We maken er vandaag een rustig-aan-dagje van. Het regent de hele dag flink door. Jammer, want Chaves is een leuk klein stadje om doorheen te wandelen. Met een zonnetje erbij was het nog leuker geweest.
Chaves is wel het begin van onze N2 reis. We gaan daarom gewapend met onze tweepersoons paraplu de oude Romeinse brug over de binnenstad in.
Paspoort N2 gekocht
We kopen er een paspoort voor de N2. Je kunt het paspoort onderweg op plaatsen die je bezoekt, laten afstempelen. Jan koopt er als aandenken ook een t-shirt. De N2 route wordt flink gepromoot!
Nieuw spelletje: Anarun
We wandelen door het stadje en doen nog wat boodschapjes. Terug bij de camper doen we nog wat klusjes en spelen een nieuw spelletje dat we van Mirjam en Jan-Rijn hebben gekregen. Was leuk!
Chaves Op de website even klikken op de foto’s
Rond vijf uur wordt het droog en besluiten we om lekker uit eten te gaan bij restaurant Adega Faustino. Het voorafje met de Portugese worstjes op de “barbecue” was leuk om te zien.
Restaurant Adega Faustino Op de website even klikken op de foto’s
Het restaurant was vrijwel leeg maar we hebben er heerlijk gegeten. De avondwandeling terug was ook sfeervol. Al met al een prima dag!
Chaves by Night Op de website even klikken op de foto’s
Chaves – Vila Real – Peso de Regua – Lamego – Terra de Iguana
1 december 2023 – 🌤️ 14° C.
Vandaag zijn de weergoden ons goed gezind. We rijden het eerste deel van de N2 met prima weer. We gaan vandaag al met al toch een behoorlijke afstand naar beneden afzakken. De route van vandaag gaat langs een aantal plaatsen waar we twee jaar geleden ook al waren.
Ons eerste stempel in Vila Real
De eerste plaats waar we vandaag stoppen voor een stempel in ons paspoort is Vila Real. We verkennen het stadje met een labcache die over graffitikunst gaat. Er is hier behoorlijk wat graffiti te vinden. Overal in Vila Real is men druk bezig met voorbereidingen voor het kerstfeest.
Vila Real Op de website even klikken op de foto’s
Het volgende stuk van de N2 gaat door de Douro vallei. De zon komt er goed door en het is werkelijk schitterend om door de wijnvelden van de Dourovallei te rijden.
Wijnvelden bij de Douro
We eten een boterhammetje onder één van de drie viaducten bij Peso de Régua. Twee jaar geleden stonden we hier op de camperplaats. Van het station vertrekt een leuk treintje naar Pinhão. Daar vind je één van de mooiste stationnetjes van Portugal.
Peso de Régua
Vanaf hier gaat de N2 verder over een kronkelende weg met prachtige uitzichten. We maken een korte stop bij Lamego voor het volgende stempel. Bij onze vorige Portugalreis bezochten we in Lamego het Santuário Nossa Senhora dos Remédios. Deze kerk is zeer de moeite waard. De vele trappen naar beneden zijn versierd met allemaal Azulejos.
Lamego Op de website even klikken op de foto’s
Als ook dit stempel in ons N2 paspoort staat, rijden we door naar de eindbestemming van vandaag: Terra de Iguana in São João de Areias niet ver van de N2. De eigenaar van deze mooie camperplek is een Belg die ons een warm welkom biedt. We staan hier twee nachten omdat we morgen de Ecopista vanaf Viseu willen fietsen.
Terra de Iguanas
Voor de liefhebbers: Agnes maakte weer een heerlijk recept voor de Omnia: Rodekool schotel!
Ecopista do Dão
2 december 2023 – ⛅️ 4° C.
‘s Morgens omstreeks 10:00 uur brengt Ronnie ons met fietsen en al naar het startpunt van de Ecopista do Dão in Viseu. Twee jaar geleden fietsten we al de helft van dit mooi aangelegde fietspad maar nu rijden we de hele route.
Ecopista deel 1
Het fietspad is aangelegd over de oude spoorlijn die Viseu verbond met Santa Comba Dão. Het fietspad loopt langzaam naar beneden en is daarom prima te doen. Het loopt (vooral het laatste stuk) door mooie natuur en kruist ook de N2. Opvallend zijn de vele Eucalyptusbomen die we zien. Deze exotische bomen horen hier eigenlijk niet en tegenwoordig probeert men ze zoveel mogelijk weer te kappen omdat ze de oorspronkelijke flora bedreigen.
