpadden leggen hier hun eieren in het warme zand. Wij blijven op de zandduinen staan om ons zelf een warme klim terug te besparen.

Zandduinen Patara

Terug bij de camper staat onze bus naast een andere bus geparkeerd van twee Duitse meiden die ook vloggend rondtrekken. Ze maken reclame voor hún Instagram account op “Van__sisters”. In Kalkan nemen we wat contant geld op bij een pinautomaat. Het ING loket waar we naar zochten is echter opgeheven. Het lukt ons nog steeds niet echt om in Turkije ergens geld op te nemen zonder teveel kosten (6%) te betalen.

#Van__sisters

De weg van Kalkan naar Kaş loopt pal langs zee. Mooie weg met schitterende vergezichten over eilandjes die hier voor de kust liggen. Jammer genoeg weinig plekken om even uit te stappen voor een plaatje. Agnes maakt onderweg wat filmpjes die je later kunt bekijken op ons YouTube kanaal.

In Kaş vinden we opnieuw een erg mooie camping. Weliswaar van een heel ander kaliber dan de Jungle Camping maar toch… Voor we de camping oprijden, onderhandelen we eerst over de prijs per nacht. Van de oorspronkelijke 800 TL blijft 500 TL ( € 31,60) over. We doen het er voor. We hebben geen zin om verder te zoeken. De camping blijkt inderdaad erg mooi en werkelijk van alle luxe gemakken voorzien. We staan hier twee nachten.

‘s Avonds wandelen we nog naar Kaş. Het is een erg mooi havenstadje. Voor het eerst vinden we dat er een beetje sprake is van een zwoel zomeravondgevoel.

We maken nog een gezellig praatje met de Nederlandse Lieke en Robbie die hier hun meivakantie doorbrengen. We vinden dat we onderweg vaak leuke ontmoetingen hebben. In Kaş is het ook voor het eerst wat drukker op de vele mooie terrasjes. Heerlijk sfeertje hier. Bijzonder zijn ook de Lycische koningtombes die hier en daar in het straatbeeld staan.

Kaş

29 april 2022 ☀️ 25° C.

Vanochtend vroeg op. Op vrijdag is er een lokale markt waar werkelijk van alles en nog wat te koop is. Als we op de markt komen, is het nog rustig. Heel veel mensen uit de omgeving verkopen hier hun producten en er zijn ook veel kledingstalletjes.

Markt Kaş

We kopen groenten en fruit voor de komende dagen en ook noten en Turks fruit. We nemen de tijd voor een kopje koffie en een verse sinaasappelsap. De markt is erg sfeervol en we zitten lekker rond te kijken.

Markt Kaş

Na de markt gaan we op zoek naar een kapper. Alle reisgidsen bevelen zo’n bezoek aan en Jan z’n haar kan wel een knipbeurt gebruiken. Het wordt zonder dat we dat echt aangeven een complete behandeling inclusief haarwassen, scheren en een gezichtsmasker. Na afloop ben ik een ander mens en ik moet zelfs m’n Face-ID opnieuw instellen.

Terug op de camping nemen we contact op met Buscamper.nl, de leverancier van onze buscamper. Onze koelkast heeft last van een bipolaire stoornis en gaat telkens aan en uit. Als we de koelkast er uithalen, blijkt één van de contacten problemen te geven. Met behulp van Stef van de werkplaats lukt het ons om de koelkast te repareren. We kunnen weer een koud wijntje en biertje drinken.

Agnes heeft de tijd genomen om een nieuw recept te maken voor de Omniaoven: een zachtzoete appel-yoghurtcake. Het recept staat weer op inmiddels bekende receptenpagina.

Heerlijk appel-yoghurtcake

Even rustig aan…

24 april 2022 ☀️ 24° C.

Het plan is om de komende dagen even rustig aan te doen met kilometers maken. We schieten lekker op en we hebben zin om ergens rustig een strandje te pakken.

Vlakbij de bekende badplaats Marmaris steekt het langgerekte schiereiland Datça een flink eind de Middellandse Zee in. We hopen daar een rustig strandje te vinden waar we een paar dagen kunnen relaxen.

https://w3w.co/maanstand.klapdeur.bergrug

Na twee en een half uur rijden over matige wegen, vinden we een mooie plek met uitzicht over zee. We kijken recht uit op Rhodos (aan de andere kant van het schiereiland kijk je uit op Kos). Van de camper is het 15 meter naar het strandje.

