Het fotoboek van onze laatste reis naar Spanje en Portugal is klaar. Zoals beloofd hieronder de link om het fotoboek online te bekijken.
Tip: bekijk het fotoboek op volledig scherm van een PC of laptop.
We zijn inmiddels druk bezig met de voorbereidingen voor onze volgende reis. Deze reis gaat naar Turkije. We gaan drie maanden op reis: april, mei en juni.
Natuurlijk onder voorbehoud van “Corona-achtige” omstandigheden die het niet toestaan dat we deze reis gaan ondernemen.
Groeten Jan en Agnes
Wakker worden in een omgeving waar buiten alles bevroren is, was ons deze vakantie nog niet eerder overkomen. Nu dus wel.
Een strakblauwe lucht, wit uitgeslagen gras, bevroren steigers en een flinterdun laagje ijs op het water van Lac du Moulinet was het decor waarin we ontwaakten. We hadden er wel op gerekend dat het ‘s nachts koud zou zijn maar niet dat het zou gaan vriezen.
De planning was om vandaag tot net boven Parijs te rijden voor een laatste overnachtingsplek. De reis verliep echter zo voorspoedig dat de gedachte onderweg al opkwam om door te rijden naar huis.
Toen de geplande camperplaats bezet bleek door de plaatselijke kermis, zijn we maar doorgereden naar Delft. Om 21:45 uur thuis. We hebben de camper voor de deur gezet en alleen de koelkast leeggehaald, de fietsen eraf en die nacht weer lekker in ons eigen bed geslapen.
Vandaag in een rustig tempo de camper leeggehaald, de wasmachine aan het werk gezet en zoveel mogelijk alles opgeruimd.
Dit is dus voorlopig even onze laatste blog. We zullen de reis afsluiten met wat cijfers voor wie dat interesseert. Het verhaal van deze reis wordt nog eenmaal gevolgd door één blog waarin jullie een link kunnen vinden naar het fotoalbum dat we van deze reis maken. Dat kan echter nog wel een maandje duren…
Iedereen bedankt voor de leuke en fijne reacties die we kregen en tot onze volgende reis. Deze staat gepland voor april, mei en juni. Tegen die tijd laten we jullie nog weten waar die naar toe gaat.
Vandaag stond Valencia op het programma. Eindelijk. Al heel lang stond een bezoek aan deze stad op ons lijstje. De bijzondere en moderne architectuur heeft een enorme aantrekkingskracht op mijn fotocamera. Ook het weer was mooi vandaag. Slechts enkele wolkjes aan een strakblauwe hemel. Wat hadden we een geluk!
Vanaf de camping reden we het fietspad naar Valencia. Het fietspad rijdt na 6 kilometer zo de drooggelegde rivierbedding in van de Turia (Jardin del Turia). Het is een schitterend park van ruim negen kilometer lengte met fietspaden wat het erg makkelijk maakt om Valencia per fiets te bezoeken.
Als je het park binnenrijdt, ligt daar gelijk de Ciudad de las Arts y las Ciencias met z’n moderne architectuur. Ciudad de las Artes y las Ciencias is ontworpen door Santiago Calatrava, een wereldberoemde Spaanse architect. De bouw startte in 1989 en heeft twee decennia geduurd. Het gebouwencomplex is gelegen in het Jardín del Turia midden in het hart van Valencia, en beslaat hiervan ongeveer 2 km².
We vinden het er schitterend en lopen er bijna twee uur rond om alles te bekijken. Ik kan het niet laten om hieronder vrij veel foto’s te zetten (sorry… gewoon enthousiast).
Nadat ik me heb voorgenomen om nog eens terug te komen voor avond/nachtfotografie, fietsen we verder het park door om verderop de oude binnenstad in te trekken. Het park leent zich uitstekend om eventjes op een bankje uit te rusten.
Wij bezoeken de oude overdekte markt van Valencia, de Mercado Central, gehuisvest is in een prachtig marktgebouw. Het is in 1914 opgetrokken in Art Nouveau stijl. Er is van alles te koop maar vooral verse vis (in de ochtend komen), verse groenten en vlees.
Als we naar de Mercado fietsen, stuiten we per toeval ook op een klein alternatief wijkje met kleine groentetuinen midden in de oude binnenstad. De muren om de groentetuinen zijn voorzien van allerlei soorten graffiti.
In verschillende steden troffen we een stierenvechtersarena aan. In Valencia maar besloten om er toch maar eens binnen te kijken. Voor € 2,00 p.p. mochten we naar binnen. Het bijbehorende museum deed ons niet zoveel. De arena vonden we wel heel groot. Er kunnen maar liefst 12.000 mensen in!
Na een broodje op een bankje voor het stadhuis fietsen we via de Jardin de Turia en de haven terug naar de camping. Op het strand drinken we nog even een wijntje en een sangria voordat de zon ondergaat.
Het plan is om vandaag een bezoek brengen aan het natuurpark Albufera dat vlak onder Valencia ligt. Het lijkt ons een mooi natuurgebied om rond te fietsen. In de Albufera wordt veel op paling gevist en het is mogelijk om rondvaarten te maken in oude vissersbootjes van vroeger.
Als we vertrekken is het nog droog maar als we aan de andere kant zijn van het natuurpark, begint het te regenen. De voorspellingen geven een flinke regenperiode aan. We gaan terug naar de camper.
Terwijl we terugfietsen, nemen we het besluit om vandaag al in te pakken en een stuk richting huis te rijden. Om nu een hele middag in de regen te zitten wachten tot de volgende dag, heeft ook geen zin.
Al gauw rijden we op de snelweg richting huis. Maar… als dan onderweg opeens de zon weer heerlijk gaat schijnen, blijkt dat afscheid nemen van dat heerlijk warme zonnetje niet meevalt. Honderddertig kilometer boven Valencia verlaten we de snelweg weer om nog even lekker de vakantie in Spanje af te sluiten in onze ligstoelen voor de camper op camping Alegria in Benicarló.
We maken nog een avondwandeling naar het havengebied van Benicarló en we eten een pizza in het restaurantje van de camping. We eindigen de dag met een spelletje Qwixx en een goed boek.
Vanochtend om 9:00 uur rijden we weg van Camping Alegria op weg richting Nederland. We gaan wel kijken hoe ver we komen voordat we een stop maken om te overnachten.
Het was heerlijk rustig op de weg tot aan Barcelona. Heerlijk luisteren naar twee podcasts (samenvattingen zomergasten VPRO over Erwin Olaf en Sonja Barend) en ondertussen glijden de kilometers eigenlijk ongemerkt aan je voorbij. Bij Barcelona wordt het wel wat drukker op de weg. We maken daar in de buurt ook even een koffiestop. De Spaanse parkeerplaatsen zijn niet geweldig maar de zelfgemaakte koffie smaakte prima.
Als het tijd is voor de lunch, zijn we al in Frankrijk aanbeland. Op een mooie grote “Aire” parkeren we ons busje tussen de grote vrachtwagens en maken onze eigen lunch klaar.
We schrikken in Frankrijk ook weer van de brandstofprijzen. De diesel is hier maar liefst € 0,30 per liter duurder dan in Spanje en Portugal. Maar goed… we krijgen er hier wel betere wegen voor terug. De Franse wegen zijn echt beter dan in Spanje en Portugal al vielen de wegen ons daar ook niet tegen.
We nemen vanaf Beziers de A75 omhoog richting Clermont-Ferrand. We hebben deze route al eerder gereden. Het is een erg mooie weg door een fantastisch landschap en passeren onderweg het Viaduct de Millau. Bij Le Buisson vinden we het genoeg en verlaten de snelweg om onze camper bij het Lac du Moulinet te parkeren voordat het donker wordt. Het is een gratis parkeerplaats zonder voorzieningen vlakbij een klein meer.
Wij zijn de enige camper die hier vannacht staat. Als het licht is, hebben we hier een prachtig uitzicht maar als het donker is, zijn het vooral de sterren die voor de verlichting zorgen.
Vandaag de wekker gezet omdat we op tijd aan de weg moeten staan. We gaan namelijk vanaf de camping met de bus naar Córdoba. In het buitenland met het OV gaan, vinden we altijd een belevenis. Het gaat ook nu weer perfect. We staan voor de camping aan de straat en als de bus er aan komt, steken we onze hand op 👋 en vervolgens stopt de bus netjes voor onze neus.
We betalen (€ 4,20 p.p.) bij de chauffeur en worden bij het station in Córdoba afgeleverd. Op de terugweg worden we door de buschauffeur keurig voor de camping afgezet en dat terwijl er echt geen bushalte is.
