Konya – Beyşehir – Eğirdir

22 mei 2022 🌤☀️ 24° C.

Rustig opgestaan, alle verzorging van de camper gedaan en toen naar de Butterfly Garden in Konya. Het bezoeken waard vanwege de vlinders natuurlijk maar ook vanwege de architectuur van het gebouw.

De architect van het gebouw is ontwikkelaar van vele projecten over de hele wereld: Arup. Als je van architectuur houdt, even op link klikken (Mirjam en JanRijn: ook een Deens project). Erg mooi gebouw! Jammer genoeg zien we wel weer een Turks trekje. Ze bouwen / maken iets moois maar houden het niet bij. Het gebouw vertoont al veel tekenen van verval; een kapot dak en binnenin is er veel afgebladderd door het vochtige en warme binnenklimaat.

In de tuin is maar een beperkt aantal vlinders te zien maar de grote blauwe vlinders zijn mooi om naar te kijken. De vlinders 🦋 zijn helemaal gewend aan veel mensen en komen soms zelfs op je hoofd zitten.

De weg naar Beyşehir is goed aangelegd en weer prima om te rijden. We maken hier een stop om boodschappen te doen en een oude moskee te bekijken. Voor we dat doen bellen we met een aantal jarigen: Tobias en Josje van harte gefeliciteerd met jullie verjaardag!

We doen boodschappen bij de Migros. Deze supermarktketen verkoopt ook biertjes en een flesje wijn. Echter… de eerste Migros had alles maar geen alcohol. Toen we vervolgens iets verderop bij een kleinere vestiging stopten, verkochten ze het wel. Agnes werd daar de bezienswaardigheid van de dag omdat ze als vrouw alleen biertjes en wijn kwam halen. Al het winkelpersoneel kwam bij de kassa kijken toen ze afrekende 😀. Dikke pret!

De moskee werd een verrassing. Het was een zogenaamde “bosmoskee”. Een plat houten dak dat door ruim 50 houten palen werd gedragen. Werkelijk prachtig! We staan er versteld van hoe we steeds elke keer opnieuw verrast worden!

De weg naar Eğirdir is wat slechter maar toch nog goed te doen. We komen ‘s middags rond 17:00 uur aan. We staan hier op een prachtige plek op een parkeerplaats aan het grootste zoetwatermeer van Turkije met een een mooi uitzicht op de besneeuwde bergtoppen aan de overkant.

‘s Avonds gaat het hard waaien. De bus schudt aardig heen en weer maar houdt zich verder prima. We staan er overigens niet alleen. Naast ons staat een groep Zwitsers en Duitsers die in hun grote campertrucks op weg zijn naar Iran.

Eğirdir – Karahayit

23 mei 2022 ☀️🌤 24° – 29° C.

De storm van gisteravond is vannacht overgetrokken en het is schitterend weer. We besluiten om een rondje om het schiereiland te lopen. We staan met de camper op het smalste stuk en lopen een rondje naar de haven en weer terug.

Als we bij het haventje aankomen, krijgen we een gratis concert van een grote groep brulkikkers. We zijn vroeg, het is stil en daardoor klinkt het geluid bijna oorverdovend. In het dorpje op het uiteinde van het schiereiland staan veel oude Griekse huisjes uit vroeger tijden.

Van Eğirdir naar Karahayit rijden we in één keer door. Het landschap is wederom wijds en schitterend. Wat een mooi land om met je campertje door heen te reizen. Rond een uur of twee parkeren we de buscamper naast onze fietsen. Ze staan er nog! 👍😀.

De dame van de camping herkent ons gelijk en wijst naar onze fietsen. We laten ze echter nog even staan. De temperatuur is hier inmiddels 29° C. en het zwembad is ditmaal vol dus we plonzen al gauw in het heerlijke water.

Als we nog even door de bazar wandelen, worden we ook weer herkend door de verkoper van sinaasappelsap en we krijgen een thee aangeboden die we natuurlijk niet kunnen weigeren. We kopen nog wat souvenirs voor de kleinkinderen en relaxen de rest van de dag op de camping. ‘s Avonds zetten we alvast de fietsen op de fietsdrager. Even de vasthoudbeugels opnieuw afstellen.

Naar de kust bij Burhaniye

24 mei 2022 ☀️ 29° C.

We zijn vroeg op. Een snel ontbijt, camper verzorgen, de fietsen er op, afscheid nemen van de campingeigenaar en op weg naar de kust. We hebben het plan om een weekje op een camping aan het strand te gaan staan en even “vakantie” te houden. Het wordt steeds warmer (34° C.) en zo nu en en dan een duik in zee trekt ons wel.

De weg naar Altin Camp bij het plaatsje Burhaniye is 362 km rijden. Een groot deel van de route gaat over een gladde driebaans tolweg. Weinig verkeer dus en we schieten lekker op.

Halverwege maken we nog een stop bij Marmara Gölü, een groot meer dat er echter niet meer is. Opgedroogd door allerlei oorzaken (dammen, klimaatverandering, enz.). De restanten van het meer zijn nog zichtbaar in de vorm van visrestaurantjes en bootjes. Van water is echter geen sprake. Het uitdrogen is enorm snel gegaan. Op foto’s is te zien dat drie jaar geleden het meer nog vol met water was.

Een groot deel van de weg loopt door twee rivierdalen: Alasehir Ovasi en de Akhisar Ovasi. Beide dalen staan helemaal vol met druiven. Het is een gigantisch gebied. Het verbaast ons een beetje omdat er weinig Turkse wijn te vinden is. Als we het nazoeken, blijkt dat de druiven voor de rozijnen (inderdaad Sultana rozijnen) worden verbouwd.

Als we aankomen op de camping, worden we opnieuw geconfronteerd met een kapotte fietsdrager. Gelukkig zijn de fietsen er onderweg niet afgevallen maar de stang is opnieuw afgebroken op dezelfde plek als de vorige breuk. De reparatie in Aksahay heeft dus niet mogen baten. De twee opgestuurde beugels zijn nog steeds niet aangekomen. De Turkse douane is nogal vasthoudend 😉.

Goede raad is duur. Hoe nu verder? We balen natuurlijk als een stekker! Maar goed… nu eerst maar eens nadenken en genieten van het lekkere strand!

Campingleven

25 mei 2022 ☀️ 29° C.

Heerlijk geslapen. Opnieuw twee wassen gedraaid (wat een was heeft een mens toch) en een lekke band geplakt van Jan z’n fiets.

Toen we wakker waren, was er ook iets vreemds aan de hand. Het spiksplinternieuwe gelzadel van Agnes haar fiets was beschadigd. We denken door één of ander dier… Iemand wel eens zoiets meegemaakt?

Tussen de middag hebben we telefonisch contact gehad met de leverancier van onze fietsdrager. Ook zij vinden het erg vervelend voor ons en willen ons graag helpen. We spreken nu af dat zij de nieuwe beugel opsturen naar een adres in Griekenland. Wij passeren over drie dagen de grens en halen dan de beugel in Griekenland op. Hebben we geen problemen meer met de Turkse douane. We hopen dat deze oplossing wel werkt en dat we onze reis op de normale manier kunnen vervolgen.

‘s Middags fietsen we een kort stukje naar het nabijgelegen Ören. Een oud dorpje dat uitgegroeid is tot een behoorlijk badplaatsje met een mooi zandstrand. Er is ook nog een pleintje met wat opgravingen en het Pegasusbeeld.

Terug bij de camper genieten wij lekker van ons eigen strandje. Agnes maakt nog een recept voor de Omnia (zie hiervoor de receptenpagina). Ons volgende blog zal pas volgende week woensdag weer zijn. We doen even rustig aan.

Tot slot een tip: Deze blog leest het best als je vanuit het mailbericht doorklikt naar de website camperoppad.com. De foto’s komen dan beter tot hun recht. Sommige foto’s kun je pas op werkelijke grootte zien als je er op klikt en dat werkt alleen op de website. Ook de opmaak is beter dan in het mailbericht.

Sultanhani en een fietsendragerprobleem…

19 mei 2022 🌧☁️ 14° C.

Gisteren vertelden we Tahir (campingeigenaar) van ons fietsdragerprobleem. Is echt een probleem aan het worden omdat de fabriek al voor de tweede keer een reserve stang heeft opgestuurd maar de Turkse douane houdt het pakket nog steeds vast…

Tahir bood aan om ons vandaag te helpen en bracht ons naar een plaatselijke garage waar men een nieuwe stang zou kunnen maken. Dat feest ging echter niet door. Wat nu? Opnieuw een telefoontje van Tahir… In Aksaray (30 km terug) kon men het maken.

Het duurde even maar uiteindelijk is het gelukt! Met drie man sterk is er aan de fietsdrager gesleuteld maar uiteindelijk is onze originele buis gelast en kunnen we de fietsdrager weer gebruiken. We hopen dat hij het houdt tot we in Nederland terug zijn en een nieuwe kunnen halen.

Terug in Sultanhani gaan we naar de grote karavanserai (Han). Deze is erg mooi om te bekijken. Men heeft veel zorg besteedt om de karavanserai goed uit te lichten. We vinden het een schitterend gebouw. Het wordt niet gebruikt zoals de andere karavanserais die we bezochten maar is echt een museum waarin het gebouw centraal staat.

In Sultanhani stuiten we op een vreemd verschijnsel. Men maakt nieuwe tapijten “oud” door ze op straat te gooien en al het verkeer er over heen te laten rijden. “Oude” tapijten brengen bij sommige kopers meer geld op.

In Göreme zagen we al een draaiende trommel met tapijten en stenen erin om “slijtage” te bewerkstelligen. Hier is de straat bedekt met tapijten.

We kijken ook even bij een atelier waar mannen oude tapijten herstellen. Een precies klusje wat veel van je ogen vergt, horen we van Tahir die vroeger dit stopwerk ook jaren heeft gedaan.

Het weer is vandaag omgeslagen. Zaten we gisteravond nog tot een uur of acht buiten voor de camper, nu is het erg fris. De temperatuur komt amper boven de 14° C. We zitten een groot deel van de middag knus binnen. Agnes maakt al vast het recept voor de Omniaoven dat dit weekend online komt.

Tuz Gölü – Sille – Konya

20 mei 2022 🌤☀️ 12 – 19° C.