Het is ook hier weer heerlijk rustig. Onderweg was men op veel punten bezig de weg aan het verbeteren. Als dat eenmaal klaar is, zal het hier wel drukker worden. Er zijn hier namelijk veel mooie strandjes.

Één van de vele waterpunten

Als je onderweg bent, zie je vaak bordjes voor waterputten (een bordje met een kraan). Je kunt hier gratis water pakken. Voor camperaars handig, je komt niet zonder te zitten. Het drinkwater is prima te gebruiken. Hierdoor kunnen we vrijwel in heel Turkije eenvoudig vrij camperen, zeker in combinatie met onze zonnepanelen.

Het is wel een gezellige drukte om de camper heen met een grote groep kippen die alles oppikken wat wij laten vallen bij het eten. Één haan zwaait de scepter en is er ‘s ochtends als de kippen bij om er voor te zorgen dat wij ons niet verslapen.

We hebben van een aantal volgers vernomen dat ze de link missen naar de website die voorheen bovenaan de ontvangen mail stond. WordPress (provider website) heeft iets aan de berichtgeving veranderd. De link naar de website is echter onveranderd: https://camperoppad.com. We vinden het trouwens wel leuk om te zien hoeveel mensen ons zijn gaan volgen sinds we op reis zijn naar Turkije. Het aantal abonnees is flink toegenomen en we zitten inmiddels bijna op 500 volgers! Bedankt allemaal! Als je ook een e-mail wilt ontvangen als er een nieuwe blog online komt, vul dan je e-mailadres in onderaan de pagina. Het is gratis 😉. Enne… reacties vinden we leuk en vragen staat vrij.

Palamutbükü

25 april 2022 🌤☀️ 23° C.

Op een of andere manier waren we vroeg wakker en dat kwam niet door de haan 😉. Rustig ontbijt, boek lezen, strandje pakken. Alles in een langzaam tempo. De dag begon met wat sluierbewolking maar in de loop van de dag joeg de toenemende wind de hemel helemaal schoon.

Vandaag ook de tijd genomen om een eerste filmpje op You Tube te zetten. Het is het eerste filmverslag dat ik maak en ik vind het nog best lastig. We lopen met ons verslag wel een beetje achter op de reis zelf maar dat halen we vast wel in.

Het filmverslag is een aanvulling op ons blog en laat de eerste voorzichtige dronebeelden zien en veel meer foto’s dan in ons blog. Je vindt ons You Tubekanaal op: https://youtube.com/channel/UCGSiufu_V6IIl3buFaBKVsg Laat ons gerust horen wat je er van vindt.

Dalyan – Kayaköy

26 april 2022 ☀️ 24° C.

Voor we wegrijden doen we eerst weer alle verzorging van de camper. We rijden in ongeveer twee uur naar Dalyan. We kunnen de camper midden in het stadje kwijt op een grote parkeerplaats waar nog meer buscampers staan.

We worden overgezet met de roeiboot

We wandelen langs de rivier naar de plek waar we ons over laten zetten met een roeiboot. Dat vinden we leuker dan één van de tientallen motorboten te nemen. Vanuit Dalyan kun je namelijk ook een boottochtje maken naar de monding van de rivier en onderweg de rotsgraven bekijken die in de bergwand zijn uitgehouwen. Bij de riviermonding zijn ook de ruïnes te bewonderen van Kaunos. Wij kiezen er voor om het wandelend te doen omdat de afstand maar twee kilometer is.

Rotsgraven

De rotsgraven in de bergwand zijn uitgehouwen door de bewoners van het verderop gelegen Kaunos. Deze zijn het beste te bekijken vanaf de openbare begraafplaats die onder de oude rotsgraven ligt. We hebben hier een ontmoeting met een Nederlandse die net een graf laat maken voor een vriendin. Bijzonder toeval en combinatie van omstandigheden. Het voelde een beetje ongemakkelijk om hier onze drone omhoog te laten gaan maar de Nederlandse vertelde ons dat ze dat zelf ook had gedaaan. Dus… toch omhoog en van dichtbij foto’s en een filmpje maken.