Vanaf het busstation wandelen we via de Jardines de la Agricultura naar de oude binnenstad waar het leuk wandelen is. Bij veel oude huizen kun je naar binnen kijken vanachter gietijzeren hekken om de mooie binnentuin te bewonderen.
We hebben om 13:00 uur kaartjes geboekt voor het absolute hoogtepunt van de stad: de Mezquita moskee/kathedraal.
Het gebouw is indrukwekkend te noemen. Het dankt z’n bekendheid vooral aan de grote ruimte met al z’n bogen. Schitterende vormen maar wat een ratjetoe aan bouwstijlen. Elke keer zijn er nieuwe delen bijgebouwd en zijn er weer andere bouwstijlen gebruikt waardoor wij het qua architectuur enigszins een rommeltje vinden. Het feit dat het gebouw eerst als moskee en later als kerk is gebruikt, werkt bij ons bevreemdend.
De tentoonstelling in de kathedraal over relikwieën en kleding die tijdens processies worden gedragen is erg mooi. We bewonderen vooral het schitterende handwerk (borduurwerk).
Al met al vonden we Córdoba minder indrukwekkend dan Sevilla. We waren er wat sneller uitgekeken dan we hadden verwacht. Misschien wel te hoge verwachtingen? We sluiten de dag af met een bankje in één van de parken en doen nog wat geocaches onderweg naar het busstation.
Vandaag valt er weinig te melden. We hebben een reisdag. In één grote ruk rijden we van Camping Campiña naar Camping Coll Vert bij Valencia. De snelwegen zijn hier prima en de 560 kilometer vliegen om. Het landschap is afwisselend.
We verbazen ons over de enorme vlaktes met alleen maar olijfbomen. Als Agnes er informatie over opzoekt, blijkt dat Spanje de grootste producent is van de olijfolie in de wereld (57%). Wat we ook niet wisten is het feit dat de olijfboom zichzelf bevrucht (de olijf is zowel mannelijk als vrouwelijk) via de wind. We wisten al wel dat olijfbomen erg oud kunnen worden. Er zijn bomen van wel vierduizend jaar oud. Er wordt onderzoek gedaan omdat men er achter wil hoe het kan dat zo’n boom zo oud kan worden. Je kunt in Spanje dus ook enorm veel verschillende soorten olijfolie krijgen om allerlei maaltijden te bereiden.
We rijden de ene keer door landbouwgebieden en de andere keer steken we een bergrug over. Om 15:45 uur arriveren we in Valencia.
De camping ligt op de rand van het natuurpark Albufera. Hiervandaan is het 6 km fietsen naar Valencia. Ook het strand is dichtbij. Als we de camper hebben geïnstalleerd, drinken we nog even een borrel in het zonnetje en maken een kleine strandwandeling waarbij we ook nog twee caches kunnen loggen.
De avond brengen we in de camper door. Morgen een nieuwe dag!
Op tijd vertrokken uit El Rocio. We willen een aantal hoogtepunten in Sevilla bekijken. Het is goed dat we vroeg vertrekken. Voor het eerst deze vakantie staan we in de file. De file kost ons drie kwartier. We zetten onze camper op een onooglijke camperplek (Area Autocaravanes Sevilla), midden in het havengebied van Sevilla. De toegangsweg zit vol grote kuilen waar je echt om heen moet manoeuvreren. Het is echter wel een veilige plek en dichtbij het oude centrum (5 min. fietsen). Je hebt er vrijwel alle faciliteiten voor € 12,00.
Het is niet de eerste keer dat we Sevilla bezoeken. In 2008 waren we er ook een dagje vanuit Portugal. Nu willen we andere plekken bekijken. Als eerste bezoeken we het Plaza de España. Het halvemaanvormige Plaza de España is één van de bekendste pleinen van Sevilla. Ter ere van de Ibero-Amerikaanse tentoonstelling van 1929 werden er diverse gebouwen opgetrokken.
Vanaf het Plaza de España is het 10 minuten fietsen naar de Metropol Parasol. Tenminste als je de weg weet te vinden. De fietsinfo van Google Maps deugt niet helemaal en we verdwalen in de kleine straatjes van de oude binnenstad. Wel leuk maar we doen er daardoor bijna drie kwartier over 😀.
Wij vinden de Metropol Parasol een prachtig bouwwerk dat helemaal uit hout is opgetrokken. We bekijken de constructie en lopen over de markt (vlees en vis) die zich onder het oppervlak bevindt. Bij één van de vele restaurantjes eten we een lekkere tosti en drinken we wat.
De vorige keer dat we in Sevilla waren, hadden we vantevoren geen kaartjes besteld om het bekende paleis Real Alcázar te bekijken. Nu hadden we dat via internet de dag ervoor wel gedaan. Dat scheelt enorm in de lange wachtrij. Wel even goed kijken als je bestelt. De prijzen variëren enorm (wij hadden twee kaartjes voor € 21,50 – Jan krijgt als EU-burger een kaartje voor de helft van de prijs omdat hij de 65 is gepasseerd). Het paleis is fantastisch en ook de tuin mag er zijn. De foto’s hieronder spreken voor zich (even klikken op de foto’s dan krijg je een diavoorstelling).
Vlakbij het Real Alcázar staat de Giraldatoren, een van oorsprong Moorse minaret. Er zijn geen trappen in deze 97 meter hoge toren. Om boven te komen volg je hellende gangen, 34 in totaal. Die gangen zijn zo breed dat een paard met wagen naar boven zou kunnen rijden. Je moet naar boven lopen, maar je wordt beloond met een prachtig uitzicht over het oude centrum van Sevilla.
Na het Real Alcázar fietsen we naar de rivier. Hier hebben we op één van de terrasjes vlakbij de Torre del Oro een drankje (Jan: een heerlijke mojito 😙) gedronken.
Het is bijna 18:00 uur als we weer bij de camper zijn. De gordijnen van onze camper gaan al gauw dicht want het uitzicht is niet echt geweldig. Maar het is al gauw donker en we slapen er niet minder om.
Als we wakker zijn en hebben ontbeten, gaan we gelijk op weg richting onze volgende overnachtingsplek: Camping La Campiña vlakbij Santaella. Het is een camping die beheerd wordt door Nederlanders. Dat is toch wel weer makkelijk en handig als je wat info wilt over de omgeving.
Als we aankomen is het rustig. Heerlijk om even bij te komen na het drukke Sevilla. We gaan de camping gebruiken als uitvalsbasis voor Cordoba. De bus naar Cordoba stopt voor de deur en brengt ons voor € 4,20 p.p. naar de oude binnenstad. Op werkdagen rijdt de bus zes keer per dag heen en vijf keer per dag terug. Op zondag maar twee keer. De bus doet er ongeveer een uur over. We besluiten dus om maandag te gaan en nemen morgen een rustdagje.
De camping heeft een mooi zwembad met ligbedden. Ik probeer de ligbedden uit en Agnes het (ijskoude) zwembad. De rest van de dag wordt er vooral gelezen en gerelaxt.
Na een heerlijke nacht volgt opnieuw een heel rustig dagje. We zijn lui en lezen allebei een boek uit.
‘s Middags maken we een wandeling door de oneindige olijvenboomgaarden. We drinken wat op een terrasje in een naburig dorpje en gaan weer naar de camping. Het valt ons op dat er allemaal verschillende olijven aan de bomen hangen, verschillend qua kleur en grootte.
Behalve de olijven zien we hier ook veel andere bekende planten in het wild groeien. Palmen, cactussen, aardbeibomen, pampagras, sinaasappelen, enz. De sinaasappelen die overal in de straten van de steden groeien, zijn echter te zuur voor gewone consumptie al worden ze wel naar Engeland vervoerd om er marmelade van te maken. Verder valt ons op dat er erg veel pampagras in het wild groeit terwijl dat bij ons in Nederland toch echt een siergras is.
Rustig opstaan, ontbijtje in de zon, water bijvullen, fietsen klaarzetten… Als je wat langer op één plaats staat, wordt het een soort routine. Het camperleven bevalt ons prima!
Vandaag fietsen we de andere kant op langs de Ecovia Litoral. We gaan eerst even een kijkje nemen bij de steiger van de ferry naar Ilha de Tavira. Hier kun je de lagune oversteken naar het strand van Tavira.
We besluiten door te fietsen en verderop over te steken. Het kost even moeite om de Ecovia te volgen en om Tavira uit te komen maar uiteindelijk vinden we een mooi blauw geschilderd fietspad naar Sante Luzia. In dit vissersdorpje drinken we een heerlijk kopje koffie.
Wat hier verder opvalt is de enorme octopus op één van de gevels. Gave versiering voor een stadje waar veel inktvissen worden gevangen.