Ecopista 2
Aan het begin van de route was het nog erg fris om te fietsen door de laaghangende wolken maar na een paar kopjes koffie en thee (in de oude stationnetjes onderweg zijn kleine barretjes gehuisvest) breekt de zon door het wolkendek. Na 52 kilometer komen we weer veilig bij ons huisje op wielen aan.
Vanaf de jachthaven (onze camperplaats) naar de grens van de Britse kroonkolonie Gibraltar is slechts vijf minuten lopen. De grens oversteken is een lachertje. Even zwaaien met je paspoort en je bent in de UK.
Tien meter na de paspoortcontrole staan er “touroperators” klaar die je een tour aanbieden voor rond de € 43,00 p.p. Ze brengen je dan naar boven bij alle highlights op de rots. Dat scheelt lopen. Wij namen een een retourtje met de bus (5 of 10) naar de Cable Car voor € 3,00 p.p. (retourtje) en kochten toen zelf een kaartje voor de kabelbaan en de Natural Reserve voor € 35,00 p.p. Voor dit geld bezochten we alle highlights op de Rock.
In de kabelbaan hadden we een ontmoeting met een Nederlands stel en hun zoontje. Het jongetje had gedrag ontwikkeld waarbij hij ontzettend schel ging gillen (het deed echt pijn aan mijn oren en dat terwijl ik de hoge tonen steeds minder hoor). Zijn vader reageerde daar o.i. niet erg adequaat op. Het hele voorval deed ons denken aan een conference van Harry Jekkers (over de apen van Gibraltar) die we jullie niet willen onthouden (duurt 13 minuten, dus lees eerst even deze blog 😉).
De cable car brengt je helemaal boven (426 meter). Het uitzicht is daar fenomenaal. Gelijk boven kom je de beroemde apen tegen. Er is een grote makakenkolonie op de rots. Deze kolonie wordt goed verzorgd en gevoerd door medewerkers van Nature Reserve. De kroonkolonie is al vele jaren een twistpunt tussen Spanje en Engeland. Churchill heeft ooit gezegd: “Zolang er apen op de rots zijn, blijft Gibraltar van ons!” Toen de oorspronkelijke kolonie apen dreigde uit te sterven, werd er snel een kleine kolonie van elders geïmporteerd.
Op de website even klikken op de foto’s
Behalve de apen zijn er meer highlights op de rots. Heel mooi vonden wij de St. Michaels Cave, een grote druipsteengrot die zijn naam te danken heeft aan de aartsengel Michael die lijkt te zijn afgebeeld in de stalactieten. De feeërieke verlichting helpt daar wel een beetje bij.
Je kunt er een aantal batterijen bezoeken (de grootste werd gerestaureerd en was afgesloten) en we liepen over de Suspension Bridge (hangbrug). Lopend van het ene hoogtepunt naar het andere heb je voortdurend prachtige uitzichten over zee. Het was helder genoeg om Marokko (14 km verderop) te kunnen zien en het drukke scheepvaartverkeer.
Na de Siege tunnels en de Moorse burcht hadden we nog een prachtig uitzicht over het vliegveld van Gibraltar. Heel bijzonder en ook wel een beetje spannend is de korte landingsbaan (1800 meter) die dwars over de enige toegangsweg naar Gibraltar loopt. Wanneer er een vliegtuig landt of opstijgt wordt het verkeer op deze weg tot stoppen gedwongen door middel van slagbomen. Ter info: de landingsbanen bij Schiphol zijn 3800 en 3500 meter.
Als je de rots na de Moorse Burcht afloopt, kom je bij trappen die je naar naar beneden brengen (Agnes telde 350 treden 🤪) tot in het gezellige centrum van Gibraltar. Eenmaal terug bij de camper, bleek er een Engels stel naast ons te staan waarvan de man verkeersleider was geweest op het vliegveld bij Gibraltar. We hoorden van hem onder andere dat de spanningen tussen Engeland en Spanje over Gibraltar nog niet zo lang geleden zo hoog waren opgelopen dat de grens vijf jaar dicht is geweest.
Het plan was om vandaag twee stadjes te bezoeken en dan door te rijden naar onze overnachtingsplek bij de Via Verde de Siërra bij El Coronil.
Het liep echter anders. In Ronda ontmoetten wij onze reisvrienden (ook fanatieke geocachers) Cora en Hindek. Zij reizen samen door heel Europa en soms ver daarbuiten. Drie jaar geleden hebben we kennisgemaakt toen zij op reis gingen naar Mongolië.