Bloeiende sinaasappelboom

Hiervandaan lopen we in een half uurtje naar Kaunos door de sinaasappelboomgaarden. We komen er achter dat de zware zoete geur die we al een tijdje ruiken in de omgeving van Dalyan van de bloeiende sinaasappelbomen is. We vinden het apart dat ze bloeien met de sinaasappelen er aan.

De overblijfselen van de oude stad Kaunos zijn vooral interessant door de ligging aan de monding van de rivier. Het uitzicht vanaf de Acropolis schijnt erg mooi te zijn (niet gedaan, te warm).

Theater Kaunos

Wel weer een sfeervol oud theater en hier en daar mooie overblijfselen van de hellenistische tijd. Interessant is ook het oude haventje waar we ook nog twee geocaches vonden.

Van Kaunos met een oud pontje overgevaren naar Dalyan en daar heerlijk gegeten in het Indiase (😀) restaurant Spicegarden. Prima Indiaas eten van de Turkse kok aldus de vriendelijke eigenaar.

Indiaas eten in Turkije

Van Dalyan naar onze camping bij Kayaköy was nog even een pittig ritje. Eerst door het drukke Fethiye en toen de laatste zeven kilometer met 10% helling en kleine haarspeldbochten omhoog naar Han camping in Kayaköy . Die bleek echter nog gesloten en toen Agnes belde, kreeg ze per ongeluk contact met de eigenaar van de Jungle Camping die wel open was. Dat bleek een geweldig leuke plek te zijn. Tot nu toe de leukste camping van Turkije! Prima voorzieningen met hete douches!

Jungle Camping Kayaköy

Het binnenland in (en fietsdragerprobleem)

21 april 2022 ☀️ 25° C.

Çamlik – Karahayit

Even drukte als we Kuşadasi verlaten maar dan wordt het al snel rustig. In een weids panorama met besneeuwde bergtoppen rijden we over een opnieuw rustige hoofdweg naar Çamlik. We bezoeken daar een erg leuk treinmuseum dat vol staat met oude stoomlocomotieven. Zo staat er een beroemde treinwagon waar Atatürk in reisde. De treinlocs komen uit de hele wereld. Zeer bijzonder zijn de locs met een grote “sneeuwblazer” voorop. Ik zie dan echt voor me hoe zo’n trein zich door de sneeuw graaft.

Treinmuseum Çamlik

Met de eigenaar / beheerder van het museum hebben we een gezellig kletspraatje en we wisselen onze Instagram accounts uit. Wel bijzonder want Instagram kennen ze hier niet echt.

Aardbeienteelt onderweg

Na Çamlik vervolgen we onze reis verder landinwaarts. Onderweg doen we boodschappen bij een grote supermarkt van de Migros. Deze winkelketen zien we veel in Turkije. Ook hier zijn we weer erg blij met Google Translate, de camerafunctie vertaalt alles wat er op de verpakkingen staat waardoor winkelen een stuk eenvoudiger wordt.

Veel stalletjes langs de weg

Het is 14:00 uur als we in Karahayit aankomen. Bij aankomst lijkt de camping gesloten maar na een telefoontje is de eigenaar binnen 5 minuten ter plaatse. Opnieuw staan we als enige op het grasveld. Kurhaus Arslan Camping is zeer eenvoudig. We gebruiken maar liever ons eigen toilet maar de douche werkt met water van een eigen bron (warm water).

Kurhaus Arslan Camping

Als we ons geïnstalleerd hebben, brengen we een bezoek aan de plaatselijke bazar. Het dorp ligt vlakbij Pamalukke en is bekend om het “rode” bronwater. Het zou een geneeskrachtige werking hebben. Er zijn in Karahayit veel “thermal” pensions.

Karahayit

Vanwege het vroege tijdstip in het jaar en de ramadan is het superrustig overal. De verkoper van verse sinaasappelsap heeft alle tijd voor een gezellig kletspraatje. Het gesprek gaat al gauw over de geldontwaarding van de Turkse lira. Ondanks zijn zware leven, vangt hij wel een Syrische jongen van 17 jaar op die gevlucht is en niemand meer heeft. Dit zijn toch wel de verhalen waardoor wij beseffen hoe goed wij het hebben.