We verlaten Sultanhani, nemen afscheid van Tahir en rijden richting Tuz Gölü. Het is een groot zoutmeer dat steeds verder aan het droogvallen is. De weg er naar toe loopt over een grote vlakte die al door het water van het meer is prijsgegeven. We kijken uit over een grote dorre vlakte waar maar weinig vegetatie is.

Als we langs een rij bomen rijden op een zandwal, zien we in de verte de uitkijktoren opdoemen. Van hieruit zouden we flamingo’s kunnen spotten. Als we bij de uitkijktoren aankomen, blijkt echter het water zich al verder te hebben teruggetrokken. Toch is het een mooie plek om even rond te kijken. Hier zijn de geulen met het zoute water goed zichtbaar. Het is er heerlijk rustig en op een paar vogels na doodstil.

Na een kop koffie en een paar dronevluchten rijden we door naar Konya. Terwijl we richting Konya rijden, krijgen we contact met Sebiha die we al eerder tijdens onze reis bij Manavgat ontmoetten. Zij woont in Konya en wil ons heel graag Sille laten zien. We spreken af op de parkeerplaats bij het plaatsje.

Het is heel leuk om Sebiha nogmaals te ontmoeten. Ze is een mooie en moderne jonge Koerdische vrouw die ons van alles vertelt over de Turkse gewoontes. We leren een hoop van haar over allerlei onderwerpen. Voor ons is het fijn dat ze zo goed Engels spreekt. Ze vertelt over haar werksituatie en we horen dat het met de goede banen hard werken is met lange werktijden. Ze is wat dat betreft best jaloers op de Turkse mensen die in Nederland wonen en werken.

Het dorpje Sille is een toeristische trekpleister. In het dorpje sprak men tot 1920 nog Grieks en leefden Grieken en Turken vreedzaam naast elkaar. De grote filosoof Rumi zorgde er voor dat er al vanaf de twaalfde eeuw respect was voor elkaars geloof.

We bekijken samen het Grieks-orthodoxe kerkje, de moskee en ook nog een klein museumpje dat “Tijd” als thema heeft. Er staat een aantal bijzondere meetinstrumenten.

Sebiha laat ons na deze bezoeken kennismaken met het roken van een Turkse shisha (waterpijp) en we eten gefrituurd ijs. Lekker!

Hierna brengen we Sebiha thuis met de camper en rijden wij door naar een grote gratis camperplaats aan de rand van Konya. Het is een prachtige camperplaats waar alle voorzieningen (water, elektriciteit, toiletten en douches) gratis zijn. Volgens Sebiha is dit omdat het een bedevaartsoord is. Veel voorzieningen in de stad zijn hier gratis.

In het begin staan er nog niet zoveel campers maar als na een kwartier nadat wij zijn gearriveerd, er een grote groep Italiaanse campers (groepsreis) aankomt, is de camperplaats bijna vol. We hebben weer leuke gesprekken met een Zwitser en de Italiaanse reisleidster. ‘ s Avonds zitten de Italianen gezellig met elkaar aan een lange tafel buiten te eten.

Konya

Om 9:00 uur (8:00 uur Nederlandse tijd) zingen we eerst voor Sam. Sam, onze jongste kleinzoon, wordt vandaag 1 jaar. We vinden het toch wel een beetje lastig dat we er vandaag niet bij kunnen zijn. Maar even FaceTimen maakt veel goed.

Vandaag bezoeken we Konya. Konya is de oudste hoofdstad van Turkije en heeft veel oude moskeeën. Vanaf de camperplaats is het 400 meter lopen naar de tramhalte van lijn 5H die je snel de stad inbrengt. We stappen na vier haltes uit bij Mevlana waar het klooster is met de tombe van Rumi. Rumi is één van de grootste filosofen en dichters die bij alle godsdiensten weerklank vindt (Soefisme). Enorm veel gelovigen bezoeken zijn graf.

De tombe maakt ook op ons grote indruk. Het klooster ziet er heel anders uit dan alle andere kloosters die we tijdens deze reis hebben gezien. Binnen klinkt muziek van de derwisjen en dat alles bij elkaar maakt dat er een speciale sfeer hangt. Aan de buitenkant worden momenteel restauratiewerkzaamheden uitgevoerd.

Na het graf van Rumi slenteren we door de ruim opgezette bazarwijk richting de heuvel in de oude stad met daarop de Alaeddin moskee.

De bazar is Konya is authentieker van opzet dan in andere grote steden in Turkije. Redelijk ruim opgezette straatjes met winkeltjes, restaurantjes en verschillende oude moskeeën die de moeite waard zijn om te bekijken.

Op de heuvel is de Alaedin moskee. Het is de oudste moskee van Konya. Hierachter is een grafkamer met tombes van een aantal sultans. We lopen daarna over de (kunstmatig opgeworpen) heuvel en gaan door de bazar weer terug naar de tramlijn en naar de camper.

Onderweg eten we als lunch een specialiteit uit Konya, Etliekmek. Het is smaakvol en heeft wel iets weg van de in Nederland verkrijgbare Turkse Pizza (iets pittiger).

.

‘s Avonds bezoeken we een voorstelling van de dansende derwisj. Een derwisj is een soefigeestelijke die een gelofte van armoede heeft afgelegd. De voorstelling is toegankelijk voor iedereen. Wij betalen 30 TL per persoon. De dans stelt eigenlijk een gebed voor. Voor extra informatie over de achtergrond van de dans: klik hier.

15 mei 2022 🌤🌧 20° C.

Voor ons doen een rustige dag. Geen echte plannen vandaag. We hebben het idee om een paar dagen in deze omgeving rond te kijken. Er valt hier veel te zien. Als gevolg van erosie door water en wind werden de vulkanische afzettingen tot een sprookjesachtig landschap omgetoverd. In het tufsteen werden door de Byzantijnen kerken en woningen uitgehouwen.

We hadden gehoopt om vanochtend naar de ballonnen te kunnen kijken. De voorspellingen waren echter slecht voor vandaag; te veel wind en regen. De ballonnen blijven dan aan de grond.

Wij zingen eerst voor Myran. Zij is jarig vandaag. Ze is blij verrast: toch nog een klein feestje. Rond een uur of elf vertrekken zij terug naar de kust en als zij weggaan, kunnen we op hun plaats staan. Hiervandaan hebben wij een schitterend uitzicht op Göreme.

Nadat we hen hebben uitgezwaaid, lopen we de helling af naar het dorp. We gaan even langs de stalletjes en bedenken wat we hier allemaal willen bekijken. Er worden veel verschillende tours aangeboden omdat het hele gebied erg interessant is. We kunnen niet echt kiezen. We doen nog wat kleine boodschapjes in het dorp en gaan terug naar de camping. Pfff… weer de steile helling op.

Op de camping doen we rustig aan. Er gaat veel tijd inzitten om het filmpje te uploaden. De WiFi is van matige kwaliteit hier. Zonder WiFi werkt ons internetabonnement hier gek genoeg niet. We zijn hierdoor slecht bereikbaar. ‘s

Avonds begint het te waaien en niet veel later breekt er een flink onweer los. De camper staat hoog en we schudden aardig heen en weer. Gelukkig zitten we droog en hebben we het lekker knus in ons huisje op wielen. Het heeft één voordeel, de storm gaat ‘s nachts weer liggen en dat betekent dat de volgende ochtend de ballonnen varen (van twee dagen).

Göreme

16 mei 2022 ☀️🌤 22° C.

Het is rond vijf uur ‘s ochtends als we het eerste geluid horen van de branders van de luchtballonnen. Als we buiten kijken, weten we niet wat we zien… de hele vallei is bezaaid met opstijgende luchtballonnen. Gigantisch! Wat een gezicht, zeg! Overal waar we kijken, zien we dalende en opstijgende luchtballonnen. De piloten van zijn zo ervaren dat ze al stijgend en dalend door de rotsformaties heen varen.

Als we meer dan een uur hebben staan kijken, zien we de eerste ballonnen weer landen. Een aantal piloten zijn zo ervaren dat ze de grote manden gewoon op de trailer laten landen en vervolgens van de landingsplek wegrijden.

We hebben ook besloten wat we vandaag gaan doen. Achmed (campingeigenaar) adviseert ons om voor één dag een auto te huren en tekent een plattegrond met een toertocht door de omgeving. We moeten een keuze maken voor vandaag. Er is veel moois en bijzonders te zien. De huurauto kost ons € 50,00 en wordt op de camping gebracht.

We zijn niet de enige bezoekers van al het moois. Het is in schrille tegenstelling met de vorige dagen… Als we het Open luchtmuseum van Göreme bezoeken, kunnen we over de hoofden lopen. Het museum is vooral leuk vanwege de oude kerken die zich in de tufsteen formaties bevinden.

Het tweede hoogtepunt waar we naar toe rijden, is de “Love Valley”, zo genoemd vanwege de penisvormige tufsteenformaties. Ze worden ook wel feeënschoorstenen of fairychimney’s genoemd. We kijken eerst boven bij de vallei voor een mooi uitzicht over de formaties en vinden later een weggetje de vallei in.

Na een lekkere lunch (Turkse ravioli) rijden we richting Ürgüp. Langs deze weg staan rotsen van tufsteen met grote stenen er op. We zetten de auto langs de kant van de weg en wandelen een stukje het gebied in en laten de drone even omhoog gaan omdat het hier niet druk is.

Na Ürgüp passeren we Uçhisar. Dit stadje heeft een intrigerende bouw. Het ligt op de hoge rotsen gebouwd en in de rotsen zijn veel grotten. Je kunt de top bereiken via een gangenstelsel binnendoor en via een pad buitenom. Het lijkt wel een kasteel. Mooi gezicht!

Na een stop bij de Pigeonvalley keren we terug naar de camping. Daar ontmoeten we een ander Nederlands stel dat naast ons komt staan in hun blauwe camperbus (Instagram: #living_the_Paco_live). We borrelen, eten samen en ik krijg drone-les van Jorg die met zijn drone schitterende filmpjes maakt en Lisa wordt door Agnes enthousiast gemaakt voor de Omniaoven. ‘s Avonds gaan we op tijd naar bed. Morgen weer een dag!

Göreme en Avanos

17 mei 2022 🌦 18° C.

Geen ballonnen (hoewel… we zagen er later toch een stuk of vier) vandaag ivm de slechte weersverwachting. Toch ontbijten we in het zonnetje voor de camper voordat Achmed ons naar het keramiekmuseum in Avanos brengt.