Op de website even klikken op de foto’s
Cora en Hindek stonden gisteren op een camperplaats bij Ronda en we hebben toen afgesproken samen te lunchen. Dat was heel gezellig en liep uit. We hebben toen maar besloten om bij Ronda een wat uitgebreidere wandeling te maken.
Na een klauterpartij en wandeling over de trappen omhoog bij het overbekende viaduct, zijn we toen een nachtje bij Cora en Hindek op de camperplaats (Le Sur) bij Ronda blijven staan.
Setenil en El Coronil
24 december 2022 ☀️ 23° C.
Vanmorgen brengen we het gisteren uitgestelde bezoek aan Setenil. Na het zeer toeristische Ronda is ook Setenil zeer geliefd bij de toeristen. Het is dan ook genomineerd als één van de mooiste dorpen van Spanje en de provincie Andalusië.
Op de website even klikken op de foto’s
Wellicht leuk om hier even op te merken dat de periode waarin we nu reizen een vrij rustige periode is. We hebben het deze reis al eerder gemerkt. Op anders hele drukke toeristische plekken is het nu overal erg rustig en de temperatuur is behaaglijk maar niet te warm.
Als we Setenil binnenkomen, is het nog rustig. Als we weggaan, zitten de terrasjes al weer aardig vol in dit mooie dorp. Het is vooral bekend vanwege de opvallende rotswoningen. Er zijn veel woningen waarvan het plafond gevormd wordt door de overhangende rotsen.
Na Setenil is het nog een uurtje rijden naar El Coronil. We rijden opnieuw door een prachtig landschap naar onze overnachtingsplek. Het is een prima plek met een mooi uitzicht over het dal vlakbij een restaurantje. Twintig meter verderop start de Via Verde die we morgen gaan fietsen. Vanmiddag doen we niks meer en zitten we lekker in het zonnetje voor de camper.
Prachtig weer vandaag. We maken de fietsen klaar voor een fietstochtje. In de buurt van onze camperplaats loopt de Via Verde van Cartagena naar Totana. De hele Via Verde is 53 kilometer lang. We fietsen vandaag slechts een deel van deze Via.
We rijden eerst naar La Aljorra, het dichtstbijzijnde punt waar we het fietspad op kunnen. Er staat een bord waarop we lezen dat dit stuk is gesloten omdat de VV in te slechte staat verkeert. Toch gaan we het pad op. Het eerste stuk is lastig fietsen. Slecht wegdek en geen mooie route omdat we om een groot industrieterrein worden heengeleid.
Via Verde Cartagena – Totana
Daarna komen we op de oude spoorlijn naar Fuente Alamo. Vanaf hier is de route goed te doen. We rijden door uitgestrekte akkers waar vooral veel ijsbergsla wordt verbouwd. Ondanks dat het vandaag een nationale feestdag is in Spanje (Dia de Inmaculada Conceptión), is men op veel plekken aan het oogsten. Op het land ziet de ijsbergsla er anders uit dan wij gewend zijn). De ijsbergsla wordt gelijk op het veld in plastic zakken verpakt. Daarbij lijkt het alsof de sla wordt dichtgevouwen.
Op de website even klikken op de foto’s
Voordat we bij Fuente Alamo zijn, verlaten we de VV en gaan door de heuvels terug richting de camperplaats. We fietsen nog langs een grote Aljibe (wateropvangput) die echter op slot zit. We hebben gelezen dat er in Spanje veel ongelukken gebeuren met mensen die in (illegale) waterputten vallen.
Aljibe
We hebben ongeveer 36 kilometer gefietst als we weer terug zijn bij onze camper. We sluiten de middag af met een boek in de zon.
Lorca
9 december 2022 🌤️🌦️ 18° C.
Ons Fiatje bewijst ons vandaag weer goede diensten! Als we opstaan, is het goed weer en volgens El Tiempo (de Spaanse weer-app) gaat het pas ‘s middags regenen.
Op de website even klikken op de foto’s
We rijden in ruim drie kwartier naar het middeleeuwse stadje Lorca. De stad geniet veel bekendheid vanwege de grootste wijze waarop het paasfeest wordt gevierd. Tijdens deze Semana Santa worden er grote processies gehouden in Lorca. In Lorca zijn twee partijen die elkaar proberen de loef af te steken. De groep Azul (de blauwen) en de groep Blanca (de witten).