We hebben deze camping ook uitgezocht vanwege de goede WiFi verbinding. Jan heeft ‘s avonds een online bijeenkomst tbv de VVE en we kunnen het prima volgen allemaal.

Liefsteling

We kijken samen ook nog een werkelijk schitterende documentaire over dementie: “Liefsteling”. Ontroerend mooi! (Loes: bedankt voor de tip!). Wat fijn dat je samen nog zo kunt genieten met zo’n ziekte. (We kunnen deze programma’s hier volgen dankzij het feit dat we een VPN verbinding hebben).

Pamukkale

22 april 2022 ☀️ 27° C.

Op de fiets naar Pamukkale . Het plaatsje Karahayit ligt op fietsafstand van Pamukkale . Op de kaart die we vantevoren raadplegen is te zien dat we onderweg Hiëropolis passeren. Mooi meegenomen, denken we dan nog.

Toen we 2,5 km hadden gefietst, kwamen we al bij de ingang van Hiëropolis. Nadat we de fietsen op slot hadden gezet en de toegangspoorten zijn gepasseerd, blijkt dat de weg door Hiëropolis tot aan de baden van Pamukkale gaat. Het was dus allemaal veel dichterbij dan we hadden gedacht.

Hiëropolis

Het eerste stuk van de weg ging door de Necropolis van Hiëropolis. Opnieuw één lange rij met prachtige overblijfselen uit de Griekse en Romeinse tijd. Het hoogtepunt van Hiëropolis was het prachtige theater. We hebben al heel wat oude theaters gezien maar dit theater spant de kroon.

Theater Hiëropolis

Efeze was mooi maar het “decor” van de met sneeuw bedekte bergtoppen is onnavolgbaar. We hebben andermaal genoten.

Baden Pamukkale

Na het theater gingen de Teva’s uit zodat we op onze blote voeten een bezoek konden brengen aan de warmwaterbaden van Pamukkale. Hoewel het hier ook weer behoorlijk toeristisch was, hebben we genoten van dit bijzondere fenomeen. De witte kalkrotsen waar het warme koolzuurhoudende water overheen stroomt, krijgen een “wollig” uiterlijk. Vandaar de naam Pamukkale (katoen-kasteel).

Nadat we om de baden zijn heengelopen, nemen we de weg terug naar de ingang van Hiëropolis waar onze fietsen staan (we vergeten helemaal om het museum te bezoeken). Van hier dalen we bijna vier kilometer af naar het plaatsje Pamukkale zelf zodat we de kalkrotsen ook van onderen kunnen bekijken. Ook eten we wat in een restaurantje. Smaakte prima.

Restaurantje Pamukkale

Nadat we aan de oevers van een vijver onderaan de kalkrotsen een tukje hebben gedaan, klimmen we met onze fietsen weer naar boven. Flinke klim en het is ondertussen ook flink warm geworden (27° C. ). We brengen de rest van de middag door op de camping (in de schaduw). Als we aan het eind van de middag de fietsen weer op de camper willen zetten, stuiten we op een grote tegenvaller.

Schaduwrijke boom.

De stang van onze gloednieuwe fietsendrager is afgebroken. De afgelopen week vonden we de stang waar de bikeholders aan vastzitten al erg beweeglijk. Nu blijkt dat de stang aan één kant finaal is afgebroken. Goede raad is duur… wat nu?

De campingeigenaar is vriendelijk en helpt ons om de fietsdrager provisorisch te repareren. Wat later nemen we echter het besluit om zonder onze fietsen verder te gaan. We durven het niet aan met de afgebroken stang. Stel je voor dat ze onderweg er af vallen. We maken een afspraak met de campingeigenaar om onze fietsen tijdelijk bij hem te stallen en ze aan het eind van onze Turkijereis op te halen.

Jammer dat het zo moet lopen maar het is niet anders. Agnes heeft nog wel de tijd genomen voor een lekker recept voor de Omniaoven. Dit recept kun je weer vinden op onze receptenpagina.

Salda Gölü

23 april 2022 ☀️🌤 25° C.