Het stadje Avanos ligt op zeven kilometer van Göreme aan de rivier de Kizihrmak (Rode rivier). Deze rivier levert de grondstof (rode klei) voor alle keramiek die in deze omgeving wordt gemaakt.

Hoewel het museum niet in de vele tours wordt opgenomen en maar in weinig reisgidsen wordt vermeld, is het een aanrader van jewelste! Wat een schitterend museum is dit toch weer. Als je voor de ingang staat, denk je even dat het niet veel voorstelt maar als je eenmaal binnen bent (30 TL pp), weet je niet wat je ziet! Het museum bevindt zich onder de grond in een groot gangenstelsel en bevat een grote collectie keramiek. Alleen al het gangenstelsel is de moeite waard om te bekijken.

Het stadscentrum kent een groot aantal keramiekwinkels. In één van die winkels schuilen we voor het noodweer (al weer een flinke onweersbui) dat nu net losbarst. Agnes mag even haar kunsten op de draaischijf laten zien en we kopen er wat souvenirs en ook heel praktisch een ovenschaal voor thuis.

In Avanos is hier en daar langs de rivier ook mooie keramiek te bewonderen. Nadat we bij de supermarkt nog wat boodschappen hebben gedaan, haalt Achmed ons weer op. De rest van de middag brengen we door op de camping.

‘s Avonds doen we nog een spelletje en we ruimen de camper een beetje op. Morgen gaan we weer verder maar… ‘s ochtends kijken we eerst weer naar de ballonnen! Het belooft druk te worden!

Göreme – Sultanhani

18 mei 2022 ☀️🌤 25° C.

Een dag met een gouden randje… het houdt maar niet op. Elke dag in Turkije brengt ons weer nieuwe verrassingen.

Vanochtend de wekker gezet om 05:00 uur. Naar buiten en … opnieuw 156 ballonnen (maximaal toegestane aantal) in de lucht! Erg helder weer en maar weinig wind! Wat een schitterend schouwspel! Twee uur lang keken we naar de ballonnen die vandaag wel heel dichtbij ons vlogen. Ilse en Niels, een Nederlands stel dat op de motor op weg is naar Kazachstan, kwamen ook met enthousiaste verhalen terug en deelden enkele foto’s vanuit de mand van hun luchtballon. Ze hadden een fantastische ervaring!

We reizen vandaag weer verder. Nadat we van iedereen afscheid hebben genomen, is de ondergrondse stad bij Derinkuyu de eerste stop van vandaag. Er bevindt zich hier onder de grond een gigantisch gangenstelsel waar vroeger 35.000 tot 50.000 mensen onder de grond konden leven. Het gangenstelsel telt 11 verdiepingen en strekt zich uit over 4 km2.

Je moet hier geen last hebben van claustrofobie. De gangen zijn zeer smal en soms steil. Natuurlijke luchtkokers en waterbronnen maakten het bewonen mogelijk.

Güzeljurt is een dorpje waar de oude straatjes van vroeger nog goed bewaard zijn gebleven. Via een helling van bijna 20% komen we het oude Cappadociase dorp in en uit. We treffen hier veel grotwoningen aan waarvan er een groot aantal is verbouwd tot woningen die nu nog steeds worden bewoond.

Bij Ihlara loopt een enorme kloof door het landschap. In de wanden zijn in de 11e na Christus ruim zestig kerken en kloosters uitgehakt. Iets voorbij het dorpje Ihlara dalen we af naar het dorpje Belisürma. Hier maken we een wandeling door de kloof en bezoeken we één van die oude kerken. Even een flinke klim!

Moe gelopen en met een hoofd overvol met indrukken laten we het prachtige stadje Selime aan ons voorbij gaan en zetten we onze camper neer op het groene gras van de Kervansaray Camping en Pansion in Sultanhani.

We blijven hier een nachtje extra staan omdat de hulpvaardige Tahir ons wellicht kan helpen met de fietsdrager te herstellen omdat het reserveonderdeel nog steeds niet uit Nederland is gearriveerd.

12 mei 2022 ☀️ 24° C.

Als we afscheid hebben genomen van Manfred en Gerlinde (zij gaan via Van door richting Azerbeidzjan), gaan wij de stad Diyarbakir nog in. Het is voorlopig de laatste grote stad die we zullen bezoeken.

Ook de laatste stad van de voormalige zijderoute. Aan de grote karavanserai midden in de stad kun je al enigszins merken hoe het in de tijd van Marco Polo er uit gezien moet hebben. Het ademt een sprookjesachtige atmosfeer en het is er al een drukte van belang terwijl wij toch echt vroeg op pad zijn gegaan.

Tot onze verrassing bevindt zich in de kelderruimte onder de karavanserai een gigantische boekwinkel. Zo groot zie je ze bij ons bijna nergens meer. We komen er heel veel bekende schrijvers (Harari, James Joyce, feministische literatuur) tegen die in het Turks zijn vertaald. De boekverkoper wijst ons ook de afdeling Koerdische boeken.

De oude moskee is ook het bezoeken waard. Net zoals in Mardin valt het ons op dat de moskee een langwerpig rechthoekig grondplan kent. In Istanbul hebben de grote moskeeën een ronde of vierkante vorm. Veel oude gebouwen in Diyarbakir hebben trouwens een zwart-wit gestreepte gevel. Bij één van de oude moskeeën staat een opvallende minaret die gebouwd is op vier rechtopstaande blokken steen.

Als we dwars door de hele stad heen zijn gekuierd en we de stadsmuren aan de andere kant bereiken, keren we om en gaan terug naar de camper. We verlaten deze miljoenenstad en rijden in anderhalf naar Karadut.

Bij het Pansiyon Karadut Otel zetten we de camper achter het hotel neer. We zijn (voor de zoveelste keer) opnieuw de enige camper. We worden enthousiast en erg vriendelijk geholpen door Osman, de neef van de eigenaar, die ons alles wijst. We hebben achter het hotel een erg mooi uitzicht op de ons omringende bergen.

We willen vanuit hier naar Nemrut Dagi. Het is voor ons beiden één van de hoogtepunten van deze reis. We maken een afspraak dat we de volgende dag eerst naar boven gaan om de Nemrut te bezoeken en daarna nog een aantal andere bezienswaardigheden in de omgeving. De eigenaar van het hotel verzorgt zelf deze rondrit met zijn eigen auto. Een Turks ontbijt (ditmaal een ontbijt van normale proporties) is in de rondrit inbegrepen. Deze dag gaat ons 800 TL (ongeveer € 50,00) kosten. Voor dit bedrag laten wij ons graag een dag rondrijden.

We genieten de rest van de middag heerlijk op onze luie stoelen voor de camper en maken ook gebruik van de wasmachine. Één minpuntje: we hadden hier ons volgende filmpje willen uploaden naar ons YouTube kanaal. Dat lukte helaas niet… de WIFI verbinding is veel te traag en valt meerdere malen weg. Je kunt nu echt merken dat we meer het binnenland ingaan en dat in kleine dorpjes de dekking weg valt. We proberen het zaterdag bij volgende stop.

Nemrut Dağı en omgeving

13 mei 2022 ☀️ 27° C.

Vroeg wakker worden met een strakblauwe lucht is beslist geen straf. We zitten al vroeg aan een kopje thee voor de camper in het zonnetje en al voor 9:00 uur wordt er door Osman gevraagd of we al trek hebben.

Na het ontbijt rijden we eerst de berg op. De weg omhoog is op zich goed te doen met een buscamper (netjes aangelegd en breed genoeg om andere busjes te laten passeren) maar nu kunnen we heerlijk genieten van de echt fantastische uitzichten. Onze “chauffeur” stopt ook regelmatig en dringt er bij mij op aan om een foto te maken. Het is te merken dat hij het vaak doet… hij stopt op de mooiste plekken.

Als we de parkeerplaats bereiken (wel even een stop voor een kaartje kopen) is het vervolgens nog een flinke klim naar boven. Wij kiezen voor de trap die naar het Westelijke plateau gaat. Achteraf gezien een goede keuze. De mooi aangelegde trap gaat door tot bovenaan.

Het is nog voor tien uur als we boven zijn. We zijn de enige bezoekers op dit tijdstip. Ongelofelijk! Er komen heel veel bezoekers maar die komen vrijwel allemaal met zonsopgang of zonsondergang. Nu hebben we de hele berg voor ons zelf.

Het werd voor ons echt een magisch moment. Ongelofelijk dat er op deze hoogte (2200 meter) zulke grote beelden zijn gemaakt. De verweerde en gecraqueleerde koppen geven deze berg een onwerkelijke sfeer. De stilte en het fantastische uitzicht maken het plaatje compleet! Nemrut Dagi overtreft onze stoutste verwachtingen.

We lopen een ronde om de top heen en bezoeken ook het Oostelijke plateau. Hier staan niet alleen de koppen maar ook nog de metershoge beelden waar ooit de koppen op hebben gestaan.

Na dit alles dalen we weer in een rustig tempo af naar de auto. We nemen opnieuw de trappen van het Westelijke plateau omlaag omdat die beter zijn aangelegd dan de Oostelijke kant. Hier loop je op oneffen stenen.

Na Nemrut Dağı drinken we een kopje çai met familie van onze chauffeur die zitten te picknicken aan de voet van de berg. We kletsen en wisselen foto’s uit van de kleinkinderen. Na deze korte kennismaking gaan we verder met de tour.

We rijden langs Arsemia, het zomerverblijf van koning Antiochus de eerste, gebouwd 300 jaar voor Christus.

Vervolgens nemen we een kijkje bij Yeni Kale. Yeni Kale (nieuw kasteel) is gebouwd door de Mamluks op de plaats van een oud kasteel uit 300 jaar voor Christus.

Hierna gaan we naar Cendre Köprüsü, een oude Romeinse brug. De oude brug overspant op een mooie plek (vlakbij een grote kloof) de rivier Cendere Çayi. We laten bij de brug de drone nog even vliegen (zie filmpje op YouTube binnenkort).

Als laatste onderdeel van onze rondrit lopen we een ronde om de heuveltop bij Karakus Tümülüsü. Hier staan grote zuilen op een grafheuvel waarvan de zuil met de adelaar er op het bekendste is. De grafheuvel zelf is ooit geplunderd.

We zijn weliswaar rondgereden (deze bezienswaardigheden waren erg interessant maar wij vonden vooral ook de natuur erg mooi!) maar bij de meeste plekken moest op deze warme dag flink trappen gelopen worden. De rest van de dag luieren we bij de camper en genieten van het uitzicht.