Van de processies wordt een geweldig spektakel gemaakt waarbij heel veel energie wordt gestoken in werkelijk schitterend borduurwerk. Tijdens de processie draagt men prachtig geborduurde mantels en grote capes met afbeeldingen die vaak Bijbelse taferelen voorstellen. Ook paarden maken deel uit van de processie die tussen volgepakte tribunes heen gaat.
Op de website even klikken op de foto’s
We bezoeken Museo Azul de la Semana Santa en kijken onze ogen uit. We zien daar ook een korte film van de processie. Je kunt deze film ook hier bekijken op YouTube. De film van de Paso Blanca vind je hier.
Weefgetouw
Na het museumbezoek eten we wat tapas voor we terug gaan naar de auto. Ook kopen we in de stad een nieuw vloerkleed (en een leuk tafelkleedje voor in de camper) bij het Centro Régional para la Artesania dat spullen verkoopt die door de lokale bevolking zijn gemaakt.
Bloemstuk van keramiek
We rijden naar boven om het kasteel van Lorca te bezoeken. Het is een flinke klim omdat het kasteel hoog boven de stad ligt. We kiezen voor de gratis bezichtiging omdat we voor de betaalde versie nog zeker twee uur moeten wachten. Dan maar geen torens bekijken.
Het uitzicht vanaf het kasteel is mooi. We zien in de verte het slechte weer aan komen. Als we om 15:30 uur bij de auto terug zijn, begint het te regenen en ook de wind neemt flink toe (windkracht 5).
We rijden terug naar Los Albañiles waarbij we vanaf Lorca de RM-332 (ook wel de N-332) nemen. Deze weg voert ons door de heuvels van de Siërra del Contar. Opnieuw een mooie rit ondanks het slechte weer.
‘s Avonds kijken we naar het voetballen. Nederland wordt uitgeschakeld na het nemen van strafschoppen. We gaan laat slapen na de wedstrijd. Het waait behoorlijk hard… we liggen te schudden in ons bed. Pas rond 0:00 neemt de wind af. Morgen wordt een warme dag.
Dagje camperplaats
10 december 2022 ☀️🌤️ 21° C.
Un día social soleado! De zon schijnt volop, het is wat warmer dan anders en… er is gratis eten vandaag! De camperplaats zorgt voor een gratis maaltijd met kip en “patatas”.
Los Olivos
Om 9:00 uur (nog voor het ontbijt) staan we al in het zonnetje de afwas te doen. Gisteravond waaide ons afwas bijna over de camperplaats maar gelukkig hadden onze buren de pannen en potten veilig gesteld achter de camper. De bakker was laat vandaag en de kleinkinderen belden dus we waren pas om 11:00 uur klaar met het ontbijt. Ook de was zit dan al in de wasmachine. Het is 12:45 uur als we de eerste camperaars met hun stoel, tafel, borden en bestek voorbij zien komen.
Om 13:30 uur is het zover! We schuiven onze stoel aan bij een Franse tafel. Het is al gauw gezellig en onder het eten van een stoofschotel met kip, aardappels en knoflook praten we in het Frans over van alles en nog wat. Waar ons Frans ontoereikend is, worden we geholpen door Google Translate. Natuurlijk spreken we wel onze verbazing uit over het feit dat er zo weinig Fransen zijn die Engels spreken. Daar komt ook vandaag niet echt een duidelijk antwoord op.
Na de maaltijd schuiven we ook nog even aan bij Roy en Bea, een Nederlands stel dat ook met een buscamper door Europa rondreist. Agnes had Bea al even kort gesproken en gehoord dat ze in Portugal op de fiets was aangereden door een auto. Gelukkig is alles goed afgelopen. Als we het verhaal horen, zijn we toch maar weer blij met onze fietshelmen die in Spanje verplicht zijn als je buiten de bebouwde kom fietst.
Cartagena in kerstsferen
De rest van de dag doen we niet veel meer. We lezen in ons boek en doen nog een spelletje samen. O ja… er staat natuurlijk ook weer een recept klaar voor de Omnia oven op onze receptenpagina: Verse groenten en zalm met een Marokkaans tintje (vanwege de overwinning op Portugal 😉).
Als we alle verzorging van de camper hebben gedaan, verlaten we Coll Vert. De receptie van de camping is gesloten in het weekend. Het lukt ons niet om de “oppasser” bij de slagboom duidelijk te maken dat we nog een extra nacht moeten betalen. Hij zwaait ons uit en wij vertrekken.