We laten de fietsen achter op de camping en rijden naar het Salda Gölü, het zoutmeer. De route er naar toe is wederom erg mooi. Weer een heel ander landschap. Ditmaal rijden we over een soort van hoogvlakte met veel agrarische cultuur. De weg naar Salda Gölü kent veel stijging. Hier en daar lange hellingen van vijf kilometer met een stijgingspercentage van 8%.

Als we bij het zoutmeer aankomen, zit het weer een wat tegen. De zon is een beetje weg waardoor het anders erg blauwe meer er wat minder blauw uit ziet. Desondanks blijft het een fantastisch landschap. We genieten volop!

Salda Gölü

We hebben aan de oever met verschillende mensen leuke gesprekken. Ze komen spontaan naar ons toe en zijn vooral benieuwd waar we vandaan komen. Van één van deze mensen (we bieden hem een kop koffie aan). horen we dat het eigenlijk geen echt zoutmeer is. Hij noemt het een “soda” meer. Goed voor je huid om in te zwemmen volgens hem. ‘s Zomers is het veel drukker bij het meer. Nu is het stil. Hij vertelt dat het ook komt omdat Russische vliegtuigen nu niet mogen landen in Turkije waardoor er maar weinig toeristen zijn.

Net als we willen gaan lunchen, worden we gebeld door de leverancier van onze fietsdrager. Hij heeft gehoord van ons probleem en stelt voor om het kapotte onderdeel op te sturen naar de camping in Turkije zodat we de fietsdrager zelf kunnen repareren en het kapotte onderdeel kunnen vervangen. We zijn enorm opgelucht en blij met deze oplossing. Hierdoor kunnen we aan het eind van onze tocht door Turkije de fietsen weer ophalen en veilig mee terugnemen op de herstelde fietsdrager naar Nederland. Prima geregeld!

Geiten op het strand

Na de lunch vertrekken we weer. We rijden in één ruk naar de kust waar we de camper parkeren bij het haventje van Azmakboyu Sokak. Het haventje ligt aan de monding van een riviertje. We parkeren voor 40 TL op een grote parkeerplaats en kunnen voor 10 TL ons toilet legen.

We drinken een borrel op een strandterrasje en genieten van de sfeer in dit stadje. Het is extra gezellig overal omdat het vandaag een nationale feestdag is: Kinderdag. Overal veel festiviteiten. Hopelijk kunnen we rustig slapen…

Bergama

18 april 2022 ☁️🌧🌤 6 – 18° C.

Het heeft vannacht ongelofelijk geregend. Gelukkig wordt het rond een uur of acht droog en als we ons ontbijt (havermoutje) op hebben, reizen we verder. Reisdoel van vandaag is Bergama.

Zolang we op de grote weg (geen snelweg!) blijven rijden, is de weg prima. Als Google Maps ons een stuk binnendoor stuurt, komen we op de lokale wegen. Die zijn gelijk een stuk minder: gatenkaas. Voorzichtig rijden dus.

Ongeveer 50 km voor Bergama slaan we een binnendoor route in richting Kozak. Prima weg door een schitterende heuvelachtige omgeving. We zien onderweg veel arbeiders bezig met grote bossen hout op vrachtwagens stapelen. Niet echt boomstammen maar eerder grote takken. We zijn benieuwd waar ze dat voor gebruiken.

Ook rijden we soms achter grote vrachtwagens met bijv. twee grote granietblokken er op. In de streek waar we doorheen rijden liggen erg veel van die gigantische blokken.

Ook komen we in dit stuk voor het eerst vee op de rijbaan tegen; schapen, geiten en ook koeien. We zien op een gegeven moment een auto echt een noodstop maken om een koe te ontwijken. Zelf zijn we al eens midden op de grote weg min of meer aangevallen door een hond. Dat is toch wel even schrikken als je zelf 95 km per uur rijdt.

De grote aantallen loslopende honden zijn ons gisteren ook al opgevallen. Ze lopen overal los in kleine of grotere groepen. Wij voelen ons daar niet altijd prettig bij maar de Turkse bevolking vind ze heel gewoon en geeft ze vaak wat te eten. Er zijn in Turkije meer dan 1 miljoen zwerfhonden. Afmaken helpt niet dus wordt er van overheidswege gestimuleerd om ze te steriliseren. De honden zijn echte schooiers. Gelukkig zijn ze niet agressief (behalve die ene op de grote weg dan 🫤).