De blauwe Ecovia verandert hier in een rood fietspad dat ons naar Pedras de El-Rei brengt. We doen hier een gave geocache die verstopt is in een olijfboom van 2000 jaar oud.
Bij dit plaatsje is ook de strandopgang naar Praio do Barril. Er is een vaste brug over de lagune die je bij het treintje brengt dat je door de duinen en de moerassen naar het schitterende zandstrand vervoert. Lopen kan natuurlijk ook (hebben wij gedaan met een Adventure Labcache). Één van de vragen van de labcache gaat over de vioolkrabben die hier met duizenden over het drooggevallen slik krioelen.
Bijzonder hier is het “Anker-kerkhof “. Er liggen hier heel veel ankers in de duinen bij elkaar die ooit gebruikt zijn om de netten voor de tonijnvangst aan vast te maken. Levert leuke foto’s op! Agnes zwemt nog even (ik ben niet zo dapper) en we lezen een uurtje in ons boek waarna we terug gaan naar de camper. De dag is weer omgevlogen.
Om 11:00 komen we aan bij Camper Park Playas de Luz dat vlakbij Isla Christina ligt. Het is een camperplaats met alle voorzieningen waar andermaal veel overwinteraars staan. De afstand die we afleggen van Tavira is maar 49 km. We zijn hiervoor wel de grens overgestoken en bevinden ons nu in Spanje. Niet alleen een andere taal maar toch ook weer een heel ander landschap en opeens een uur later omdat we in Portugal de 0-meridiaan zijn gepasseerd.
Vanaf onze camperplaats hebben we een mooi uitzicht over de wetlands. Er fourageren vlak voor onze neus flamingo’s en ooievaars.
Voor onze camperplaats loopt ook de Ecovia Litoral. Dit fietspad loopt hier over een oude spoorlijn naar Ayamonte. De trein werd vooral gebruikt om de vis landinwaarts te vervoeren. Nu is het dus in gebruik als fietspad. Hier en daar zie je nog restanten van de oude spoorbaan.
We maken een fietstocht via Ayamonte naar Isla Canela. We hoopten hier met de ferry over te kunnen steken naar Isla Christina om zo met een mooi rondje weer op de camperplaats uit te komen. Helaas… de ferry vaart alleen in het hoogseizoen. We moesten terug. De weg naar Isla Canela was zeer bijzonder te noemen. Een kilometerslange keurig geasfalteerde weg met aan weerszijden allemaal parkeerplaatsen (inclusief invalidenparkeerplaatsen) en hele mooie fiets- en wandelpaden. Deze weg grenst nergens aan en loopt dwars door de slikken naar Isla Canela dat nu (buiten het seizoen) een spookstad is. Duizenden appartementen en hotels met grote zwembaden (keurig schoon gehouden) en tuinen waar je geen mens ziet. Luguber! We vermoeden dat hier Europees geld is besteed maar dat controle achterwege is gebleven.
Eenmaal thuis werden we ‘s avonds beloond met een mooie zonsondergang.
We hebben vandaag niet de kortste rit naar El Rocio gemaakt. We hebben gekozen voor een weg om Huelva heen zodat we op de kustweg naar Matalascañas kwamen. Via deze weg rijd je langs het Coto de Doñana. Het is het grootste natuurpark van Spanje waar oa de lynx voor komt maar ook wilde paarden en flamingo’s. We blijven ons verbazen hoe vaak het landschap verandert langs de kust.
Aan de rand van dit natuurpark ligt het plaatsje El Rocio dat een Wild West aanblik heeft. Dit wordt vooral veroorzaakt doordat alle wegen in het plaatsje onverhard zijn. Dit is gedaan voor de vele paarden die hier altijd waren. Daarnaast hebben de gebouwen een brede en overdekte veranda waar nog vaak het bordje “reservados caballos” hangt.
El Rocio is verder vooral bekend door de jaarlijkse bedevaart vlak voor Pinksteren waar soms wel één miljoen mensen op afkomen. Er wordt dan een Madonna in processie door de straten gevoerd. Het stadje zelf is niet groot (er wonen zo’n 2500 mensen) maar ivm de paarden kent het stadje wel een groot aantal rijk versierde stallen. Deze zijn eigendom van de ongeveer 90 broederschappen die elk een eigen stal hebben waar ze paarden en koetsen onderbrengen en ze zelf tijdens de processie overnachten.
Het stadje ligt eigenlijk aan een groot meer dat deel uitmaakt van het natuurpark. Het meer is nu (toen wij er waren) grotendeels droog gevallen. Langs het meer is een soort van boulevard aangelegd die wel mooi bestraat is.
Na een warme dag overnachten we nu op camping Al Aldea. Het is heerlijk om weer eens op een gewone camping te staan ipv een camperplaats.
We staan een extra nachtje op de camping Mikki Place to Stay. Het weer blijft de komende dagen prima en we zijn in de buurt bij een aantal leuke strandjes.
Vandaag gaan we op de fiets naar Praia do Arrifes. Dat strandje ligt vlakbij Albufeira en is 12 kilometer fietsen hier vandaan. De heenweg wordt een klein avontuur. Google Maps brengt ons weliswaar op de goede plek maar het eerste stuk leidt ons over allemaal zandwegen die eigenlijk het predicaat weg niet mogen hebben. We moeten regelmatig afstappen om vooruit te komen en verdwalen een beetje. Ongelofelijk dat Google deze wegen in het systeem heeft zitten. Uiteindelijk komen we bij een prachtig strandje in een baai met mooie rotsformaties.
De terugweg gaat gelukkig een stuk beter! We zijn een veel sneller thuis! De wegen zijn goed te fietsen en met onze elektrische fiets zijn ook de steile hellingen prima te doen.
We hebben vandaag trouwens besloten om geen gebruik meer te maken van het sanitair van de camping zelf. Verstopte en overlopende toiletten, koud water om af te wassen. Het sanitair lijkt niet echt berekend op de vele campers die hier staan. Er loopt nog meer niet lekker op deze camping. Voor meer details zie ook onze reviews op Park4night en Google. Door gebruik te maken van onze eigen douche en toilet blijft het hier enigszins acceptabel . Als er ‘s avonds door onbekenden aan onze deur wordt gerommeld en er een hond wordt uitgelaten op onze plek, is voor ons de maat vol. We gaan morgen verder.
Al vroeg op om een kleine 90 km verderop een plekje te zoeken op een grote camperplek bij Tavira: Algarve Motorhome Park Tavira. Na Mikki een verademing. Goed sanitair, prima douches, wasmachines en drogers. elektriciteit en nette loosvoorzieningen. Alles is er en dat voor maar € 10,50 per nacht. Ook de ontvangst is prettig.
We boeken voor minimaal twee nachten omdat het een goede uitvalsbasis is voor fietstochtjes. De camperplaats is vlakbij de Ecovia naar Spanje. De kust is hier totaal anders dan in de Algarve. Tavira ligt aan de monding van de Rio Gilão en van een rotsachtige kust is hier geen sprake.
Als we de camper hebben geïnstalleerd en hebben gelunched doen we eerst boodschappen op de fiets. De supermarkt is vlakbij. Er is een winkelcentrum op loopafstand.
De rest van de middag gebruiken we om het stadje te verkennen. Het is mooi weer en we doen twee Adventure Labcaches om Tavira te ontdekken. We lopen over de Romeinse brug naar het oude kasteel en doen verschillende kleine parkjes aan. Erg gezellig!
Als we weer bij de camper komen, is de zon al bijna onder. Het koelt dan snel af naar rond de 10° C. De rest van de avond brengen we in de camper door.
We waren van plan om de dag op tijd te beginnen met een was. We bleken niet de enigen met dat idee. Alle vijf machines draaien al. Dan maar vanmiddag.
We zitten daarom al vroeg op de fiets en maken een mooie tocht door de salinas en boomgaarden over de Ecovia Litoral richting de Spaanse grens. De Ecovia is wisselend van kwaliteit. De ene keer is het mooi asfalt, dan weer zand- of grindpad. Soms even afstappen omdat de weg onbegaanbaar is.
Tussen de zoutpannen en langs de Ecovia zijn een hoop geocaches te vinden. We hebben er vandaag een stuk of tien kunnen loggen. Het blijft altijd leuk om dit spelletje te combineren met onze andere hobby’s.
Maar de omgeving is onveranderd mooi. De zoutpannen bieden een mooie omgeving voor vogels, vissen en er vindt ook nog zoutwinning plaats.
We zien ook allerlei mensen die in zoutpannen aan het werk zijn: vissers, mensen die grote pieren en krabben vangen, zoutwinners. Van een visser kregen we zomaar een giga-grote zeester terwijl we wat foto’s stonden te maken.