Voor de fans: Agnes vindt nog wel tijd voor weer een heerlijk recept voor de Omniaoven. Zie hiervoor onze receptenpagina.

Reisdag naar Göreme

14 mei 2022 🌦 17 – 21° C.

Vandaag is een reisdag geworden. In eerste instantie waren we van plan om bij Kahramanmaraş een overnachtingsplek te zoeken. Het weer werkt echter niet mee. De temperatuur daalt onder de twintig graden, het regent zo nu en dan en op de geplande tussenstop is niet veel bijzonders te zien. We maken er een reisdag van en rijden in één keer naar Göreme. Agnes plant twee andere tussenstops onderweg waar we een langere stop maken.

De eerste stop is bij een groot meer. Het is er vrijwel windstil en de weerspiegeling de omringende bergen in het water zorgt voor een prachtig plaatje. We maken mooie dronebeelden van onze camper aan het water.

De laatste stop is aan het eind van een lange reeks nieuwe tunnels. De toch al redelijke weg (D-300) wordt hier verbreed naar een zesbaansweg. Het landschap is weer adembenemend. Wat is het toch een mooi land. De stop waar we allebei een gözleme eten is ook weer sfeervol. We raken er in gesprek met een Syrische jongen die graag wil weten hoe hij in Nederland kan komen. We leggen hem uit dat dat niet eenvoudig is.

We passeren onderweg een groot vluchtelingenkamp. Er worden hier 90.000 vluchtelingen opgevangen. Na vandaag in totaal meer dan 500 kilometer te hebben afgelegd, arriveren we om 17:45 uur in Göreme. Het was voor ons doen een erg lange ritmaar de mooie natuur waar we doorheen reden, maakte veel goed!

In Göreme vinden we een plekje op de Panorama camping en treffen daar voor de tweede maal deze vakantie Peter en Myran van Endless on Wheels.

Peter en Myran zorgen voor een Chinese maaltijd (inclusief Chinese muziek) en Agnes voor een toetje (Turkse yoghurt met walnoten en honing). Heerlijk om na zo’n lange rit aan te schuiven.

We kletsen weer heel wat af al zitten we deze avond niet heel lang buiten. Het wordt al gauw te fris om buiten te zitten. Jammer genoeg genoeg horen we dat we de volgende morgen niet vroeg op hoeven omdat de luchtballonnen waar (Göreme bekend om is) morgenochtend niet opstijgen ivm het slechte weer. Volgende keer beter!

We kunnen wel melden dat het op de Panorama Camping ook eindelijk is gelukt om onze derde film te uploaden. Zie hiervoor ons YouTube kanaal.

8 mei 2022 🌤☀️ 21° C.

Şanlıurfa

We beginnen vandaag met een volledige verzorging van de camper. De watertank helemaal vol en een schoon toilet. We verwachten dat we de komende dagen veel vrij zullen moeten staan. Als we Gaziantep verlaten, zien we langs de weg beelden van een karavaan. We realiseren ons dat we momenteel steden aandoen die vroeger langs de zijderoute lagen. In al deze steden vinden we daarom ook grote Hans (een Han is een overnachtingsplek voor de karavanen: een vaak vierkant gebouw met een binnenplaats waar de kamelen werden verzorgd.

We rijden vervolgens over een schitterend aangelegde snelweg van Gaziantep naar Şanlıurfa door een wijds landschap. Rijdend door licht glooiende heuvels bereiken we na twee uur Şanlıurfa.

We parkeren de camper op een grote parkeerplaats bij het archeologisch museum. Onder de parkeerplaats ligt ook een grote parkeergarage. Aan de andere kant van de parkeerplaats ligt een groot winkelcentrum waar het de hele dag (we arriveren op een zondag) door erg druk is. We blijven hier twee dagen staan. De overnachting is weer goedkoop: 10 TL (€ 0,63).

Als eerste bezoeken we het Şanlıurfa Arkeoloji Müzesi. Opnieuw een schitterend museum, hier zijn de Turken toch wel heel goed in! Het gigantische museum laat de oudste tijden herleven met mooie panorama’s met artefacten van meer dan 10.000 jaar voor Christus.

Elke keer als we een ander tijdperk “ingaan”, passeren we een soort van poort waardoor je goed beseft dat je weer in een nieuwe tijd belandt. In het museum is één van de oudste nederzettingen nagebouwd en zijn veel van de daar gevonden spullen tentoongesteld. We gaan de echte vindplaats (Göbeklitepe) overmorgen bezoeken.

We lunchen in het restaurant van het archeologisch museum en gaan daarna naar het volgende prachtige museum: het Şanlıurfa Mozaik Müzesi (Haleplibahçe Mozaik Müzesi).

Hier liggen opnieuw prachtige mozaïekvloeren die gered zijn nadat er in de buurt een stuwdam is aangelegd. Bij die werkzaamheden kwamen mozaïeken tevoorschijn die via een grote reddingsoperatie nu in dit museum te zien zijn. En terecht… de mozaïeken uit 185 jaar na Christus zijn erg mooi.

We doen boodschappen (onze voedselvoorraad moest aangevuld) in het drukke winkelcentrum vlakbij en de rest van de middag zitten we lekker in het zonnetje voor de camper. Er zijn meer campers die hier overnachten. We staan in een rij met Duitse, Franse en Turkse campers.

Şanlıurfa

9 mei 2022 🌤☀️ 22° C.

Gisteren twee musea, vandaag staat de oude binnenstad van Şanlıurfa op het programma. Als eerste bezoeken we het park Balıklıgöl met de geboortegrot van Ibrahim (Abraham). Şanlıurfa heette vroeger Urfa en vandaar dat wij in de Bijbel het over Abraham van Ur hebben.

De grot heeft een aparte ingang voor mannen en vrouwen. De plek is een bedevaartsoord voor veel moslims. Rond de geboortegrot is veel te doen.

Er ligt een mooi park met meerdere kleine moskeeën maar er is één grote die we mogen bezoeken (zonder schoenen en Agnes met hoofddoek). In de grote moskee kunnen we een relikwie bewonderen met haren van Ibrahim.

Er is een vijver (Balihkgöl) met allemaal grote vissen. De vijver heeft te maken met een legende. Ibrahim zou hier bijna vermoord zijn doordat hij in een groot vuur werd gegooid. Allah veranderde het vuur in water en redde de jonge Ibrahim.

De vissen zijn nu heilig. Ook rond deze vijver weer veel bedevaartsplekken waar de moslims bidden en de vissen voeren met speciaal voer. Als wij er ‘s ochtends zijn, is het er nog rustig. ‘s Middags als we teruggaan is het er ontzettend druk omdat alle moslims hier op de foto gaan in de mooiste kleding.

Na de Balikhgöl lopen we om de hooggelegen burcht die boven de oude stad uittorent. Hier is goed te zien hoe groot deze miljoenenstad is. Vanaf de hoogste plek is het uitzicht prachtig over de op heuvels gebouwde stad. We komen er een bruidspaar tegen dat zich hier laat fotograferen. De burcht blijkt gesloten ivm restauratiewerkzaamheden.

Het is trouwens wel iets wat wij hier in het oosten van Turkije niet hadden verwacht. Het is de zoveelste miljoenenstad op een rij. Na Mersin, Adana en Gaziantep ook hier weer veel Chinese aandoende hoogbouw. Şanlıurfa heeft bijna twee miljoen inwoners. Ook Diyarbakir dat we de komende dagen nog gaan bezoeken, is een zeer grote stad.

De bazar van Şanlıurfa is andermaal een feestje. Druk en toch gezellig. Het is wederom een groot gebied waar duizenden mensen hun inkopen doen. Ook hier weer kruiden, groenten en dit keer veel straatjes met handwerkslieden.

We vinden het hier erg prettig dat de verkopers totaal niet opdringerig zijn. Een groot verschil met voorgaande soukhs. We genieten hierdoor heel relaxed van het kleurige spektakel. Over kleuren gesproken… we zien hier de mooiste gewaden voorbij komen. Ook de winkeltjes zijn één groot kleurenfeest.

Midden in de bazar ligt de Gümrük Hani, een mooie karavanserai waar we wat eten en lekker om ons heen kunnen kijken. We zijn hier één van de weinige toeristen. Kinderen zitten ons soms echt aan te staren.

Moe gelopen (acht kilometer geslenterd) na al dit moois, gaan we terug naar ons huisje op wielen en luieren we voor de deur. Na een uurtje staat daar opeens weer het Duitse stel uit Gaziantep voor onze neus. We kletsen even gezellig met elkaar en het blijkt dat we ze de komende dagen ook weer zullen ontmoeten. Ze hebben zeker nog twee dagen dezelfde route als wij. We spreken af om de komende nachten in ieder geval samen op de overnachtingsplekken in Mardin en Diyarbakir te gaan staan.

Göbekli Tepe – Mardin

10 mei 2022 ☀️🌤 23° C.

Göbekli Tepe stond al de hele reis hoog op ons verlanglijstje. Deze opgraving laat één van de oudste nederzettingen ter wereld zien. Archeologen geven aan dat de hier gebouwde tempel heeft geleid tot de eerste vestiging van mensen die zich bezighielden met landbouw. De gevonden tempelresten zijn meer dan 12.000 jaar oud. Ook hier weer een erg mooi en modern bezoekerscentrum.

Van Göbekli Tepe is het ruim twee en halfuur rijden over de D-400 naar Mardin. Mardin is een echte oude Oosterse stad gebouwd op de hellingen van de hoog oprijzende rotsen van een oude vulkaan. De D-400 is een staatsweg. De weg vormt een lange oost-westroute door het zuiden van het land, vanaf Datça tot de grens met Iran bij Esendere. Op de route liggen grote steden als Antalya, Adana, Gaziantep en Şanlıurfa. De D400 is 2.057 kilometer lang.

Wij vinden het best wel een beetje spannend om deze weg te rijden omdat hij vrij dicht langs de grens met Syrië loopt. We merken echter niets van onveilige situaties en het is zelfs druk op deze weg naar Mardin. Wel zien we op een afstand van de weg twee keer een groot vluchtelingenkamp. We komen echter geen vluchtelingen tegen in het straatbeeld. Na Göbekli Tepe wordt de D-400 wel een stuk slechter, veel herstelde gaten in het wegdek. Het betekent dat we rustig moeten rijden.