We rijden eerst naar het plaatsje Monserrat ten westen van Valencia. Zoon en schoondochter verblijven hier binnenkort een paar weken in een huis en we nemen alvast een kijkje hoe ze daar straks wonen. Na Monserrat rijden we door naar de camperplaats bij het dorpje Bellús. Er is daar een mooie (gratis) plek bij een stuwdam. Als we daar aankomen, staat het behoorlijk vol. Aan het eind van de middag zijn er al weer veel (Spaanse) campers vertrokken. Voor hen zit het weekend er op. Wij zitten er heerlijk in het zonnetje te lezen. Wel jammer dat er ook hier (zoals op veel plaatsen in Spanje) weer veel vliegen zijn.
We wandelen van de camperplaats even naar het dorpje Bellús om twee euro bij de burgemeester te brengen (onkosten camperplaats). De burgemeester zelf treffen we niet maar wel zijn zus. Ze was erg enthousiast dat wij de twee euro kwamen brengen 😉. In het dorpje zien we op een bord dat er hier veel wandel- en fietsroutes zijn. Morgen wandelen dus!
‘s Avonds nog een (voor ons) nieuwe app gedownload waar we van veel andere camperaars positieve verhalen over horen: Wikiloc. De app geeft veel wandel- en fietsroutes op de plaats waar je bent. De app kost € 9,90 per jaar dus dat durven we wel aan.
Bij onze camperplaats starten verschillende routes. We kiezen voor morgen een wandelroute langs de rivier de Albaida.
Bellús – Alcoy / Alcoi
21 november 2022 🌤️ 19° C.
De wandelroute loopt van onze camperplaats vanaf de stuwdam langs de oevers van de Albaida. We boffen weer! Het is een prachtige wandeling. We passeren onderweg het dorpje Bellús en lopen de kloof in waar de rivier doorheen loopt.
In de kloof zien we dat de steile wanden gebruikt worden door klimmers. Op verschillende wanden zijn klimroutes uitgezet. Het blijkt dat deze wanden prima zijn voor startende klimmers.
In de kloof zijn ook een paar bekende grotten. Als we naar de grotten uit de Neanderthaler tijd) toelopen, blijkt dat de toegang is afgesloten. We vermoeden vanwege de veiligheid.
Na de laatste grot, blijkt de wandelroute voor ons iets te pittig te worden. Het pad wordt opeens erg smal en gaat zo steil omhoog dat wij omkeren en via een iets andere route naar de camper teruglopen.
Grappige graffiti op bouwvallen onderweg
Langs de route staan verschillende stenen putten. Deze putten staan in verbinding met een daaronder gelegen waterkanaal dat destijds is aangelegd door de Moren. Via de stenen putten klommen kinderen naar beneden om het afwateringskanaal schoon te maken.
Het leuke van de app Wikiloc is dat tijdens het wandelen je eigen looproute wordt opgenomen. Je kunt onderweg zelfs foto’s maken en die in de route opslaan. Je kunt de route vervolgens delen (met o.a. een QR – code) met anderen. Als je het dus leuk vindt om te zien welke route wij hebben gewandeld, scan dan deze QR – code in.
Van Bellús naar Alcoy / Alcoi is het een klein uurtje rijden. We zetten onze camper bij een begin- en infopunt van een Via Verde neer. We hebben het plan om deze morgen te gaan fietsen. Het schijnt een schitterende tocht te zijn.
Bij de (gratis) camperplaats kunnen veel (volgens CC wel 30) campers staan (niet op zondag – marktdag) maar als wij aankomen, zijn we de enige. Lekker rustig dachten we…‘s Avonds werd het weer echter behoorlijk stormachtig met veel regen. En net toen wij wilden gaan slapen, kwam er een personenauto op twee meter afstand van onze camper staan. Het jonge stel was van 11:00 – 02:30 uur in de auto aan het “sporten”. Schijnbaar waren ze zich er niet van bewust dat er mensen in de camper naast hen verbleven. Één voordeel: toen de rust was weergekeerd, hadden we allebei ons boek uit. Daarna hebben nog prima geslapen tot 08:30 uur.
Alcoy / Alcoi
22 november 2022 🌤️ 14° C.
Het weer is omgeslagen. Volgens de weerberichten hebben we te maken met de nasleep van de storm Denise. Het waait vrij hard (windkracht 4 á 5) en het is koud (12° C.) voor Spaanse begrippen.