Bij het plaatsje Lacém hebben we een uurtje op een strandje bij de lagune gelegen waarna we naar de camper terug zijn gegaan. Er is nu voldoende plaats in de wasmachines en er kan een was gedraaid worden. Nadat ook de droger zijn werk heeft gedaan en alles weer schoon in de kastjes ligt, gaan we in Tavira uit eten. De dame bij de receptie heeft een restaurant aanbevolen waar we heerlijk Portugees eten.
Morgen fietsen we de andere kant op langs de Ecovia.
We hebben gehoord dat sommige volgers de foto’s niet altijd scherp vinden. Tip: Kijk deze blog op de website zelf. Daar zijn de foto’s veel scherper.
‘s Ochtends eerst rustig gestart met een zonnig ontbijtje onder de eucalyptusbomen op de camping. Daarna vertrokken voor een fietstochtje naar de lagune waar Alvor aan ligt. Er loopt een weggetje naar het uiterste puntje bij de monding van de lagune. Goed te fietsen en er liggen ook een stuk of drie caches die we onderweg oppikken. Aan het eind bij de pier zitten we even heerlijk in het zonnetje te lezen.
Na een drankje met uitzicht nog even geluierd op het strand. Het weer wordt elke dag weer wat beter. Zolang de zon schijnt, is de temperatuur prima. In de schaduw is het best fris. ‘s Nachts daalt de temperatuur naar ongeveer 8° C. en overdag is het dan al weer gauw 20° C.
We gaan met de camper weer een stukje verder. We willen vandaag maar een klein stukje rijden. Het reisdoel is Mikki Place to stay. Maar eerst nemen we uitgebreid de tijd om de kust bij Carvoeiro te bekijken.
De kust is hier erg mooi. Het stijgende en dalende zeewater heeft grillige vormen (Algar) aan de rotsen gegeven. Vandaar de naam Algarve. Er zijn vlonders aangelegd langs de zee om de rotsen te bekijken. We lopen ongeveer 4 km langs de kust voor we terugkeren. Ook hier doen we weer een aantal geocaches. Soms verlaten we de vlonderpaden om bij de rotsen te kijken.
Als we in Carvoeiro nog wat hebben gedronken, zijn we algauw op de camping Mikki place to stay in Alcantarilha e Pêra. De camping ligt ongeveer 3,5 km van de kust in het binnenland bij Pêra. De kunstenaar Mikki is hier ooit begonnen met een beeldentuin vol met keramiek. Dat is uitgebreid met camperplaatsen maar er worden ook dieren gehouden. We hebben hier o. a. al ezels, geiten, vogels en lama’s gezien.
De beeldentuin is niet heel origineel maar bij elkaar is het een kleurrijk geheel en leuk om te bekijken.
Wel zijn we voor het eerst op een plek waar heel veel mensen lang staan om hier te overwinteren. In de ruime kantine zitten mensen gezellig met elkaar te kaarten om de tijd door te brengen. Het is hier met zo’n 120 camperplaatsen net een klein dorp.
Wij krijgen aan het eind van de dag nog Nederlandse buren die met twee jonge kinderen al vanaf mei aan het reizen zijn. Hun dochtertje Lotte maakt twee mooie slangen (van steentjes) voor ons. Als ‘s avonds de zon ondergaat, gaan wij naar binnen en doen nog een paar spelletjes Qwixx.
Vandaag vieren we de verjaardag van Agnes die 60 jaar wordt. Al vroeg worden we gefeliciteerd door vrienden en familie. Helemaal gezellig als de kleinkinderen ‘s ochtends FaceTimen en voor je gaan zingen. Nederland is dan opeens weer dichtbij.
Na het ontbijt (buiten in de zon) drinken we ook nog een kopje koffie met echte Schwarzwalderkirschtorte. Dat kun je hier zomaar krijgen bij Mikki.
Na de koffie springen wij op de fiets en een kwartiertje later zitten we op het strand bij Armaçao de Pêra. We maken er een lui stranddagje van. Het is perfect strandweer, geen wolkje aan de hemel! Agnes heeft zelfs even (een record) op haar verjaardag een duik in het (toch nog wel koude) zeewater genomen.
Als we aan het eind van de dag naar huis willen fietsen, slaat de schrik ons toch even om het hart. Na een heerlijke vismaaltijd is Agnes haar fietscomputer verloren. Zonder dat ding werkt de elektrische fiets niet… Gelukkig vindt Agnes na een uurtje zoeken op het strand de fietscomputer terug en kunnen we zonder problemen naar de camping. We kijken op een heerlijke dag terug! Omdat het morgen ook nog een prima temperatuur blijft, besluiten we een dagje langer te blijven.
We vertrekken laat. Het miezert en we hebben dus geen haast. We besluiten om eerder dan gepland om richting Lissabon te gaan. Er is een camping in Lissabon maar die vinden we nogal prijzig. Agnes heeft daarom naar een alternatief gezocht. Het is Camping Orbitur geworden in Costa da Caparica.
De camping ligt dichtbij het strand onder Lissabon aan de andere kant van de Taag. Er is een goede busverbinding vanaf de camping met de ferry. De veerboot brengt je ieder uur voor € 3,00 (retour) naar Lissabon. De camping zelf kost € 19,00 per nacht.
Na aankomst is het droog en maken we een wandeling langs de lange boulevard die vlak langs het strand loopt. We drinken iets in een strandtent en gaan weer naar de camping. We doen vandaag rustig aan, lezen een boek, doen een spelletje en gaan er op tijd in.
We zijn vroeg wakker en willen de ferry van 9:00 uur halen. Daarom maar een taxi genomen die ons voor € 5,00 naar de veerboot brengt. Daar blijkt de veerboot toch later te gaan ivm Allerzielen. Wordt gezien als een “feestdag” in Portugal en daarom gelden er aangepaste tijden. De boot vertrekt om 9:30 uur en brengt ons in 20 minuten naar Belém. We bekijken hier de Torre de Belém (middeleeuwse verdedigingstoren) en het monument Padrão dos Descobrimentos (monument ter ere van de Portugese ontdekkingsreizigers die in de 15de en 16de eeuw de wereld hebben verkend).
Omdat het hier vandaan nog een flink stuk lopen is naar de binnenstad van Lissabon en we geen zin hebben in één van de duizenden elektrische stepjes die overal staan, kopen we een ticket voor de Hop on Hop off bus. We maken nu eerst een vrijwel volledig rondje door het centrum van Lissabon. Wij nemen een ticket voor de rode route. Je kunt ook een ticket nemen voor de groene en blauwe route maar daar betaal je dan ook weer meer voor.
Het gaat te ver om alle indrukken hier te beschrijven. Het viel ons op dat er in de stad best veel vakantiegangers waren. Veel Nederlanders en Engelsen. We hebben zowaar ook weer een bus Japanners gespot terwijl zij toch wel de grote afwezigen waren tijdens deze vakantie.
We hebben ook veel leuke trammetjes gezien en de oudste boekhandel ter wereld bezocht. Dat is Livraria Bertrand Chiado. Leuk om zo’n winkel eens van binnen te zien.
Ook hier onderweg weer enkele geocaches gedaan waaronder eentje bij een heel bijzondere lift (Elevador de Santa Justa) die je binnen een wijk 45 meter omhoog brengt naar een hoger gelegen plein.
Rond een uur of vijf ‘s middags brengt de veerboot ons weer naar huis. Op zich kijken we terug op een goede dag maar toch zal Lissabon niet heel hoog eindigen op ons lijstje van bezochte hoofdsteden. Misschien zijn we wel een beetje cultuurmoe… maar we hebben echt wel leukere steden gezien.
Besloten om er vandaag een reisdag van te maken. We reizen naar de Algarve en zetten onze camper op de camping Alvor in de gelijknamige plaats. We hebben hier een mooie ruime plek met alle voorzieningen. De komende dagen hebben we het voornemen om het wat rustig aan te doen en lekker lui te zijn.
Alvor is tevens het verste punt van huis tijdens onze reis. Vanaf nu gaan we elke dag weer een stukje terug naar Delft.
‘s Middags pakken we de fiets voor een tochtje naar één van de bekendste stranden van de Algarve: Praia dos Três Irmãos. We sluiten de dag af met een drankje in één van de vele strandtenten die hier zijn.
‘s Avonds eten we nog een heerlijke pizzaschotel die Agnes in de Omniaoven heeft gemaakt. Voor het recept: klik hier
Tomar is een geweldig stadje. De bezienswaardigheden zijn dichtbij en op loopafstand van de camperplaats en de sfeer is er heel relaxed. We willen hier de tempeliersburcht bezoeken: het Convento do Cristo.