In Bergama parkeren we ons huisje op een camping achter een restaurant. We zijn de enige gasten. Het kost 200 lira per nacht. Dan moet je natuurlijk wel lira hebben. Dus we hebben eerst maar een Turkse bank “beroofd”. Voor een relatief klein bedrag aan euro’s krijg je heel pak papiergeld. Gevolg van de inflatie denken we.

Overal zie je en hoor je de moskeeën

Een ander “dingetje” is het bemachtigen van een Turks tolvignet. Na het nodige zoekwerk vinden we een “postane” (inderdaad een postkantoor) waar we het vignet bemachtigen. Het vignet zelf kost maar 90 lira. We zullen het onderweg nog wel moeten opladen.

Met al het gezoek worden we wel heel blij en handig van en met Google Translate. Niet alle Turken spreken een andere taal en GT brengt dan uitkomst. Op straat komen we ook mannen tegen op een krukje met een schrijfmachine voor hun neus. We vermoeden dat ze wat bijverdienen door brieven voor anderen te schrijven.

Oude kleding met versierselen.

We bezoeken tot slot nog het Archeologisch Museum van Bergama. De toegang is wederom gratis met de door ons gisteren aangeschafte Turkse museumkaart. De kaart kost 600 lira maar dat geld hebben we er zo uit als we de komende tijd nog meer gaan bekijken. Het museum geeft een leuke indruk van de vondsten bij de Acropolis van Pergamon. Daar gaan we morgen naar toe.

Archeologische vondsten van Pergamon

Pergamon – Kuşadasi

19 april 2022 ☁️🌧🌤☀️ 5 – 20° C.

Om 4:53 uur was vanmorgen de oproep voor het ochtendgebed. Aangezien onze camping in Bergama vlakbij drie moskeeën staat, waren we gelijk goed wakker. Mooi op tijd voor een goed ontbijt en we hebben daarna ook gelijk maar alle verzorging gedaan. Je weet nooit waar we morgen weer staan.

Hierdoor waren we op tijd bij de kabelbaan voor Pergamon. Het voetpad naar boven is 5 km (Ingrid Vertessen) dus waren we blij te horen dat er ook een kabelbaan naar boven ging. We waren de eersten vandaag.

Acropolis

We hebben hierdoor heerlijk relaxed rond kunnen lopen bij de oude stad Pergamon die vroeger boven op de berg lag. Overal prachtig uitzicht over de omgeving op deze 335 meter hoge berg.

Pergamon was vroeger echt een centrum van de hellenistische cultuur. De heuvelburcht was vroeger één van de fraaiste steden van de oude wereld, met een rijkdom aan monumentale tempels, fonteinen en andere bouwwerken. De drie oorspronkelijke stadjes waaruit Pergamon bestond, waren met elkaar verbonden via trappen en terrassen, waarop overdekte zuilengangen van twee etages waren gebouwd.

Altaar van Zeus: magisch gevoel hier

Pergamon is ook bekend geworden omdat er één van de eerste ziekenhuizen werd gebouwd. Pergamon werd druk bezocht om zijn geneeskrachtige bron, waarbij zich een Asklepieion, dus heiligdom van Aesculapius bevond. Er werden geesteszieken behandeld door drinken van water, baden, theater, muziek en suggestie.

Theater Pergamon: 10.000 zitplaatsen

Het theater (op de steile berghelling) bood plaats aan 10.000 personen. Onderaan bij het theater vinden we ook de enige geocache in de wijde omgeving.

Er lopen ook nog schapen

Na twee uur rondwandelen op deze fantastische plek, dalen we weer af en vervolgen we onze weg en reizen we door naar Kuşadasi. We passeren hierbij Izmir. Wat een grote stad is dat! Het is dan ook de tweede stad van Turkije. We rijden er over de weliswaar drukke snelweg toch in een half uur door heen. Parijs doen we toch echt veel langer over…

De vissershaven van Kuşadasi

Als we in Kuşadasi aankomen, schijnt de zon en is de temperatuur perfect: 20° C. Onze camping ligt middenin het centrum van deze toeristenstad aan de boulevard. Voor ons even wennen zo’n toeristisch gebeuren. De stad is vooral zo geworden omdat er per jaar zo’n 600 cruiseschepen aanleggen zodat de toeristen van hieruit Efeze kunnen bezoeken.