De wandelaars en fietsers die in grote getale hier voorbij komen, dragen mutsen, handschoenen en dikke winterjassen. Ook wij kleden ons warm aan als we op de fiets stappen. Wij vinden het erg opvallend dat er zoveel Spanjaarden wandelen op doordeweekse dagen. In Nederland zijn dat er veel minder.
Langs de Via Verde liggen enorm veel caches maar we vinden het te koud om de hele tijd af te stappen en de caches te loggen. We pikken genoeg caches op om de score te evenaren van onze kleinzoons/zoon in Oldemarkt. Er woedt al maanden een heftige “strijd” wie de meeste punten scoort 😀😉.
De Via Verde d’Alcoy / Alcoi (de juiste schrijfwijze hangt af van het feit of je in het Catalaans of Spaans schrijft) loopt richting Ibi licht glooiend omhoog over groen asfalt. Vergeleken met andere VV zijn er veel tunnels op de eerste tien kilometer van het traject. Twee tunnels zijn ruim een kilometer lang. Wat wel weer super is dat je de verlichting in de tunnels zelf kunt aanzetten met drukknoppen onderweg.
Na tien kilometer (na de laatste lange tunnel) verdwijnt het groene asfalt en wordt het verruild voor gravelachtige steenslag. Nog steeds prima te fietsen! Als echter deze steenslag verandert in groffe keien, keren we om en rijden terug (bijna zonder te trappen) naar de camper.
Bij de camper maakt Agnes even een kop warme chocolademelk. Past goed bij de huidige temperatuur! Na deze pauze fietsen we door naar de oude binnenstad. Dat valt niet overal mee. Het stratenplan van Alcoy kent veel steile hellingen en éénrichting verkeer. Je merkt wel dat de Spaanse automobilisten goed rekening houden met fietsers (verplicht 1,5 meter afstand of anders € 400,00 boete).
We doen een labcache in de oude binnenstad. Er zijn veel “modernistische” (Jugendstil) huizen in Alcoi. De labcache laat ons enkele van deze huizen zien. Jammer genoeg mogen we maar in één van de panden een kijkje nemen. Omstreeks 15:00 uur zijn we weer “thuis”.
Alcoy – Cap de San Antoni
23 november 2022 🌤️ 23° C.
Vanochtend redelijk op tijd opgestaan en via de CV-70 naar de kust gereden. Een mooie weg door de bergen met prachtige uitzichtpunten.
Zonder het van te voren in te plannen kwamen we uit bij het mooie stadje El Castell de Guadelest. Het mooi gelegen plaatsje biedt de vele toeristen een mooi uitzicht over de wijde omgeving en het lager gelegen stuwmeer. Wie toegang tot het Moorse kasteel wil hebben, moet hiervoor toegang betalen en via Casa Orduña naar binnen. Wij hebben genoegen genomen met het uitzicht bij het dorpsplein.
Op de website even klikken op de foto’s
We hebben ook de vier aanwezige geocaches in het dorp gedaan en zijn toen verder gereden naar Xàbia waar we eerst de camperverzorging hebben gedaan.
Op de website even klikken op de foto’s
Toen zijn we doorgereden naar Cap de San Antoni. Hoog op de kaap is een camperplaats met aan twee kanten een schitterend uitzicht over zee en de baai bij Xàbia. Het was even zoeken om de juiste weg omhoog te vinden maar de moeite werd beloond. We staan vannacht op één van de mooiste plekjes tot nu toe. In eerste instantie zijn we enige camper die hier staat. Later op de avond staan we met z’n vieren bij de vuurtoren op de bijna 200 meter hoge kaap.
Opnieuw via een mooie route rijden we in een rustig tempo naar het dorpje Horta de San Joan. Je bereikt het centrum met z’n leuke terrasjes via een steile weg omhoog.
Midden in het centrum gaat een nog steilere weg omlaag naar de bijna gratis (€ 3,00 per dag) camperplaats waar we overnachten. We waren via Park4night al gewaarschuwd dat de toegang nogal oppassen geblazen is. Zeer ongelijk wegdek! Maar het oprijden ging prima. Echter… we waren er ook getuige van dat het wegrijden lastiger is. Een Duitse camperaar lukte het niet (door het ongelijke wegdek) om in één keer de camperplaats te verlaten. Zijn voorwielen kregen niet genoeg grip om de helling omhoog in één keer te nemen. Een andere camperaar gaf ons de gouden tip: eerst de camperplaats naar beneden verlaten, keren en dan omhoog! Dat ging gelukkig de volgende dag prima!