Als we op weg gaan, zien we een schitterende camper staan. Het is een Hymer die door de eigenaar zelf is beschilderd met hoogglanslak en vernis. Fantastisch gezicht!
We lopen door het stadje naar de tempeliersburcht. Tomar is klein maar ademt een heel prettige sfeer uit. M’n kapotte zonnebril wordt gratis gemaakt door de plaatselijke opticien. Hulde! Aan het eind van de winkelstraat lopen we omhoog door het park naar de ingang van het Convento. We betalen hier € 9,00 voor twee toegangskaarten (ik krijg de helft omdat ik een senior ben) en gaan naar binnen.
Wat we vervolgens binnen te zien krijgen, overtreft onze stoutste verwachtingen. Zo oud, zo mooi, het is werkelijk het mooiste wat we tot nu toe in Portugal hebben gezien. Met name de kapel / kerk midden in het complex is heel erg bijzonder. Ik krijg de neiging om hier een stuk of vijftig foto’s te laten zien maar die bewaar ik maar voor het fotoalbum later. Ik hoop dat de collages jullie een idee geven. Mocht je later naar Portugal gaan, sla Tomar dan niet over.
Na ons bezoek aan het Convento doen we de rest van de dag niet veel meer. We lezen bij de camper lekker in het zonnetje dat overigens rond 17:00 uur wel verdwijnt. ‘s Avonds doen we nog een labcache in Tomar en gaan op het plein lekker uit eten. We eten buiten want de temperatuur blijft nog steeds goed. Pas als we terug zijn, begint het rond 23:00 uur te regenen.
Als we ‘s ochtends wakker worden is het weer droog. Wel bewolkt met soms een mager zonnetje. Nadat we ons water hebben aangevuld (onze eigen douche kost wel elke keer 15 liter p.p.) en alles weer hebben geloosd, reizen we verder.
Het plan is om eerst naar Nazaré te rijden. Is bekend om z’n hoge golven. Via het aquaduct van het Convento rijden we er in drie kwartier naar toe. Er is echter geen sprake van golven en er is nauwelijks wind. We kijken ook nog even in São Martinho do Porto, een ander bekend badplaatsje. Ook hier valt nu weinig te beleven met het miezerige weer. Er is wel een mooie baai waar we een lekker kopje koffie drinken.
We passen onze plannen aan op het weer. Dat is nu eenmaal het mooie van camperen. We rijden naar Caldas da Rainha en doen een labcache in een mooi aangelegd park. Het park ligt bij wat ooit een thermaal hospitaal was. Zulke parken zie je nooit in Nederland maar hier toch regelmatig. Na het park bezoeken we twee musea. Allereerst het museum voor keramiek dat in een oude villa is gevestigd vlakbij de plaatselijke keramiekfabriek. Omdat Agnes zelf keramist is, beseffen we goed wat voor tijd er in al dit mooie keramiek is gaan zitten.
De collectie bevat keramiek door de eeuwen heen. Oud en modern werk. Ook leuk dat in de oude villa zelf veel keramiek (Azulejos) is verwerkt. De tegels / azulejos hadden een drieledige functie: hygiënisch, wandafwerking en versiering. Bij vrijwel alle oude gebouwen in Portugal komen we deze Azulejos tegen.
Aan de overkant van de straat komen we stomtoevallig een ander museum tegen. Het Museo Barata Feyo (gebouwd door de architect met dezelfde naam) heeft een mooie collectie beeldhouwkunst en een mooie beeldentuin. Hier is de toegang gratis!
Het museum zelf is een mooi stukje bouwkunst en de tentoonstelling die we zagen, was erg divers. Er stond o.a. religieuze en hedendaagse beeldhouwkunst. Opvallend is dat wij bij beide musea de enige bezoekers zijn.
Na het museumbezoek reden we naar Obidos waar we een camperplek vonden bij het aquaduct. Voor weinig geld een prima plekje om de voorspelde storm af te wachten. Het ging ‘s nachts aardig te keer waardoor we soms behoorlijk heen en weer lagen te schudden in de bus. We hebben hierdoor wat minder geslapen dan de nachten hiervoor. Maar de bus heeft zich verder prima gehouden al bleek na drie nachten onze huishoudaccu wel bijna leeg.
Na een stormachtige nacht zijn we toch vroeg wakker. Gisteren hebben we vanwege het weer Obidos niet meer bezocht. Vanochtend beginnen we droog dus gelijk op pad. We zijn de eerste toeristen die deze anders hele drukke plaats bezoeken. Obidos is een ommuurd stadje met allemaal kleine straatjes en met maar liefst 14 kerken.
Wij verkennen het stadje andermaal met een Adventure Labcache. Als we met ons rondje klaar zijn, komen net de eerste touringcars de grote groepen binnenbrengen. Vlak voor de grote drukte zijn we weer bij de camper en rijden we weg naar onze volgende bestemming.
Dat is Buddha Eden. Deze enorme beeldentuin ligt bij het plaatsje Bombarral. Voor het luttele bedrag van € 5,00 p.p. krijgen we toegang tot een schitterend aangelegde beeldentuin. Ooit is de tuin aangelegd als Boeddhatuin. Dat is het allang niet meer.
Je treft er Afrikaanse beelden maar ook beelden van moderne en hedendaagse beeldhouwers. Wat opvalt is dat je vaak hele “kuddes” beelden ziet en niet maar één enkel beeld. Er is dan ook veel ruimte voor. Het hele park is met smaak aangelegd, zelfs met planten wordt “gebeeldhouwd”.
Het valt ons ook hier weer op dat er vandaag maar weinig mensen deze topattractie bezoeken. Het grootste deel van ons bezoek was het droog. Zo nu en dan een miezertje bij een temperatuur van ongeveer 20° C.
Op een gegeven moment zijn we maar gestopt. Je hersenen kunnen eigenlijk al die prikkels op één dag niet aan. Ook hier weer de neiging om heel veel foto’s af te drukken. Ik hou het maar weer bij een paar collages zodat jullie een indruk krijgen. Ga het ooit zelf zien. Wij vonden het prachtig!
De laatste stop van deze dag is de camping Ericeira. De camping ligt pal aan de kust boven Lissabon. Onze camper staat hier tussen veel surfdudes met hun busjes en campers. Het regent veel als we hier zijn. Aan het strand is weinig te beleven. Ook nu is het weer stormachtig. We wachten af, vanaf maandag moet het beter (lees droog) worden. Warm is het al; het blijft ook ‘s nachts warm: 19° C. Het was voor ons weer een topdag. Niet gedacht hier zoveel moois te zien. We besluiten de avond met een spelletje Agricola.
Vanochtend zijn we heel relaxed opgestaan en eerst genoten van ons ontbijt met de gratis broodjes die we hier kregen op onze camperplaats Terre de Iguanas. De camperplaats was tot voor kort van een Nederlandse eigenaar maar hij heeft deze verkocht aan een Belgisch stel. Voorlopig houdt de oude eigenaar de zaak nog draaiende. Wij hebben voor vandaag een wasdag ingelast. We beschikken hier over een goede wasmachine. Helaas is de droger kapot. Als we twee wassen hebben gedraaid, gaan wij er op de fiets op uit.
Niet ver van Terre de Iguanas begint / eindigt de Ecovia in het plaatsje Santa Comba Dao. Het begin bij het station is wat rommelig ivm werkzaamheden daar maar de route is goed te vinden. De route loopt over de oude spoorlijn langs de rivier en heet daarom Ecovia do Dão en loopt 49 km naar Viseu. Het asfalt van de Ecovia waar wij beginnen, is blauw gekleurd. Zodra de Ecovia in een andere “gemeente” komt, verandert de kleur. Wij hebben niet de hele route gefietst maar alleen het blauwe en groene stuk. Het laatste stuk wordt rood tot in Viseu.
Onderweg komen we een bankje tegen waar iemand een naam heeft geschreven met eikels. Eikels liggen er opvallend veel hier in Portugal. Volgens de eigenaar van onze camperplaats trekt het ook wilde (zwarte) varkens aan. Behalve de gewone eiken, zien we in deze omgeving ook kurkeiken die vooral opvallen door hun zwart gekleurde bast.
De route loopt van Santa Comba Dão licht stijgend omhoog en is prima te doen (terug gaat supersnel). Langs de rustige route heb je schitterende uitzichten en we pikken ook gelijk wat caches op. Groot is de verrassing als even later blijkt dat één van de caches door een goede kennis is gelegd omdat ze daar vlakbij een vakantiehuisje hebben. Ook leuk zijn de oude (soms gerestaureerde) stationnetjes langs het traject.
Als we terugkomen, hebben we ruim 60 km gefietst en blijkt de was nog niet helemaal droog. Morgenochtend zullen we dus iets later vertrekken.