De eerste aanblik van Mardin is best wel overweldigend. We gaan via soms steile wegen omhoog naar de oude binnenstad en vinden vlakbij de oude stad een parkeerplaats voor de nacht. Het uitzicht is vanaf hier erg mooi. De parkeerplaats is veilig maar kent maar weinig voorzieningen. We krijgen gelijk thee aangeboden en er wordt ons aangeboden om de camper te laten wassen voor 80 TL (=vraagprijs, we geven 120 TL = € 7,50).

De rest van de middag doen we een eerste verkenning van Mardin (de oude binnenstad is UNESCO werelderfgoed). Het is flink trappenlopen omhoog naar de oude markt. De straatjes zijn erg smal en het is niet eenvoudig om de weg te vinden. Maar het lukt en we komen ook hier weer op een zeer uitgebreide bazar terecht die zich over de vele smalle straatjes uitstrekt. Voor het eerst zien we dat hier ezels als lastdier worden gebruikt.

We bezoeken ook de binnenplaats van een oude moskee. We gaan nu niet naar binnen omdat het gebed net bezig is. We drinken een thee en koffie op het hoog gelegen terras van een klein restaurantje waar we een schitterend uitzicht hebben.

Het lukt ons goed om de weg terug te vinden de trappen en straatjes naar beneden en we brengen de rest van de avond door in de camper. Onze Duitse vrienden zijn niet gekomen. We hebben geen telefoonnummers van elkaar. Waarschijnlijk hebben ze het niet kunnen vinden. Misschien dat we elkaar morgen in Diyarbakir treffen.

We hebben vandaag het verste punt van onze reis bereikt, volgens Google Maps zitten we nu 4234 kilometer van huis. We vermoeden echter dat er nog wel wat meer km op de teller bij komen.

Mardin – Diyarbakir

11 mei 2022 ☀️🌤 24° C.

De haan die naast onze camper bivakkeert, was behoorlijk van slag en begon vanochtend al rond 3:30 uur met kraaien. Als dan de ezel in de buurt, de kippen en de hond ook nog mee gaan doen, is het feest compleet (Agnes blokt het beest) en ben ik klaarwakker en doe daarna geen oog meer dicht. Oftewel: we waren vroeg en gingen rond 8:00 uur de trappen van Mardin omhoog op zoek naar de Mardin Zinciriye Medresesi. Het is een bekend herkenningspunt van Mardin en je hebt vanaf het terras van deze koranschool een mooi uitzicht over de oude stad en het omliggende landschap.

Nadat we de Medresesi hebben bekeken (heerlijk rustig omdat we zo vroeg waren) nemen we op een nabij gelegen terras voor het eerst het beroemde Turkse ontbijt. Heerlijk… een echt smakenfestijn.

De grote moskee van Mardin kunnen we nu wel bekijken. Als het niet de tijd van het gebed is, is het mogelijk om in alle rust rond te kijken. De moskee heeft een langwerpig ontwerp terwijl de andere moskeeën die we bezochten eerder een ronde/vierkante plattegrond hadden.

Rond het middaguur vertrekken we naar Diyarbakir. Het is ongeveer anderhalf uur rijden over een perfecte weg. Er zijn onderweg opvallend veel uitkijktorens en éénmaal worden we staande gehouden bij een militaire controlepost. We kunnen nadat we de camper hebben opengemaakt en de paspoorten hebben laten zien gelijk weer doorrijden.

In Diyarbakir vinden we op een bewaakte parkeerplaats een overnachtingsplek. Deze krijgt geen schoonheidsprijs maar we doen het er mee. We staan wel centraal vlakbij de muur die stad ooit omringde.

Als we de camper hebben geïnstalleerd, vinden we in de schaduw van de stadsmuren een plekje om wat te drinken. We kijken uit over de rivierbedding van de Tigris en nemen de tijd om even lekker onderuit te zakken.

We hebben via Ingrid Vertessen (Toeren met ons busje) het telefoonnummer gekregen van iemand die ons morgen een rondleiding door de stad zou geven. Bij de camper teruggekomen maken we alvast een afspraak voor morgen en dan blijkt dat onze afspraak verhinderd is. We besluiten om ons zelf rond te leiden. Als we net ons eten op hebben, staan opeens Manfred und Gerlinde voor onze neus. We hebben elkaar gisteren gemist maar vandaag toch weer getroffen. We kletsen ruim anderhalf uur bij ons in de camper tijdens een onweersbui.

Als de regenbui over is getrokken, probeer ik ons volgende filmpje online te krijgen. Het zal waarschijnlijk donderdagavond worden… Wil je het niet missen? Abonneer je dan en je ontvangt automatisch een berichtje.

Tarsus

5 mei 2022 🌦 20° C.

De regendruppels die vanochtend op het dakluik vallen, kondigen het wat mindere weer aan van de komende week. We klagen niet want het is nog altijd zo’n 20° C.

Vandaag een luie dag. We lanterfanten wat op de Camping Municipal en Agnes maakt weer een recept voor de Omniaoven (een snel klaar te maken lunchrecept).

We lopen ook een rondje om de watervallen van Tarsus (naast de camping) en ontmoeten daar twee Turkse landgenoten uit Nederland. Ze zijn hier voor een korte vakantie om familie te bezoeken. We maken een een kletspraatje en zijn daarna al gauw weer terug bij de camper.

We vinden het opvallend dat we tijdens deze reis erg vaak gesprekken hebben met allerlei andere camperaars. We hebben veel korte maar ook lange gesprekken met andere mensen die net zo als wij ook al lange tijd onderweg zijn. De ene keer zijn het de altijd vriendelijke en hartelijke Turken die ook rond reizen in hun eigen land. De andere keer zijn het Duitsers, Engelsen en Fransen. We hebben enorm profijt van alle talen die we ooit hebben geleerd.

‘s Avonds doen we ook weer lui en gaan uit eten in het restaurant dat half boven de watervallen is gebouwd. Na het eten spelen we nog een spelletje Keer op Keer 2 en gaan vervolgens vroeg slapen. Morgen gaan we weer verder naar het oosten, richting Gaziantep!

Gaziantep

6 mei 2022 🌦🌤 19° C.

Vandaag maken we opnieuw een grote ruk naar het Oosten. We rijden eerst naar Adana en kopen een gimball bij de Mediamarkt. We hopen dat we met de gimball wat makkelijker mooie filmpjes kunnen gaan maken voor ons YouTube kanaal.

We vinden de Mediamarkt op een heel ruim opgezet terrein waar ook andere in Nederland bekende zaken gevestigd zijn zoals bijv. IKEA en de H&M. Voor ons nu wel prettig omdat we niet met de camper allerlei kleine straatjes in hoeven.

Na de aankoop pakken we de grote weg naar Gaziantep. Wel fijn om ook weer eens lekker door te kunnen rijden. Op de snelwegen mogen we 120 km rijden maar met 100 km per uur zijn we al om 14:00 uur bij de camperplaats. Deze ligt ongeveer een halfuur (met de bus of een taxi) van de oude binnenstad.

Op de camperplaats worden we aangesproken door een Turkse caravanbezitter die om hulp vraagt bij het repareren van zijn kranen. Hij heeft last van zijn watersysteem. We proberen hem te helpen maar het lukt helaas niet. We hebben wel weer een leuk gesprek met hem. Hij blijkt een VN – medewerker en spreekt uitstekend Engels. Hij vertelt ons ook dat het echt veilig is in deze omgeving en hij dagelijks updates krijgt. We krijgen zijn telefoon nummer. Hij biedt aan om ons naar het centrum van Gaziantep te brengen. Drie kwartier later staan we midden in de stad bij de burcht die het straatbeeld in het centrum overheerst.

We zijn gewoon een beetje overdonderd door de enorme drukte in deze stad. We vluchten als eerste een Han in voor een cay. Als we een beetje van de schrik bekomen zijn, gaan we rustig slenterend op zoek naar een oude en verlaten hamam.

We hebben deze locatie ontdekt door de erg leuke Atlas Obscura travel app. Met deze app ontdek je allemaal verborgen “schatten” (interessante locaties – aanrader) in heel veel landen. Als je zelf een mooie locatie weet, kun je die er ook in zetten.

De verlaten Hamam blijkt achter een rijtje winkels in een drukke winkelstraat te liggen en wordt door de winkeliers gebruikt om van alles en nog wat op te slaan.

We kopen ook nog een doos met Baklava om thuis op te snoepen. Gaziantep staat bekend om de lekkere baklava en lahmacun (Turkse pizza). We eten dit keer echter een kebab bij een klein zaakje waar we door een leuk joch van amper tien jaar worden bediend. Als we hem na afloop fooi geven, is hij de koning te rijk.

Na deze middag nemen we voor 100 TL (€ 6,30) een taxi terug naar de camping. Morgen opnieuw naar Gaziantep.

Gaziantep: bazar en mozïekmuseum

7 mei 2022 🌤 🌧 19° C.

Op deze camperplaats kunnen we geheel gratis ook gebruik maken van de warme douches en wasmachines. Het sanitair is zoals overal eenvoudig maar daar malen wij niet om.

Als de was hangt, vertrekken we met de bus naar het centrum. Onze eerste busrit in Turkije. We worden tijdens de hele rit van 45 minuten aangestaard en aangesproken door een stuk of 6 Turkse mannen die ons ook graag laten horen dat ze Duits kunnen spreken. We weten ondertussen dat er enorm veel Turken in Duitsland en Nederland familie hebben of er zelf geweest zijn. Onderweg passeren we ook nog een grote wijk met mooie moderne architectuur. We hebben al gehoord dat een appartement in zo’n gebouw 5.000.000 TL (€ 316.000) kost. Voor Turkse begrippen een gigantisch bedrag.

Als we de bus uitstappen, vinden we al gauw de bazar. De bazar is één groot kleurenfeest. Hoewel het er erg druk is, slenteren we in een rustig tempo langs de winkeltjes met kruiden, zeep, thee, koffie, handwerkslieden, enz.

We ontmoeten ook daar weer een Duits stel van de camperplaats en we eten met hen katmer. Een heerlijk dessert-gerecht dat vooral spectaculair is als het door de kok wordt klaargemaakt.

We kopen een pot met een soort van pasta die van gemalen koffiebonen wordt gemaakt. We kunnen nu zelf goede Turkse koffie maken. Ook een pot met groene pasta van pistachenoten kunnen we niet laten staan: heerlijk voor op brood!