De plek was verder oké. Water en toilet lozen en water tappen. Lekker rustig en een goede uitvalsbasis voor de Via Verde die we er de volgende dag willen rijden. Voor nu zitten we eerst lui in het zonnetje genietend van het uitzicht een boek te lezen.
Later die middag fietsen we nog even naar het begin van de Via Verde om te kijken waar we morgen starten. Van de enige andere camperaar naast ons horen we dat de Via Verde wat “schade” heeft opgelopen door noodweer van twee dagen terug. Door kleine aardverschuivingen is de Via Verde richting Bot onbegaanbaar. De andere kant op is het geen probleem. We zullen het wel zien morgen.
Vanaf hier hadden we ook een mooi uitzicht op het Convent de (la Mare de Déu dels Àngels o Convent de) Sant Salvador. Het is een oude abdij uit de tijd van de tempeliers. We fietsen er even naar toe en zijn blij met onze elektrische fietsen want het is een steile klim.
Op de website even klikken op de foto’s
Het Convent de Sant Salvador blijkt alleen open van 11:30 – 13:30 uur. We lopen er omheen, maken wat foto’s en fietsen terug naar de camper. Morgen weer een dag.
Via Verde – Alcañiz
14 november 2022 🌤️ 21° C.
We beginnen de dag met een flink stuk fietsen op de Via Verde. Vlakbij de camperplek ligt de oude spoorlijn waarop nu een mooi fietspad is gemaakt.
Wij rijden de Via Verde op bij het oude stationnetje van Horta de San Joan. We fietsen ongeveer 25 kilometer het pad op richting Arnes.
Onderweg passeren we verschillende oude stationsgebouwen. Allemaal verlaten behalve eentje. Het oude station met de bijbehorende gebouwen van Cretas is mooi verbouwd tot een jeugdherberg met zwembad en een restaurant op het terrein.
Op sommige stukken is te zien dat er hier flink noodweer heeft huisgehouden. De vette rode aarde/klei is op een enkele plaats over het fietspad gestroomd (even afstappen en schoonmaken) en hier en daar liggen grote stenen op het fietspad.
Maar de uitzichten zijn prachtig, al is het uitzicht in de ruim driehonderd meter lange tunnel minimaal. Er schijnen ook nog langere tunnels te zijn waarbij een zaklantaarn aangeraden wordt. We hadden die wel bij ons maar hadden ‘m niet nodig.
Na 25 kilometer zijn wij omgedraaid en teruggereden. De Via Verde zelf is ruim 80 km lang. Bij de camper aangekomen zijn we snel opgebroken en het wegrijden ging gelukkig zonder problemen. We rijden vrij snel naar Alcañiz waar vandaan we morgen richting Ejulve zullen rijden voor de Silent Route,
Op de camperplaats in Alcañiz treffen we nog een ander Nederlands stel in een camperbus. Zij bezoeken ‘s avonds nog het stadje waar we nu staan. We horen van hen dat het stadje Alcañiz wel een leuk oud centrum heeft. Morgenochtend gaan we eerst het centrum bekijken voor we weggaan.
Alcañiz – Silent Route – Teruel
Alcañiz
Alcañiz
Het oude centrum is inderdaad de moeite waard om even te bekijken. Het bezoek aan de oude kerk viel tegen omdat men (waarschijnlijk vanwege de energiekosten) het licht had uitgelaten. Opvallend in de kerk waren de grote altaarstukken die men in processies op de schouders meedraagt.
Nee… is niet de nieuwe sponsor 😉
In het oude stadhuis (mooie gevel) troffen we vier grote “reuzen” aan die bij optochten worden meegedragen. Ook stonden daar de koppen van andere optochtgangers uitgestald. We vermoeden dat deze reuzen bij het carnavalsfeest door de stad rondlopen.
Op de website even klikken op de foto’s
Silent Route
Vanuit Alcañiz rijden we naar Ejulve waar de Silent Route begint. Deze route is vooral bekend bij motorrijders. De rit voert je over kleine wegen door de bergen door werkelijk schitterende (ruige) natuur. We hebben vorig jaar van een stel Nederlanders gehoord dat de Silent Route ook prima door campers is te rijden. Wij zijn door hun verhalen enthousiast geworden en gaan deze route nu zelf rijden.