Het is 45 minuten rijden naar Coimbra. We willen vandaag het oude centrum bezoeken van deze voormalige hoofdstad van Portugal. In de bovenstad willen we de oude bibliotheek, het paleis en de kapel van St. Michael bekijken .
Tijdens ons bezoek stuiten we op een aantal zaken. Het valt allereerst niet mee om onze camper vlakbij te parkeren. Park4night biedt echter uitkomst. Het lukt ons om dichtbij te parkeren op de grote parkeerplaats bij de Avenida Lousã. Wil je alles bezoeken wat ík hierboven noemde dan moet je een combinatieticket kopen tegenover de chemie-faculteit. Die bevindt zich op tien minuten lopen afstand van het plein waar de andere gebouwen zich bevinden. Vreemde zaak!
De bibliotheek is de enige locatie waarbij een tijdslot geldt. Je mag hier niet fotograferen. Alle andere wel… Ik heb me hier niet echt aan gehouden… Met de smartphone lukt het om aardig te camoufleren dat je een foto neemt.
Ook stond het hele complex in de steigers voor een grondige restauratie. Natuurlijk fijn voor de latere toeristen maar wij hadden hier een beetje pech mee.
Al met al echter toch een prima dag die we afsloten met een hapje eten op één van de trappen van deze stad bij de Poort van Almedina.
Na Coimbra zijn we via de tolweg naar Tomar gereden en hebben de camper op de oude camping geparkeerd. Deze nu gratis camperplaats trekt veel camperaars. Zo spotten we bij aankomst ook een bekend camperechtpaar: Eric en Wilma van Camper TV. Zij maken regelmatig een videovlog op YouTube.
23 oktober 2021 ☀️ 21° C.
Van Braga naar Guimarães is niet ver. Je rijdt het in een half uurtje met de camper. Wij waren aangenaam verrast door dit mooie stadje. Het oude centrum biedt veel gezelligheid. We hebben het stadje verkend door er een Adventure Labcache te doen die ons langs de meest interessantste plekken loodste.
Hierna reden we een mooie route door het heuvelachtige landschap van de Douro naar Peso da Régua. Toen we om 15:30 uur aankwamen stond de camperplaats al behoorlijk vol. Peso ligt erg centraal in het Douro wijngebied. We vonden gelukkig nog een plekje en omdat we geen elektriciteit gebruiken is het gratis. De camperplaats is onder één van de drie bruggen / viaducten gelegen (voetgangers – autoweg – snelweg).
We willen hier morgen een treintje pakken langs de Douro dus we hebben hiervoor eerst bij het station geïnformeerd. Ook hebben we het stadje verkend met wat geocaches en een labcache. De cache midden op de voetgangersbrug was erg listig verstopt maar na wat zoekwerk toch kunnen vinden.
We hebben de dag afgesloten met een wijntje en wat tapas bij een restaurantje langs de Douro. Heerlijk dat we zo ‘s avonds nog steeds buiten kunnen zitten.
Vandaag wordt in meerdere opzichten een reisdag. Om 9:00 uur staan we op het perron van het station Peso da Régua. We nemen hier de trein naar Pinhão. Het is een leuk ritje met een oude dieseltrein langs de oevers van de Douro. We genieten onderweg van het mooie uitzicht. Van het dorpje Pinhão is het station het mooiste bouwwerk.
We nemen de trein van 12:19 terug en na een snelle lunch in de camper rijden we naar onze overnachtingsplek Alvarenga. Onderweg maken we nog een korte stop bij Lamego. We stappen uit om de Santuario of Nossa Senhora dos Remédios te bezoeken. Het is een variant op de kerk met trappen die we in Braga bezochten. We genieten hier vooral ook van het tegelwerk.
Omdat we onderweg van het landschap willen genieten, hebben we Google Maps zo ingesteld dat tolwegen worden vermeden. We rijden hierdoor onverwacht een vrij avontuurlijke rit die ons over een aantal cols en passen brengt waarbij we toch wel even met samengeknepen billen (… Agnes…) achter het stuur zaten. De uitzichten waren fantastisch en hadden we ook niet verwacht in Portugal.
Bij Alvarenga staan we op een grote parkeerplaats bij de Paiva Walkway. Sitecode campercontact: 4540. Gratis overnachten maar geen voorzieningen.
We maken vanochtend een grote kloofwandeling (Passadiços do Paiva) met onder andere een hele lange hangbrug van 516 meter. Het zou De langste hangbrug ter wereld zijn. Die wilden wij wel eens proberen dus gisteren al via internet kaartjes gekocht.
Bij de hangbrug aangekomen (na een uur trappen klimmen 🥵) bleek dat onze kaartjes alleen maar geldig waren voor de wandeling van 8 kilometer door de kloof. We hebben ons hierdoor niet laten tegenhouden om toch enorm te genieten van deze acht kilometer. Onderweg waren er ook nog een aantal geocaches te scoren. Kortom: toch een fijne tocht. Enne… we waren erg blij dat de knie van Agnes zich goed heeft gehouden (gescheurde meniscus).
Aan het eind van de wandeling hebben we ons door een taxi terug laten brengen naar de camper (€ 15). En na opnieuw een spannende rit dankzij Google Maps waren we om 16:30 uur bij ons laatste adresje van deze dag: Terra des Iguanas bij São João de Areias. Sitecode campercontact: 14971. Afhankelijk van het weer zullen we hier 2 of 3 nachtjes blijven staan.
Vandaag Portugal in! Redelijk vroeg op… vooral als je er in Soaja, het eerste dorpje dat we bezoeken, achter komt dat in Portugal de klok een uur teruggaat. Een mooi dorpje dat bekend is vanwege de Espigueiros. Dit zijn oude granieten voorraadschuren die op platte stenen en poten zijn geplaatst zodat er geen ongedierte in kan komen. In Spanje worden ze Horreos genoemd. Er staan in Soajo 24 stuks bij elkaar op een rots. Fotogeniek!
Voor wie hier wil overnachten? Er is een schitterende camperplaats met alle voorzieningen behalve een warme douche. Gratis en met loslopende paarden 😉.
Het volgende stadje dat we bezoeken is Ponte de Barca met een mooie oude brug over de rivier de Lima. We maken er een tussenstop en doen er onze eerste Adventure Lab Cache. We vinden zo’n labcache altijd leuk om een stadje te verkennen.
De laatste tussenstop maken we in Ponte de Lima. Alweer een mooi oud stadje met de oudste Romeinse brug in Portugal. Er bestaat een legende over de rivier de Lima:
In de tijd dat de Romeinen grote delen van Europa veroverd hadden en ook Portugal belegerd werd, stuitte het Romeinse leger in Noord-Portugal op de rivier de Lima. De Romeinse soldaten weigerden de rivier over te steken. Zij vonden de omgeving en de rivier zo mooi dat ze dachten dat deze rivier de mythische Lethe was, een rivier uit de onderwereld. Volgens de legende stak de legerleider vervolgens als eerste de rivier over en volgden zijn soldaten hem pas na het roepen van hun naam. Aan de oever van de Lima staan beelden van Romeinse soldaten die herinneren aan deze legende.
Het is 16:00 uur als we de camper voor de nacht stallen op de Camping Municipal de Braga. Een sterk verouderde camping. Men is wel druk in de weer om er weer iets moois van te maken. Het nieuwe sanitair-gebouw wordt schitterend. Maar dat gaat pas volgend jaar open… De douches zijn warm en werken gelukkig.
We blijven hier een extra nachtje staan. We willen de oude binnenstad bekijken en de Bom Jesus zien. We slapen hier trouwens prima. De nachten zijn weliswaar fris maar we hebben ‘s nachts nog niet de verwarming aan. Overdag wordt het hier zo rond de 21° C. met een strakblauwe hemel.
We gaan op onze fietsen naar beneden en weer omhoog. Hier en daar een stevige klim. We zijn blij met onze elektrische ondersteuning. De oude binnenstad is zeker de moeite waard. Vooral de oude kathedraal met z’n bizar grote gouden orgel was geweldig.
In de oude binnenstad zie je ‘s morgens al opvallend veel muzikanten die wat willen bijverdienen. Ook zagen we een schoenenpoetser aan het werk. Na een kleine fototentoonstelling en een kopje koffie gaan we op de fiets naar het Santuario do Bom Jesus. Met de fiets is dat redelijk goed te doen vanuit het centrum. We maken gebruik van de nieuwe Ecovia do Rio Este (prima fietspad en voetpad langs de oude rivier. Aan het eind van dat fietspad moeten we nog wel een stevige klim maken naar de Elevado (zie filmpje) die ons naar de Bom Jesus brengt.