Na de bazar is het mozaïek-museum aan de beurt. Het museum is het grootste museum ter wereld en is gevuld met mozaïeken van de “verdronken” stad Zeugma.

Deze oude stad met fantastische mozaïeken moest wijken voor een stuwmeer. De mozaïeken zijn met een grote reddingsoperatie bewaard gebleven en zijn nu tentoongesteld in dit opnieuw schitterende museum! Meer weten? Klik dan op deze link…

Als we door het centrum lopen, passeren een paar plekken met leuke beelden en ook een aantal oude Hans (karavanserai) waar je heerlijk kunt eten of gewoon even een cay drinken. Moe gelopen pakken we weer een taxi terug naar de camper en zijn net op tijd terug om de was droog binnen te halen. We krijgen even een fikse regenbui op ons dak.

Kayaköy

27 april 2022 ☀️🌤 23° C.

Vanochtend zijn we vroeg opgestaan om de verlaten stad Levissi te bezoeken. Tegenover onze camping ligt de ingang naar deze toch wel enigszins macabere plaats. Een compleet verlaten stad waar in 1920 nog ruim 20.000 mensen woonden. In de stad woonden oorspronkelijk Grieks-orthodoxe mensen.

De gevolgen van de Eerste Wereldoorlog en de ineenstorting van het Ottomaanse rijk leidden tot de landroof van de Grieks-Turkse oorlog (1919-1922). Het verlies van de Grieken in deze oorlog eindigde met geweld en vergelding, die vaak gericht was tegen de overgebleven Grieks-orthodoxe gemeenschap binnen de nieuwe Turkse grenzen en op hun beurt tegen de moslim Turken in Griekenland. Honderdduizenden Grieken ontvluchtten het geweld in Turkije, wat ertoe leidde dat de regeringen in 1923 instemden met een wederzijdse verplichte bevolkingsuitwisseling om het bloedvergieten te stoppen. De inwoners van Kayaköy die tot dusver vreedzaam met hun Turkse buren hadden geleefd, verlieten de stad en gingen naar Griekenland, dat worstelde om onderdak te vinden voor de bijna 200.000 vluchtelingen van de uitwisseling. Er werden meer dan 300.000 Turken uit Griekenland verdreven naar Turkije. In Kayaköy staan nu ongeveer 350 huizen leeg en grotendeels dakloos omdat al het hout er uit is gesloopt. Alle kozijnen en daken zijn verdwenen. Door strenge winters en harde wind zijn de gebouwen tot ruïnes vervallen. De stad is nu Unesco erfgoed en geadopteerd als Vrede en vriendschapsstad.

Bovenop de ruïnes vinden we na een flinke klimpartij nog een geocache naast een oud Grieks-orthodoxe kerk waar de Turkse vlag wappert boven de oude stad.

Na ons bezoek gebruiken we de rest van de dag om de was te doen en luieren we wat. Het is echt heerlijk relaxed hier.

Aan het eind van de middag maken we een wandeling door het dorpje Kayaköy. Het maakt een rustige en gezellige indruk. Het dorp is ook onderdeel van de Lycian Way, een wandelroute in het zuiden van Turkije over een afstand van 540 kilometer over geitenpaadjes en oude heuvelweggetjes. Voor wie maar een stuk wil lopen en terug moet met een taxi, zijn er hier en daar taxi-oproeppunten langs de weg.

We bestellen als we teruglopen nog een lekkere gözleme. We nemen er allebei eentje mee en eten ze bij de camper op.

Saklikentkloof – Patara – Kaş

28 april 2022 ☀️ 25° C.

We nemen afscheid van de mensen van de Jungle Camping en rijden via de blauwe baai bij Olüdeniz naar de Saklikentkloof. Van de baai is weinig te zien. Vrijwel de hele “Blue Lagoon” is omgeven door ligbedden.

De Saklikentkloof is een mooi ravijn om door heen te lopen. Het is een toeristische topattractie. Omdat wij vroeg in het jaar de kloof bezoeken is er van wandelen geen sprake meer. De eerste 300 meter lopen we over vlonders de kloof in. Daarna wordt het waden vanwege de hoge waterstand.

Onder begeleiding van een Cayon Guide (€ 15 pp) waden we door het erg koude water ongeveer een kilometer de kloof in. Op sommige plaatsen staat het water tot boven ons middel. Onze kloofgids sjort ons door de kloof heen en zorgt er voor dat mijn fototas droog blijft.

We vinden het al met al toch wel een hele belevenis. We zijn ook weer blij als we heelhuids terug zijn. De stroming was hier en daar sterk en het koude water zorgde voor gevoelloze voeten aan het eind van de tocht. We kleden ons om in de camper en vertrekken van het koude water naar het warme zand van Patara.

Bij Patara liggen hele grote zandduinen aan het strand. Het strand zelf mag niet gebruikt worden om te zonnebaden. Overal staan stokken in het zand om de nesten van de zeeschildpadden te markeren. De zeeschildpadden leggen hier hun eieren in het warme zand. Wij blijven op de zandduinen staan om ons zelf een warme klim terug te besparen.

Terug bij de camper staat onze bus naast een andere bus geparkeerd van twee Duitse meiden die ook vloggend rondtrekken. Ze maken reclame voor hún Instagram account op “Van__sisters”. In Kalkan nemen we wat contant geld op bij een pinautomaat. Het ING loket waar we naar zochten is echter opgeheven. Het lukt ons nog steeds niet echt om in Turkije ergens geld op te nemen zonder teveel kosten (6%) te betalen.

De weg van Kalkan naar Kaş loopt pal langs zee. Mooie weg met schitterende vergezichten over eilandjes die hier voor de kust liggen. Jammer genoeg weinig plekken om even uit te stappen voor een plaatje. Agnes maakt onderweg wat filmpjes die je later kunt bekijken op ons YouTube kanaal.

In Kaş vinden we opnieuw een erg mooie camping. Weliswaar van een heel ander kaliber dan de Jungle Camping maar toch… Voor we de camping oprijden, onderhandelen we eerst over de prijs per nacht. Van de oorspronkelijke 800 TL blijft 500 TL ( € 31,60) over. We doen het er voor. We hebben geen zin om verder te zoeken. De camping blijkt inderdaad erg mooi en werkelijk van alle luxe gemakken voorzien. We staan hier twee nachten.

‘s Avonds wandelen we nog naar Kaş. Het is een erg mooi havenstadje. Voor het eerst vinden we dat er een beetje sprake is van een zwoel zomeravondgevoel.

We maken nog een gezellig praatje met de Nederlandse Lieke en Robbie die hier hun meivakantie doorbrengen. We vinden dat we onderweg vaak leuke ontmoetingen hebben. In Kaş is het ook voor het eerst wat drukker op de vele mooie terrasjes. Heerlijk sfeertje hier. Bijzonder zijn ook de Lycische koningtombes die hier en daar in het straatbeeld staan.

Kaş

29 april 2022 ☀️ 25° C.

Vanochtend vroeg op. Op vrijdag is er een lokale markt waar werkelijk van alles en nog wat te koop is. Als we op de markt komen, is het nog rustig. Heel veel mensen uit de omgeving verkopen hier hun producten en er zijn ook veel kledingstalletjes.

We kopen groenten en fruit voor de komende dagen en ook noten en Turks fruit. We nemen de tijd voor een kopje koffie en een verse sinaasappelsap. De markt is erg sfeervol en we zitten lekker rond te kijken.

Na de markt gaan we op zoek naar een kapper. Alle reisgidsen bevelen zo’n bezoek aan en Jan z’n haar kan wel een knipbeurt gebruiken. Het wordt zonder dat we dat echt aangeven een complete behandeling inclusief haarwassen, scheren en een gezichtsmasker. Na afloop ben ik een ander mens en ik moet zelfs m’n Face-ID opnieuw instellen.

Terug op de camping nemen we contact op met Buscamper.nl, de leverancier van onze buscamper. Onze koelkast heeft last van een bipolaire stoornis en gaat telkens aan en uit. Als we de koelkast er uithalen, blijkt één van de contacten problemen te geven. Met behulp van Stef van de werkplaats lukt het ons om de koelkast te repareren. We kunnen weer een koud wijntje en biertje drinken.

Agnes heeft de tijd genomen om een nieuw recept te maken voor de Omniaoven: een zachtzoete appel-yoghurtcake. Het recept staat weer op inmiddels bekende receptenpagina.

24 april 2022 ☀️ 24° C.

Het plan is om de komende dagen even rustig aan te doen met kilometers maken. We schieten lekker op en we hebben zin om ergens rustig een strandje te pakken.

Vlakbij de bekende badplaats Marmaris steekt het langgerekte schiereiland Datça een flink eind de Middellandse Zee in. We hopen daar een rustig strandje te vinden waar we een paar dagen kunnen relaxen.

Na twee en een half uur rijden over matige wegen, vinden we een mooie plek met uitzicht over zee. We kijken recht uit op Rhodos (aan de andere kant van het schiereiland kijk je uit op Kos). Van de camper is het 15 meter naar het strandje.

Het is ook hier weer heerlijk rustig. Onderweg was men op veel punten bezig de weg aan het verbeteren. Als dat eenmaal klaar is, zal het hier wel drukker worden. Er zijn hier namelijk veel mooie strandjes.

Als je onderweg bent, zie je vaak bordjes voor waterputten (een bordje met een kraan). Je kunt hier gratis water pakken. Voor camperaars handig, je komt niet zonder te zitten. Het drinkwater is prima te gebruiken. Hierdoor kunnen we vrijwel in heel Turkije eenvoudig vrij camperen, zeker in combinatie met onze zonnepanelen.

Het is wel een gezellige drukte om de camper heen met een grote groep kippen die alles oppikken wat wij laten vallen bij het eten. Één haan zwaait de scepter en is er ‘s ochtends als de kippen bij om er voor te zorgen dat wij ons niet verslapen.

We hebben van een aantal volgers vernomen dat ze de link missen naar de website die voorheen bovenaan de ontvangen mail stond. WordPress (provider website) heeft iets aan de berichtgeving veranderd. De link naar de website is echter onveranderd: https://camperoppad.com. We vinden het trouwens wel leuk om te zien hoeveel mensen ons zijn gaan volgen sinds we op reis zijn naar Turkije. Het aantal abonnees is flink toegenomen en we zitten inmiddels bijna op 500 volgers! Bedankt allemaal! Als je ook een e-mail wilt ontvangen als er een nieuwe blog online komt, vul dan je e-mailadres in onderaan de pagina. Het is gratis 😉. Enne… reacties vinden we leuk en vragen staat vrij.