De cruiseschepen varen weer

Na een wandeling naar een eilandje in de buurt eten we iets in een Turks restaurant. De ober slooft zich gigantisch uit en als we hem vragen hoeveel een taxi naar Efeze kost, krijgen we even later ongewenst bezoek aan tafel. De ober heeft een kennis gestuurd die ons wel een reisje naar Efeze wil verkopen. Hij vraagt er € 55,00 voor. Nadat we hem met veel moeite duidelijk maken dat we liever zelf reizen, druipt hij af. Nog weer later blijkt de taxi TL 230 (€ 15,00) te kosten.

We wandelen rustig door de gezellig drukke winkelstraatjes en langs het strand weer naar huis en genieten nog even van een mooie zonsondergang.

Efeze

20 april 2022 🌤☀️ 22° C.

Schitterend weer. Heerlijk zonnetje en niet te warm om Efeze te bezoeken. We laten ons met een taxi van Kuşadasi naar Efeze brengen. Een half uur rijden voor TL230 is echt spotgoedkoop.

Simon de pilaarheilige

Efeze heeft de naam de mooiste opgraving van Turkije te zijn. Het is onze derde opgraving en we vinden het er erg mooi. Natuurlijk de bekende bibliotheek maar ook de “ hangende” huizen (overdekte ruimte) zijn indrukwekkend. Bij het restaureren van het oude beschilderde stucwerk zijn studenten uit de Baltische landen actief geweest. Het is nog steeds gaande en een enorm puzzelkarwei om al die stukjes weer op de juiste plaats te krijgen. Bij de “hangende” huizen lopen we op glas zodat de mozaïeken goed zichtbaar zijn.

Ook hier een enorm theater waar vroeger 25.000 zitplaatsen waren. Hier zou ooit de apostel Paulus hebben gesproken. Het verging hem hier niet goed en hij is hier uitgejouwd door de hele menigte. Dat moet een gigantisch spektakel zijn geweest. We merken zelfs nu nog hoe goed de akoestiek is.

Na twee uur wandelen en een kwartier onderhandelen over de taxiprijs, zijn we rond 13:00 uur weer op de camping. Na een snelle lunch bij de camper brengen we de rest van de middag op het strand door. Voor ons gevoel is hier de zomer begonnen. We eten vanavond ook voor het eerst buiten in de avondzon bij de camper. Heerlijk.

Strandweer

Op weg naar de Turkse grens

15 april 2022 ☀️ 20° C.

Nea Karpali

Met een lekker zonnetje op de motorkap rijden we op tijd weg van camping Oranoupoli. We tanken bij vertrek helemaal vol met water en onderweg komen we langs de snelweg zelfs nog een loospunt tegen bij een benzinestation. Ook weer een lege vuilwatertank en een schone toiletcassette.

Onderweg doen we bij een supermarkt boodschappen en daar naast blijkt ook een grote megastore te staan. Het personeel binnen spreekt alleen Chinees en de winkel is helemaal volgepropt met Ali Baba – achtige zaken. Met behulp van Google Translate lukt het ons om een baardtrimmer (kapot gegaan), een elektrische tandenborstel en nog wat rommeltjes te kopen. Het kost amper iets. Het zal het ook wel niet lang blijven doen maar als het tijdens deze reis maar volhoudt.

We schieten flink op en het is vandaag erg rustig op de weg. Nauwelijks verkeer. We arriveren omstreeks 14:00 uur op camping Alexandropos. Het is een mooie plek waar alle voorzieningen zijn. We hebben al weer uitzicht op zee (we staan op 15 meter van het strand).

We doen de rest van de dag niet echt veel meer. We lezen allebei een boek uit, wandelen even door het dorpje (niet veel bijzonders). We nemen een prima warme douche en laten ‘s avonds voor ons koken door Maria. De vrouw van de campingeigenaar zegt ons toe een speciale Griekse maaltijd te bereiden. Er is bij de camping namelijk een groot restaurant. Dat valt echter wat tegen. We eten gefrituurde sardientjes en dat is alles.

We zijn echter wel blij dat we een afspraak kunnen maken voor de volgende dag. De campingeigenaar brengt ons naar Kavala en haalt ons ook weer op.