Het Santuario do Bom Jesus ligt hoog boven de stad Braga op ongeveer 5 km van het oude centrum. Het is één van de grote bedevaartcentrums in Portugal. Vaak is het er erg druk maar nu was het superrustig.
Na ons bezoek fietsen we terug. We eten onderweg een pizza en zijn omstreeks 15:00 uur weer op de camping. De rest van de middag lekker lezen en een schoonheidsslaapje bij de camper in het zonnetje.
(Om filmpjes bij onze berichten te kunnen zien, zul je wel even moeten inloggen op onze website).
Gisteravond om 21:00 uur naar bed. We waren erg moe. Vanochtend om 08:00 uur pas wakker. Prima nachtje! Vervolgens heel rustig aan gedaan. Eenvoudig ontbijtje, lekker douchen, de was gedaan en ook gelijk in de droger. Om 11:30 uur klaar om naar het dorp te gaan.
Het dorpje Zumaia is vooral de moeite waard vanwege z’n ligging aan de mooie kust. Schitterende kliffen waar je allerlei aardlagen kunt zien die bij de vorming van de continenten omhoog zijn geduwd. Met de elektrische fiets is het een aardige klim maar er loopt ook een goed begaanbaar voetpad.
Bovenop de kliffen hebben ook de eerste geocache van deze week gedaan. Het betrof een earthcache bij de kliffen.
Na de fiets-wandeling doen we ons eerste terrasje naast het oude kerkje van Zumaia en we vullen de koelkast voor de komende week. We hebben namelijk voor we vorige week terugvlogen de hele koelkast moeten legen.
Het laatste deel van de dag brengen we voor de camper door. Lezen, tukkie doen en ons alvast een beetje oriënteren waar we morgen naar toe gaan.
Vandaag allebei vroeg wakker na een onrustige nacht: harde wind en hoge temperaturen (het bleef vannacht 19° C). We lagen te schudden in ons bed. Daarom vroeg onderweg, 9:15 uur reden we weg uit Zumaia op weg naar Lekeitio.
We hebben gelezen dat Lekeitio een mooie havenplaats is. Ons viel het een beetje tegen. Mooi havenstadje, veel typische Spaanse huizen met balkons. Een heerlijk kopje koffie gedronken en een paar geocaches gedaan.
Het ritje door de Baskische heuvels naar Lekeitio was erg mooi. Harder rijden dan gemiddeld 60 km per uur is niet echt mogelijk al rijden sommige Spanjaarden alsof ze willen bewijzen dat ze beter kunnen rijden dan Max Verstappen.
Na Lekeitio rijden we in één ruk door naar onze overnachtingsplek. We passeren Bilbao. Zeker de moeite waard om te bezoeken maar we zijn er al eerder geweest. We overnachten vandaag bij Playa de Bertellin. Kost € 10,00 en er zijn geen voorzieningen. Maar je staat dan wel op één van de mooiste plekjes die je maar kunt vinden. Wat is het hier mooi. Als we aankomen, staat de baai onder water en is het een klein strandje. Bij laag water valt de hele baai droog en heb je een schitterend strand. Het ziet er uit alsof we in Thailand zijn. Fantastisch! Agnes maakt haar eerste vakantieduik in het ijskoude water van de Golf van Biskaye.
‘s Avonds maken we nog een mooie wandeling langs en over de kliffen. Een plekje om te onthouden!
Uitgeslapen en vervolgens eerst een ochtendwandeling gemaakt naar de baai. Het was eb en de baai was droog aan het vallen. Eerst naar beneden om wat mooie foto’s te maken.
Na de wandeling hebben we rustig ontbeten en Agnes heeft een brood gebakken in de Omniaoven.
Vervolgens besloten om een ruk te maken naar het westen. We rijden een groter stuk dan gepland omdat we onderweg wat regenbuien tegenkomen en de geplande overnachtingsplek (San Andrean del Valle) valt tegen. Het stinkt er naar de nabijgelegen varkensstallen. We halen op deze manier ook wat in van de vorige week.
We schieten trouwens lekker op. De Spaanse wegen zijn hier bijna uitgestorven. Het is 17:00 uur als we aankomen in Xinzo de Limia. Op de camperplaats zijn we de enige camper.
Het stadje Xinzo blijkt zelf niet echt de moeite waard. We scoren in het centrum de enige geocache (in augustus voor het laatst gelogd door een Nederlander) en drinken een drankje op het enige terras dat we in de zon kunnen vinden.
Agnes maakt nog een lekker visgerecht in de Omniaoven en de rest van de avond lezen we en doen natuurlijk een spelletje.
Morgen gaan we naar Portugal! Dan gaan we eigenlijk echt beginnen. We zijn benieuwd.
17 oktober 2021 🌤 21° C.
De afgelopen week zijn we druk in de weer geweest om alles rondom de begrafenis te regelen voor onze tante. Afgelopen zaterdag is zij begraven. De begrafenis is goed verlopen en wij hebben dankzij de alarmcentrale van de ANWB (via ING reisverzekeringen) onze retourvlucht kunnen vervroegen. In plaats van donderdag de 21e werd het zondag de 17e. Vanmorgen om 10:40 uur landde onze KLM Cityhopper op Toulouse AirPort. Een taxi bracht ons naar de camper terug.
Om 11.30 uur reden we weg van Camping Toulouse Le Rupé en 16:15 uur parkeerden we onze buscamper op Camping & Bungalows Zumaia in Espagna.
We hebben van de oorspronkelijke route een paar stops afgesnoept en vervolgen onze oorspronkelijke reis richting Portugal en Spanje. Jullie kunnen onze volgende blog woensdagavond verwachten.
Tot slot: het is misschien wel leuk om te weten dat deze blog ooit is gestart zodat onze tante met ons mee kon reizen. Zij was erg geïnteresseerd in onze avonturen. Nu zij er niet meer is, gaan wij door. Soms wel met 800 volgers op één dag.
Bedankt ook voor alle blijken van medeleven die we de afgelopen dagen hebben ontvangen. Dat hebben we erg op prijs gesteld.
Tot gauw.
10 oktober 2021
In verband met het overlijden van een familielid hebben we onze reis voor 11 dagen onderbroken. Samen met nog een ander familielid regelen wij alles voor de begrafenis en daarom hebben we besloten om zo snel mogelijk terug te vliegen omdat het vanuit Nederland veel makkelijker is om alles te organiseren.
Vanochtend zijn we daarom al vroeg (het was nog donker) vertrokken van het Plateau de Lhers. In het donker deze berg afdalen viel nog niet mee met alle haarspeldbochten maar gelukkig had de alarmcentrale vliegtickets (verzekeringswerk) geregeld vanaf Toulouse zodat de afstand meeviel.
Onze camper staat de komende tijd bewaakt en wel op een camping bij Toulouse en vanavond landen we om 19:00 uur op Schiphol.
Voorlopig dus even geen reisblogs van ons. We hopen onze reis vanaf 21 oktober te vervolgen. Omdat onze reis met ruim 12 dagen wordt ingekort, zal het programma er wel wat anders uit gaan zien. Tot dan!
7 oktober – 9 oktober 2021 🌤☀️ 15 – 21° C.
Van Oradour sur Glane hebben we een route binnendoor (zonder tolwegen) genomen naar Marmande. Google Maps gaf ons een mooie route door de herfstachtige velden.
In Marmande vonden we een camperplaats met veel groen in het groen. Alles er op en aan kostte de camperplaats € 10,00 per nacht. We besluiten eigenlijk gelijk om hier twee nachtjes te blijven.
We hadden hier een plek die we een deel van de middag moesten delen met een groep schapen en geiten. Op zich heerlijk rustig totdat een overijverige herderin het nodig vond om haar hond te trainen in het bij elkaar houden van deze dieren die rondom de campers liepen. Een uur lang schold ze het arme dier uit voor van alles. We hebben er weer aardig wat Franse scheldwoorden bij geleerd.
Marmande was een leuk plaatsje om even te bezoeken. Vooral de oude kerk met daarachter een kloostertuin was de moeite waard. We hebben in het stadje ook ons eerste terrasje gedaan. Het is hier heel gewoon dat je eerst je “pass sanitaire” laat zien. Onze Corona Check app werkt hier prima. In de winkels worden overal nog mondkapjes gedragen.
In dit stadje – maar ook op veel plaatsen onderweg – is veel aandacht voor de maand met extra aandacht voor borstkanker (pink ribbon). Veel roze strikjes en bh’s in allerlei kleuren die als slingers worden opgehangen.