Palamutbükü

25 april 2022 🌤☀️ 23° C.

Op een of andere manier waren we vroeg wakker en dat kwam niet door de haan 😉. Rustig ontbijt, boek lezen, strandje pakken. Alles in een langzaam tempo. De dag begon met wat sluierbewolking maar in de loop van de dag joeg de toenemende wind de hemel helemaal schoon.

Vandaag ook de tijd genomen om een eerste filmpje op You Tube te zetten. Het is het eerste filmverslag dat ik maak en ik vind het nog best lastig. We lopen met ons verslag wel een beetje achter op de reis zelf maar dat halen we vast wel in.

Het filmverslag is een aanvulling op ons blog en laat de eerste voorzichtige dronebeelden zien en veel meer foto’s dan in ons blog. Je vindt ons You Tubekanaal op: https://youtube.com/channel/UCGSiufu_V6IIl3buFaBKVsg Laat ons gerust horen wat je er van vindt.

Dalyan – Kayaköy

26 april 2022 ☀️ 24° C.

Voor we wegrijden doen we eerst weer alle verzorging van de camper. We rijden in ongeveer twee uur naar Dalyan. We kunnen de camper midden in het stadje kwijt op een grote parkeerplaats waar nog meer buscampers staan.

We wandelen langs de rivier naar de plek waar we ons over laten zetten met een roeiboot. Dat vinden we leuker dan één van de tientallen motorboten te nemen. Vanuit Dalyan kun je namelijk ook een boottochtje maken naar de monding van de rivier en onderweg de rotsgraven bekijken die in de bergwand zijn uitgehouwen. Bij de riviermonding zijn ook de ruïnes te bewonderen van Kaunos. Wij kiezen er voor om het wandelend te doen omdat de afstand maar twee kilometer is.

De rotsgraven in de bergwand zijn uitgehouwen door de bewoners van het verderop gelegen Kaunos. Deze zijn het beste te bekijken vanaf de openbare begraafplaats die onder de oude rotsgraven ligt. We hebben hier een ontmoeting met een Nederlandse die net een graf laat maken voor een vriendin. Bijzonder toeval en combinatie van omstandigheden. Het voelde een beetje ongemakkelijk om hier onze drone omhoog te laten gaan maar de Nederlandse vertelde ons dat ze dat zelf ook had gedaaan. Dus… toch omhoog en van dichtbij foto’s en een filmpje maken.

Hiervandaan lopen we in een half uurtje naar Kaunos door de sinaasappelboomgaarden. We komen er achter dat de zware zoete geur die we al een tijdje ruiken in de omgeving van Dalyan van de bloeiende sinaasappelbomen is. We vinden het apart dat ze bloeien met de sinaasappelen er aan.

De overblijfselen van de oude stad Kaunos zijn vooral interessant door de ligging aan de monding van de rivier. Het uitzicht vanaf de Acropolis schijnt erg mooi te zijn (niet gedaan, te warm).

Wel weer een sfeervol oud theater en hier en daar mooie overblijfselen van de hellenistische tijd. Interessant is ook het oude haventje waar we ook nog twee geocaches vonden.

Van Kaunos met een oud pontje overgevaren naar Dalyan en daar heerlijk gegeten in het Indiase (😀) restaurant Spicegarden. Prima Indiaas eten van de Turkse kok aldus de vriendelijke eigenaar.

Van Dalyan naar onze camping bij Kayaköy was nog even een pittig ritje. Eerst door het drukke Fethiye en toen de laatste zeven kilometer met 10% helling en kleine haarspeldbochten omhoog naar Han camping in Kayaköy . Die bleek echter nog gesloten en toen Agnes belde, kreeg ze per ongeluk contact met de eigenaar van de Jungle Camping die wel open was. Dat bleek een geweldig leuke plek te zijn. Tot nu toe de leukste camping van Turkije! Prima voorzieningen met hete douches!

21 april 2022 ☀️ 25° C.

Çamlik – Karahayit

Even drukte als we Kuşadasi verlaten maar dan wordt het al snel rustig. In een weids panorama met besneeuwde bergtoppen rijden we over een opnieuw rustige hoofdweg naar Çamlik. We bezoeken daar een erg leuk treinmuseum dat vol staat met oude stoomlocomotieven. Zo staat er een beroemde treinwagon waar Atatürk in reisde. De treinlocs komen uit de hele wereld. Zeer bijzonder zijn de locs met een grote “sneeuwblazer” voorop. Ik zie dan echt voor me hoe zo’n trein zich door de sneeuw graaft.

Met de eigenaar / beheerder van het museum hebben we een gezellig kletspraatje en we wisselen onze Instagram accounts uit. Wel bijzonder want Instagram kennen ze hier niet echt.

Na Çamlik vervolgen we onze reis verder landinwaarts. Onderweg doen we boodschappen bij een grote supermarkt van de Migros. Deze winkelketen zien we veel in Turkije. Ook hier zijn we weer erg blij met Google Translate, de camerafunctie vertaalt alles wat er op de verpakkingen staat waardoor winkelen een stuk eenvoudiger wordt.

Het is 14:00 uur als we in Karahayit aankomen. Bij aankomst lijkt de camping gesloten maar na een telefoontje is de eigenaar binnen 5 minuten ter plaatse. Opnieuw staan we als enige op het grasveld. Kurhaus Arslan Camping is zeer eenvoudig. We gebruiken maar liever ons eigen toilet maar de douche werkt met water van een eigen bron (warm water).

Als we ons geïnstalleerd hebben, brengen we een bezoek aan de plaatselijke bazar. Het dorp ligt vlakbij Pamalukke en is bekend om het “rode” bronwater. Het zou een geneeskrachtige werking hebben. Er zijn in Karahayit veel “thermal” pensions.

Vanwege het vroege tijdstip in het jaar en de ramadan is het superrustig overal. De verkoper van verse sinaasappelsap heeft alle tijd voor een gezellig kletspraatje. Het gesprek gaat al gauw over de geldontwaarding van de Turkse lira. Ondanks zijn zware leven, vangt hij wel een Syrische jongen van 17 jaar op die gevlucht is en niemand meer heeft. Dit zijn toch wel de verhalen waardoor wij beseffen hoe goed wij het hebben.

We hebben deze camping ook uitgezocht vanwege de goede WiFi verbinding. Jan heeft ‘s avonds een online bijeenkomst tbv de VVE en we kunnen het prima volgen allemaal.

We kijken samen ook nog een werkelijk schitterende documentaire over dementie: “Liefsteling”. Ontroerend mooi! (Loes: bedankt voor de tip!). Wat fijn dat je samen nog zo kunt genieten met zo’n ziekte. (We kunnen deze programma’s hier volgen dankzij het feit dat we een VPN verbinding hebben).

Pamukkale

22 april 2022 ☀️ 27° C.

Op de fiets naar Pamukkale . Het plaatsje Karahayit ligt op fietsafstand van Pamukkale . Op de kaart die we vantevoren raadplegen is te zien dat we onderweg Hiëropolis passeren. Mooi meegenomen, denken we dan nog.

Toen we 2,5 km hadden gefietst, kwamen we al bij de ingang van Hiëropolis. Nadat we de fietsen op slot hadden gezet en de toegangspoorten zijn gepasseerd, blijkt dat de weg door Hiëropolis tot aan de baden van Pamukkale gaat. Het was dus allemaal veel dichterbij dan we hadden gedacht.

Het eerste stuk van de weg ging door de Necropolis van Hiëropolis. Opnieuw één lange rij met prachtige overblijfselen uit de Griekse en Romeinse tijd. Het hoogtepunt van Hiëropolis was het prachtige theater. We hebben al heel wat oude theaters gezien maar dit theater spant de kroon.

Efeze was mooi maar het “decor” van de met sneeuw bedekte bergtoppen is onnavolgbaar. We hebben andermaal genoten.

Na het theater gingen de Teva’s uit zodat we op onze blote voeten een bezoek konden brengen aan de warmwaterbaden van Pamukkale. Hoewel het hier ook weer behoorlijk toeristisch was, hebben we genoten van dit bijzondere fenomeen. De witte kalkrotsen waar het warme koolzuurhoudende water overheen stroomt, krijgen een “wollig” uiterlijk. Vandaar de naam Pamukkale (katoen-kasteel).

Nadat we om de baden zijn heengelopen, nemen we de weg terug naar de ingang van Hiëropolis waar onze fietsen staan (we vergeten helemaal om het museum te bezoeken). Van hier dalen we bijna vier kilometer af naar het plaatsje Pamukkale zelf zodat we de kalkrotsen ook van onderen kunnen bekijken. Ook eten we wat in een restaurantje. Smaakte prima.

Nadat we aan de oevers van een vijver onderaan de kalkrotsen een tukje hebben gedaan, klimmen we met onze fietsen weer naar boven. Flinke klim en het is ondertussen ook flink warm geworden (27° C. ). We brengen de rest van de middag door op de camping (in de schaduw). Als we aan het eind van de middag de fietsen weer op de camper willen zetten, stuiten we op een grote tegenvaller.

De stang van onze gloednieuwe fietsendrager is afgebroken. De afgelopen week vonden we de stang waar de bikeholders aan vastzitten al erg beweeglijk. Nu blijkt dat de stang aan één kant finaal is afgebroken. Goede raad is duur… wat nu?

De campingeigenaar is vriendelijk en helpt ons om de fietsdrager provisorisch te repareren. Wat later nemen we echter het besluit om zonder onze fietsen verder te gaan. We durven het niet aan met de afgebroken stang. Stel je voor dat ze onderweg er af vallen. We maken een afspraak met de campingeigenaar om onze fietsen tijdelijk bij hem te stallen en ze aan het eind van onze Turkijereis op te halen.

Jammer dat het zo moet lopen maar het is niet anders. Agnes heeft nog wel de tijd genomen voor een lekker recept voor de Omniaoven. Dit recept kun je weer vinden op onze receptenpagina.

Salda Gölü

23 april 2022 ☀️🌤 25° C.