Bij het begin van de route staat een groot beeld van een steenbok. Als je geluk hebt, kom je de steenbok tegen tijdens de rit. Wij hebben de steenbok niet ontmoet maar wel hele zwermen gieren, een slang op het wegdek en een kudde schapen. Bij het beeld van de steenbok ontmoetten we een groep motorrijders. Daarna zijn we geen motorrijders meer tegengekomen.
Op de website even klikken op de foto’s
Het is prima te rijden voor campers. Slechts op twee plekken wordt de weg zo smal dat er geen twee campers elkaar kunnen passeren. Dat wordt netjes op tijd aangegeven. De route is 68 kilometer lang. Je moet alleen geen haast hebben. Wij hebben er ruim drie uur over gedaan en vonden het landschap werkelijk fantastisch! Aanrader!
Het einde van de route wordt ook weer aangegeven. Ditmaal door een “camperbusje”. Een leuke foto maken is daar geen probleem. We zagen er voor het eerst een zgn. “selfiepaal”.
Teruel
Vanaf het eind van de Silent Route is het nog een goed uur rijden naar Teruel. Teruel is ėėn van de grootste en oudste steden van de provincie Aragon. We overnachten op de (alweer gratis) camperplaats vlakbij een winkelcentrum in het zuiden van de stad. Hoewel het vlakbij de snelweg naar Valencia aan de rand van Teruel ligt, hebben we er heerlijk rustig geslapen.
Camperplaats Teruel
Voor ons was Teruel een echte verrassing. De stad is zeer de moeite waard om te bezoeken. Vanaf de camperplaats nemen we de bus (linea A – € 1,20 p.p.) naar het centrum. Je kunt midden in de stad uitstappen. In de bus zijn mondkapjes nog steeds verplicht!
Los Amantes
Teruel heeft een aantal zeer opvallende torens die wij erg mooi vinden. De vierkante torens dragen de signatuur van de Moorse overheersers. Verder is de stad bekend vanwege het verhaal van twee geliefden die niet met elkaar konden trouwen en pas in de dood werden verenigd. De stad kent een heus mausoleum waar beide “amantes” liggen begraven. Voor het hele verhaal: klik hier!
Op de website even klikken op de foto’s
Het mooiste bouwwerk van de stad is de Catedral de Santa Maria de Mediavilla. Het houten plafond van de kathedraal is schitterend beschilderd en gebeeldhouwd.
‘s Avonds gaan we een hapje eten in de oude stad en we “scoren” onze eerste tapas. De restaurants in Spanje gaan pas laat open. Na de tapas keren we terug naar de camper.
Teruel – Albarracín
16 november 2022 ⛅️ 18° C.
Omdat we gisteravond nog niet alles hebben kunnen bekijken, gaan we vanochtend nogmaals met de bus Teruel bezoeken. We doen in de oude binnenstad maar liefst vier labcaches en bekijken en bezoeken onderweg alle bijzonderheden van deze prachtige stad.
Teruel
De labcache voert ons o.a. langs de vier mooie torens en de gezellige pleinen van de stad. Aan terrasjes geen gebrek!
Op de website even klikken op de foto’s
Als de bus ons weer bij de camperplaats terug heeft gebracht, rijden we in veertig minuten naar Albarracín. Hier overnachten we op een camping met een prachtig uitzicht op het hooggelegen stadje met de grote vesting boven op een rots.
We zijn van plan om pas morgen het stadje te bezoeken en doen de rest van de dag rustig aan en genieten van ons huisje op wielen. Agnes bakt pannenkoeken als lunch en we drinken een kop lekkere chocolademelk.
Op Polarsteps kregen we ook nog een vraag hoe we toch aan al die reisideeën komen… Het antwoord is eigenlijk vrij simpel. In de aanloopperiode van onze reis volgen we (vooral Agnes) andere camperaars op hun websites en via Facebook, YouTube en Polarsteps. Alle leuke ideeën komen per land gesorteerd op een lijst in onze telefoons (we delen elkaars lijsten) en Agnes maakt hiervan een reisplan met plekken die we willen gaan bezoeken. Ook gaan er altijd wel een paar reisgidsen mee in de camper. Het overkomt ons ook regelmatig dat we onderweg zomaar onverwachts iets moois tegenkomen. We krijgen elke reis op die manier wel wat “cadeautjes”.
Voor wie het leuk vindt… er staan nog wat korte filmpjes op onze Instagram (nooit langer dan 1,5 minuut: Instagram.com/camper_op_pad