Vandaag staat een fietstochtje op het programma. Marmande ligt aan de Garonne en niet ver hier vandaan loopt ook het Canal de Garonne. Dit kanaal vormt samen met het Canal du Midi een vaarverbinding tussen de Atlantische Oceaan en de Middellandse Zee. We spraken een schipper van een catamaran die op deze manier stormdepressies omzeilde (op de motor dus 😁) op de Oceaan, hij deed er tien dagen over. Vooral de vele sluisjes kosten veel tijd.
Langs beide kanalen is een fietsroute aangelegd. Op zich prima om een dagje te fietsen maar veel meer dagen gaat vervelen omdat het vrij eentonig rijden is.
Wij fietsen vandaag van Marmande naar La Réole. Een tochtje van 66 kilometer. La Réole valt tegen. We drinken een drankje en fietsen terug.
Op de terugweg eten we een lekkere lunch aan de oever van het Canal de Garonne en we pikken een aantal geocaches op. Sommige caches zijn twee jaar voor het laatst gevonden en er zijn er ook een aantal zoek.
Eenmaal terug op de camperplaats lezen we nog lekker een boek en doen we een paar spelletjes Qwixx en Phase 10.
Als we vanochtend wakker worden, denken we eerst dat het regent. Het blijkt echter zo mistig te zijn dat het water van de boomtakken druipt. Na ontbijt en camperverzorging gaan we snel op weg naar ons reisdoel van vandaag: een schitterende camperplaats middenin de Pyreneeën op het plateau van Lhers. We rijden rustig (in het begin met de mistlampen aan), doen boodschappen en tanken bij de Intermarché in Monein en arriveren omstreeks 13:30 uur op onze bestemming. Het is dan allang niet mistig meer en we zetten onze stoelen neer onder een strakblauwe lucht. We hebben hier een fantastisch uitzicht en een heerlijk temperatuurtje van rond de 20° C.
Na een late lunch maken we een mooie wandeling in het dal van de Labadie. Het dal staat ook bekend als de “Chemin de liberté”. Het plateau van Lhers is zowel in WO I als in WO II gebruikt als vluchtroute vanuit Frankrijk naar Spanje.
We hoopten hier nog wat gieren te zien. Dat is echter niet meer gelukt vandaag. Misschien morgen. Als we een half uurtje terug zijn, slaat het weer om. Zoals het wel vaker in de bergen gebeurt, worden de ons omringende bergen binnen een uur in wolken gehuld. We gaan om 17:00 uur naar binnen. Morgen gaan we Spanje in. De grens is hier nog ongeveer 2 kilometer vandaan.
4 oktober – 6 oktober 2021 🌤⛈🌤 10-17° C.
Maandag 4 oktober 2021 om negen uur precies worden we door Bente uitgezwaaid. Onze reis is begonnen. We passeren zonder file de Haringvlietbrug en een uur later rijden we België binnen. Onze eerste stop voor de lunch ligt in het onbekende Fournes en Weppes niet ver over de Franse grens. We parkeren onze bus onder één van de vele watertorens die we vandaag tegenkomen. We hebben gekozen voor een route zonder tolwegen en komen heel wat van deze torens tegen. De één nog fraaier beschilderd dan de ander.
Om 14:45 uur rijden we Le Tréport binnen en parkeren onze bus voor de nacht op een camperplaats bovenop de krijtrotsen vlakbij de funiculaire. Met deze liftjes zijn we zo beneden voor een heerlijke wandeling over de boulevard. Het is er prachtig weer voor.
We kennen wel de “White Cliffs of Dover” maar zijn verbaasd over de mooie kliffen bij Le Tréport. We doen hier gelijk onze eerste labcache in Frankrijk die ons langs een aantal mooie plekjes brengt.
‘s Avonds is het al vroeg donker en na een paar spelletjes Qwixx en een paar hoofdstukken op de ereader liggen we al vroeg in bed. Onze eerste vakantiedag zit er op.
De volgende ochtend besluiten we al vroeg op pad te gaan. Het regent en is nog vrij donker. Ons reisdoel van vandaag is Saint-Biez-en-Belin. Vandaag nemen we dit keer wel een route met tolwegen. Gelijk een kans om onze nieuwe tolbadge uit te proberen. De nieuwe badge opent de slagbomen niet alleen meer in Frankrijk maar hopelijk ook in Spanje en Portugal.
We overnachten bij iemand privé (sitecode campercontact: 72220). We staan vannacht op een idyllisch plekje. Erg gezellig ingericht met warme douche en toilet voor maar € 10.
We halen hier de fietsen van de bus en maken een klein fietstochtje in de omgeving en doen gelijk wat geocaches. Er zijn hier behoorlijk wat actieve CO’s in de omgeving gezien het grote aantal geocaches. Wij worden overvallen door een fikse regenbui en keren terug naar de camper.
Voor het slapengaan doen we één van onze nieuwe spellen: “Keer op keer”. Voor een aantal kennissen al een oude bekende maar voor was het nieuw.
Na een prima nacht gaan we de volgende dag op pad naar Oradour. De route is schitterend te noemen. Veel binnendoor maar werkelijk mooi gereden door de velden. We overnachten op de camperplaats bij Oradour. Drukke camperplaats maar mooie plekjes en gratis met alle voorzieningen.
Oradour willen we bezoeken vanwege het bijzondere monument. In de tweede Wereldoorlog hebben de Duitse SS-troepen een heel dorp uitgemoord (642 bewoners) en het dorp in brand gestoken. Generaal De Gaulle heeft na de oorlog besloten het gehele dorp als gedenkplaats/museum te bewaren in z’n oude (vernietigde) staat. Wij vonden het een indrukwekkend monument.
Als we na het bezoek terugkomen bij de camper, drinken we nog een wijntje in de zon voor we naar binnen gaan. Het koelt al gauw af als de zon vertrokken is.
Morgen gaan we verder naar het zuiden richting de Pyreneeën. Maar daarover een volgende keer meer.
Wil je elke dag precies weten waar we zijn? Volg ons dan op Polarsteps (https://www.polarsteps.com/JanJaarsma/4258810-twee-maanden-naar-het-zuiden).
1 oktober 2021 🌤⛈ 15° C.
Maandag 4 oktober a.s. vertrekken we voor twee maanden naar het zuiden. Globaal ziet onze reisplan er als volgt uit: via België en Frankrijk naar het zuiden, op de hoogte van Pau gaan we de Pyreneeën over en vandaar door Noord Spanje richting Portugal. Door Portugal zigzaggend naar de Algarve en vervolgens door Spanje weer richting Nederland.
Via Polarsteps (gratis downloaden in de AppStore of Playstore) kun je de exacte route zien de we gaan afleggen. We plaatsen op elke overnachtingsplek een foto met het exacte adres. Als je het leuk vindt, kun je ons volgen:
https://www.polarsteps.com/JanJaarsma/4258810-twee-maanden-naar-het-zuiden
Voor een uitgebreider verslag met foto’s volg je deze pagina: https://camperoppad.com. Hier kun je je abonneren door je e-mailadres in te vullen. Je krijgt dan bij elk nieuw bericht een verslagje in je mailbox.
Ondertussen zijn we al een poosje bezig met allerlei voorbereidingen voor de reis. We vertrekken met twee volle gasflessen propaangas aan boord. We moeten er zuinig mee doen. In Spanje en Portugal kunnen we onze lege flessen niet omwisselen voor volle omdat er een ander systeem flessen wordt gebruikt. Om het gewicht laag te houden, gebruiken we lichtgewicht flessen.
Op het laatste moment hebben we besloten om toch nog een nieuwe e-bike te kopen om mee te nemen. Met de batterij van de oude fiets van Jan rijdt de fiets van Agnes voorlopig weer prima. Een nieuwe en dit keer stevige en dikke hoes moet de fiets beschermen tegen alle weertypen. Bij onze fietsdrager (busbiker) was een riempje afgebroken. Gelukkig is de service van Buscamper.nl goed. We kregen zonder problemen een nieuwe.
De laatste boodschappen zijn ingeslagen. We nemen niet veel voorraad mee. Onderweg is het vrij eenvoudig om boodschappen te doen.
We hebben veel mooie plekjes uitgezocht om overdag te gaan bekijken. We verwachten dat vooral het weer ons reistempo zal gaan bepalen. We hopen op wat droger weer en warmere temperaturen dan hier. ‘s Avonds is er tijd voor lezen en een spelletje. Onze ereaders zijn gevuld met voldoende nieuwe boeken om het twee maanden uit te houden. Ook onze spelletjeskast is aangevuld met nieuwe spellen.
Onze woning in Delft is tijdens onze reis ook bewoond. Onze Noorse vriendin Benthe logeert tijdens deze maanden in ons huis en zorgt tegelijkertijd voor de planten en leegt de brievenbus.
We gaan het weer doen!