We laten de fietsen achter op de camping en rijden naar het Salda Gölü, het zoutmeer. De route er naar toe is wederom erg mooi. Weer een heel ander landschap. Ditmaal rijden we over een soort van hoogvlakte met veel agrarische cultuur. De weg naar Salda Gölü kent veel stijging. Hier en daar lange hellingen van vijf kilometer met een stijgingspercentage van 8%.

Als we bij het zoutmeer aankomen, zit het weer een wat tegen. De zon is een beetje weg waardoor het anders erg blauwe meer er wat minder blauw uit ziet. Desondanks blijft het een fantastisch landschap. We genieten volop!

We hebben aan de oever met verschillende mensen leuke gesprekken. Ze komen spontaan naar ons toe en zijn vooral benieuwd waar we vandaan komen. Van één van deze mensen (we bieden hem een kop koffie aan). horen we dat het eigenlijk geen echt zoutmeer is. Hij noemt het een “soda” meer. Goed voor je huid om in te zwemmen volgens hem. ‘s Zomers is het veel drukker bij het meer. Nu is het stil. Hij vertelt dat het ook komt omdat Russische vliegtuigen nu niet mogen landen in Turkije waardoor er maar weinig toeristen zijn.

Net als we willen gaan lunchen, worden we gebeld door de leverancier van onze fietsdrager. Hij heeft gehoord van ons probleem en stelt voor om het kapotte onderdeel op te sturen naar de camping in Turkije zodat we de fietsdrager zelf kunnen repareren en het kapotte onderdeel kunnen vervangen. We zijn enorm opgelucht en blij met deze oplossing. Hierdoor kunnen we aan het eind van onze tocht door Turkije de fietsen weer ophalen en veilig mee terugnemen op de herstelde fietsdrager naar Nederland. Prima geregeld!

Na de lunch vertrekken we weer. We rijden in één ruk naar de kust waar we de camper parkeren bij het haventje van Azmakboyu Sokak. Het haventje ligt aan de monding van een riviertje. We parkeren voor 40 TL op een grote parkeerplaats en kunnen voor 10 TL ons toilet legen.

We drinken een borrel op een strandterrasje en genieten van de sfeer in dit stadje. Het is extra gezellig overal omdat het vandaag een nationale feestdag is: Kinderdag. Overal veel festiviteiten. Hopelijk kunnen we rustig slapen…

18 april 2022 ☁️🌧🌤 6 – 18° C.

Het heeft vannacht ongelofelijk geregend. Gelukkig wordt het rond een uur of acht droog en als we ons ontbijt (havermoutje) op hebben, reizen we verder. Reisdoel van vandaag is Bergama.

Zolang we op de grote weg (geen snelweg!) blijven rijden, is de weg prima. Als Google Maps ons een stuk binnendoor stuurt, komen we op de lokale wegen. Die zijn gelijk een stuk minder: gatenkaas. Voorzichtig rijden dus.

Ongeveer 50 km voor Bergama slaan we een binnendoor route in richting Kozak. Prima weg door een schitterende heuvelachtige omgeving. We zien onderweg veel arbeiders bezig met grote bossen hout op vrachtwagens stapelen. Niet echt boomstammen maar eerder grote takken. We zijn benieuwd waar ze dat voor gebruiken.

Ook rijden we soms achter grote vrachtwagens met bijv. twee grote granietblokken er op. In de streek waar we doorheen rijden liggen erg veel van die gigantische blokken.

Ook komen we in dit stuk voor het eerst vee op de rijbaan tegen; schapen, geiten en ook koeien. We zien op een gegeven moment een auto echt een noodstop maken om een koe te ontwijken. Zelf zijn we al eens midden op de grote weg min of meer aangevallen door een hond. Dat is toch wel even schrikken als je zelf 95 km per uur rijdt.

De grote aantallen loslopende honden zijn ons gisteren ook al opgevallen. Ze lopen overal los in kleine of grotere groepen. Wij voelen ons daar niet altijd prettig bij maar de Turkse bevolking vind ze heel gewoon en geeft ze vaak wat te eten. Er zijn in Turkije meer dan 1 miljoen zwerfhonden. Afmaken helpt niet dus wordt er van overheidswege gestimuleerd om ze te steriliseren. De honden zijn echte schooiers. Gelukkig zijn ze niet agressief (behalve die ene op de grote weg dan 🫤).

In Bergama parkeren we ons huisje op een camping achter een restaurant. We zijn de enige gasten. Het kost 200 lira per nacht. Dan moet je natuurlijk wel lira hebben. Dus we hebben eerst maar een Turkse bank “beroofd”. Voor een relatief klein bedrag aan euro’s krijg je heel pak papiergeld. Gevolg van de inflatie denken we.

Een ander “dingetje” is het bemachtigen van een Turks tolvignet. Na het nodige zoekwerk vinden we een “postane” (inderdaad een postkantoor) waar we het vignet bemachtigen. Het vignet zelf kost maar 90 lira. We zullen het onderweg nog wel moeten opladen.

Met al het gezoek worden we wel heel blij en handig van en met Google Translate. Niet alle Turken spreken een andere taal en GT brengt dan uitkomst. Op straat komen we ook mannen tegen op een krukje met een schrijfmachine voor hun neus. We vermoeden dat ze wat bijverdienen door brieven voor anderen te schrijven.

We bezoeken tot slot nog het Archeologisch Museum van Bergama. De toegang is wederom gratis met de door ons gisteren aangeschafte Turkse museumkaart. De kaart kost 600 lira maar dat geld hebben we er zo uit als we de komende tijd nog meer gaan bekijken. Het museum geeft een leuke indruk van de vondsten bij de Acropolis van Pergamon. Daar gaan we morgen naar toe.

Pergamon – Kuşadasi

19 april 2022 ☁️🌧🌤☀️ 5 – 20° C.

Om 4:53 uur was vanmorgen de oproep voor het ochtendgebed. Aangezien onze camping in Bergama vlakbij drie moskeeën staat, waren we gelijk goed wakker. Mooi op tijd voor een goed ontbijt en we hebben daarna ook gelijk maar alle verzorging gedaan. Je weet nooit waar we morgen weer staan.

Hierdoor waren we op tijd bij de kabelbaan voor Pergamon. Het voetpad naar boven is 5 km (Ingrid Vertessen) dus waren we blij te horen dat er ook een kabelbaan naar boven ging. We waren de eersten vandaag.

We hebben hierdoor heerlijk relaxed rond kunnen lopen bij de oude stad Pergamon die vroeger boven op de berg lag. Overal prachtig uitzicht over de omgeving op deze 335 meter hoge berg.

Pergamon was vroeger echt een centrum van de hellenistische cultuur. De heuvelburcht was vroeger één van de fraaiste steden van de oude wereld, met een rijkdom aan monumentale tempels, fonteinen en andere bouwwerken. De drie oorspronkelijke stadjes waaruit Pergamon bestond, waren met elkaar verbonden via trappen en terrassen, waarop overdekte zuilengangen van twee etages waren gebouwd.

Pergamon is ook bekend geworden omdat er één van de eerste ziekenhuizen werd gebouwd. Pergamon werd druk bezocht om zijn geneeskrachtige bron, waarbij zich een Asklepieion, dus heiligdom van Aesculapius bevond. Er werden geesteszieken behandeld door drinken van water, baden, theater, muziek en suggestie.

Het theater (op de steile berghelling) bood plaats aan 10.000 personen. Onderaan bij het theater vinden we ook de enige geocache in de wijde omgeving.

Na twee uur rondwandelen op deze fantastische plek, dalen we weer af en vervolgen we onze weg en reizen we door naar Kuşadasi. We passeren hierbij Izmir. Wat een grote stad is dat! Het is dan ook de tweede stad van Turkije. We rijden er over de weliswaar drukke snelweg toch in een half uur door heen. Parijs doen we toch echt veel langer over…

Als we in Kuşadasi aankomen, schijnt de zon en is de temperatuur perfect: 20° C. Onze camping ligt middenin het centrum van deze toeristenstad aan de boulevard. Voor ons even wennen zo’n toeristisch gebeuren. De stad is vooral zo geworden omdat er per jaar zo’n 600 cruiseschepen aanleggen zodat de toeristen van hieruit Efeze kunnen bezoeken.

Na een wandeling naar een eilandje in de buurt eten we iets in een Turks restaurant. De ober slooft zich gigantisch uit en als we hem vragen hoeveel een taxi naar Efeze kost, krijgen we even later ongewenst bezoek aan tafel. De ober heeft een kennis gestuurd die ons wel een reisje naar Efeze wil verkopen. Hij vraagt er € 55,00 voor. Nadat we hem met veel moeite duidelijk maken dat we liever zelf reizen, druipt hij af. Nog weer later blijkt de taxi TL 230 (€ 15,00) te kosten.

We wandelen rustig door de gezellig drukke winkelstraatjes en langs het strand weer naar huis en genieten nog even van een mooie zonsondergang.

Efeze

20 april 2022 🌤☀️ 22° C.

Schitterend weer. Heerlijk zonnetje en niet te warm om Efeze te bezoeken. We laten ons met een taxi van Kuşadasi naar Efeze brengen. Een half uur rijden voor TL230 is echt spotgoedkoop.

Efeze heeft de naam de mooiste opgraving van Turkije te zijn. Het is onze derde opgraving en we vinden het er erg mooi. Natuurlijk de bekende bibliotheek maar ook de “ hangende” huizen (overdekte ruimte) zijn indrukwekkend. Bij het restaureren van het oude beschilderde stucwerk zijn studenten uit de Baltische landen actief geweest. Het is nog steeds gaande en een enorm puzzelkarwei om al die stukjes weer op de juiste plaats te krijgen. Bij de “hangende” huizen lopen we op glas zodat de mozaïeken goed zichtbaar zijn.

Ook hier een enorm theater waar vroeger 25.000 zitplaatsen waren. Hier zou ooit de apostel Paulus hebben gesproken. Het verging hem hier niet goed en hij is hier uitgejouwd door de hele menigte. Dat moet een gigantisch spektakel zijn geweest. We merken zelfs nu nog hoe goed de akoestiek is.

Na twee uur wandelen en een kwartier onderhandelen over de taxiprijs, zijn we rond 13:00 uur weer op de camping. Na een snelle lunch bij de camper brengen we de rest van de middag op het strand door. Voor ons gevoel is hier de zomer begonnen. We eten vanavond ook voor het eerst buiten in de avondzon bij de camper. Heerlijk.