Kavala

16 april 2022 ☀️ 21° C.

Midden in de nacht merkten we dat onze koelkast het niet meer deed. Na controles en raadpleging (bedankt Hindek) blijkt dat het waarschijnlijk om een defecte thermostaat gaat. We eten de vriezer en de koelkast de komende dagen leeg en maken een telefonische afspraak om m maandag te laten nakijken in Turkije. Hopelijk komt het dan weer in orde.

Vandaag echter andere dingen… We gaan naar Kavala. Om 10:00 uur komt de campingeigenaar voorrijden met z’n BMW. Hij spreekt z’n vreemde talen niet maar weet ons wel te vertellen dat de auto er al ruim 1.000.000 kilometers op heeft zitten. De auto heeft al een keer een nieuwe motor gekregen.

We worden afgezet in Kavala bij het oude Byzantijnse aquaduct. Dat loopt midden door de stad en voorzag het hoog gelegen kasteel van water.

We bezoeken daarna de oude citadel met het kasteel. Er zijn nog flink wat restanten van de oude stadsmuur te zien. Ook het kasteel is nog redelijk al hebben de Grieken er niet heel veel werk van gemaakt. Wel is vanuit het kasteel een magnifiek uitzicht over de stad die rondom de oude burcht is gebouwd op een aantal heuvels.

In de oude binnenstad zie je ook echt de Oosterse invloeden terug vanuit de tijd dat Kavala nog in handen was van het Ottomaanse rijk.

Na drie uur wandelen houden we het voor gezien en drinken we nog een kopje koffie met iets lekkers. We hebben een stuk Grieks gebak bij de koffie: Tahini gebak. Het wordt door de Grieken speciaal voor de vastentijd gemaakt. We vinden het erg lekker. Agnes heeft een recept gemaakt voor Tahinopta gebak uit de Omniaoven (zie onze website onder recepten).

De rest van de dag brengen we lui door op de camping. We hadden daar ook nog een leuke ontmoeting met een stel Nederlanders. Zij bleken de schrijvers van leuke reisverhalen: https://rodebusje.nl Mooie site met interessante reizen.

Turkije

17 april 2022 🌧🌧 11° C.

Het weerbericht voorspelde het al. We krijgen een aantal dagen met veel regen. Voor ons een goed excuus om een stuk verder te reizen. We gaan op weg naar Turkije.

Over een vrijwel lege snelweg (alleen de tolhokjes zijn bemenst) rijden we in twee uur naar de Turkse grens. De grenspassage gaat snel. We hoeven alleen onze paspoorten, groene kaart en kentekenbewijs te laten zien. Ook moet ik de busbiker even losmaken zodat men kan zien dat er onder de fietshoes twee fietsen zitten en niet een motor. Alles is verder in orde, na tien minuten rijden we Turkije in.

Bij een koffiestop na de grens gebeurt er een klein wondertje: onze koelkast blijkt het opeens weer te doen. We nemen dus toch maar de oorspronkelijke route naar Troje en niet naar de man die de koelkast zou repareren.

We komen er al rijdend ook achter dat we ipv de veerboot over de Dardanellen ook een nieuwe brug kunnen nemen. Dat scheelt een uur wachttijd.

Nieuwe brug over de Dardanellen

Rond 15:00 uur zijn we in Troje. De camperplaats blijkt gewoon bij iemand in de voortuin te zijn. Naast de giftshop tegenover de ingang van het museum van Troje. De ingang van de archeologische opgravingen is 800 meter verderop.

Het is ondertussen droog geworden en we bezoeken eerst de opgravingen. Die zijn niet heel bijzonder maar we vinden het toch wel heel interessant om in zo’n stuk geschiedenis rond te lopen. De oudste restanten dateren van 2950 vóór Christus. De opgravingen bestaan uit negen lagen met stadsresten.

Het museum is echt schitterend. Een gebouw met een moderne architectuur en binnen een prachtige modern opgezette tentoonstelling met allerlei opgegraven voorwerpen.

In het museum is het goed zichtbaar gemaakt uit welke tijdvakken de voorwerpen zijn. Prachtig gedaan!

De rest van de avond brengen we weer gezellig en relaxed in de camper door. Het is ook weer gaan regenen.